Δεν με είχα για τέτοια. Οχι πως δεν είμαι και καθόλου, αλλά πάλι, τόσο; Ε, δεν μου το είχα. Μα να κλαίω με το «Ομορφη Πόλη» του Θεοδωράκη και τον «Τσάμικο» του Χατζιδάκι; Πού πήγε ο κυνισμός που τόσο μόχθησα να επιβάλω ως αυτάρεσκη τρόικα πάνω στην όποια τέλος πάντων ευαισθησία μου;
Για πού ταξίδεψε ο μισανθρωπισμός που στο τσακ πρόκανα να αναπτύξω, πριν αρχίσουν οι ρήσεις των ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής και οι φιλόσοφοι της μακρινής Ανατολής να με αποπροσανατολίζουν; Για πού το 'βαλε τέλος πάντων το «δε με νοιάζει, τι σε νοιάζει, οι δρόμοι πού τραβάνε - κι ο δικός μου κι ο δικός σου στο πουθενά μάς πάνε»;
Ξεχάσαμε τον Μαργαρίτη και κλαίμε με τον Χατζιδάκι; Εν καιρώ μνημονίων, αριστερής μελαγχολίας και δεξιάς χλαματζουρίας; Ε όχι! Ως εδώ. Πρέπει να ξαναβρώ τον παλιό, κακό εαυτό μου...
...Ελα όμως που ήταν τρεις. Και ήμουν μία. Πώς τα βάζεις με έναν Ματζόρε και δύο Μινόρε; Ο υπέροχος Τάκης Κωνσταντακόπουλος μαζί με τις νεότερες και εξαιρετικά ταλαντούχες Αλίκη Ζωγράφου (κόρη του τραγουδιστή του νέου κύματος, Γιώργου Ζωγράφου) και Ναταλία Κωτσάνη (κόρη του Γιάννη Κωτσάνη, που διαβάζει αυτά τα άρθρα και μπερδεύεται τρισχειρότερα), που την ξέρουμε από τους Ενκαρδία, τραγούδησαν μαζί για την επέτειο 90 χρόνων των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι. Τραγούδησαν μαζί και μας έκαναν κομμάτια. Χαμόγελο, κλάμα και τούμπαλιν.
Κρίμα το θράσος κι η γαϊδουριά, κρίμα το μπόι μου καλέ, δυο Μινόρε κι ένας Ματζόρε με φέραν βόλτα και σα δεν ντρέπομαι που ούτε τα προσχήματα δεν κράτησα, μα τι μου συμβαίνει τέλος πάντων! (τα 'πα όλα μαζί, με μια ανάσα).
Πάλι καλά, Παναγιά μου! Πάλι καλά που υπάρχουν και οι τρισμέγιστοι συνάδελφοι και με 'φέραν στα ίσια μου. Διάβασα τις προάλλες το κεντρικό άρθρο μιας ακόμη αυθεντίας της δημοσιογραφίας.
Και με πήρε και με σήκωσε ο αέρας του νικητή που μας είπε να μη μιλάμε και πολύ οι της «άλλης πλευράς» (του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου) και να έχουμε τα μάτια χαμηλά. Αυτοί ψηλά τον αμανέ κι εμείς τα μάτια χαμηλά, γιατί, σου λέει, χάσαμε. Οπως και τότε. Πριν από εβδομήντα χρόνια. Ποντάραμε πάλι σε προδότη και τώρα μόκο και τα κεφάλια κάτω.
Ηρθα και συνήλθα. Πάνε και οι στίχοι του Γκάτσου και οι μουσικές των Χατζιθεοδωράκηδων. Και για να καλοξυπνήσω από την ονειροφαντασία της ποίησης, είπα να στραφώ και προς τα θεία. Κι έπεσα πάνω σ' έναν αρχιεκπρόσωπό τους, ταγμένο στις αρετές της χριστιανοσύνης, να μου πει πως χάρηκε -αχ πώς χάρηκε!– που μπήκαν οι φασίστες στην κυπριακή Βουλή.
Οχι, δεν μπούκαραν. Μπήκαν με την ψήφο του λαού και -όπως όλα δείχνουν- με τις ευλογίες του Θεού. «Δεν πίστευα ότι θα μπουν μέσα, αλλά μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα» είπε ο «άγιος». «Νομίζω ότι εάν η πυξίδα τους θα είναι το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου και αυτού του λαού, πιστεύω ότι θα πάμε καλά»... Μόνο καλά θα πάμε, μακαριότατε; Καταπληκτικά θα πάμε! Υπέροχα.
Μοναδικά. Τώρα που μπήκαν και στην κυπριακή Βουλή, ποιος μας πιάνει! Και μην απογοητεύεστε που δεν βγήκε ο αντίστοιχος στην Αυστρία. Στο τσακ ήταν. Το 70% των εργατών σού λέει, τον φασίστα ψήφισε. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι κι εκεί θα υψωθεί η δική τους σημαία, η κατάμαυρη. Εξάλλου, ξέρουμε δα πόσο δημοκρατική ήταν ανέκαθεν η Αυστρία. Με τι παρελθόν, έντονα αντιναζιστικό και βαθιά επαναστατικό.
...Οποιος νομίζει πως δεν περνάει τη στερνή την πύλη με του καιρού δεμένος τις κλωστές, γιατί είναι πολύ πιο αριστερός ή πολύ πιο δεξιός απ' τους υπόλοιπους, είναι βαθιά γελασμένος.
Το να μαυρίσουν συνειδήσεις και καρδιές δεν είναι ούτε δύσκολο (το παθαίνουν και δεξιοί και αριστεροί) ούτε μακρινό... Το απομακρύνουν, όμως, οι Ματζόρε και οι Μινόρε, που μας δίνουν ανάσα από τα δικά τους πνευμόνια, τραγουδώντας. Το «πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια, να μην ακούσεις έναν ποιητή» δεν είναι στίχος. Είναι προειδοποίηση. Και μάλιστα, ύστατη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας