Στο παρελθόν σπανίως οι πλούσιοι και οι πολύ πλούσιοι εμπλέκονταν στην πολιτική. Εμεναν πίσω από τη σκηνή και διοικούσαν το κράτος και τα κόμματα εξουσίας δι’ αντιπροσώπων. Δεν ήθελαν να εκτεθούν οι ίδιοι. Απέφευγαν τις κακοτοπιές και πουλούσαν αντικειμενικότητα. Τη δουλειά, πολλές φορές βρόμικη, την έκαναν οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, όχι δωρεάν φυσικά. Δούναι και λαβείν λοιπόν αλλά το πάνω χέρι το είχαν αυτοί με τα λεφτά. Υπήρξαν περιπτώσεις που οι συμμαχίες έσπαγαν, οι πολιτικοί άλλαζαν αφεντικά και τα αφεντικά πριμοδοτούσαν άλλους πολιτικούς. Το είδαμε να συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα σε διάφορες φάσεις. Καθιερώθηκε ο όρος «διαπλοκή» και μάλιστα από έναν πολιτικό που ήταν και θύτης και θύμα της διαπλοκής. Αναφέρομαι στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ετσι πήγαινε το παιχνίδι και οι εξαιρέσεις ήταν μετρημένες. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει. Πρώτος που έσπασε τον κανόνα στην Ευρώπη ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Μεγιστάνας, με μέσα ενημέρωσης και επιχειρήσεις πάσης φύσεως, εκμεταλλεύτηκε τη βαθιά κρίση στην Ιταλία, έφτιαξε κόμμα και έγινε πρωθυπουργός για αρκετά χρόνια.
Τη σκυτάλη πήρε ο Ντόναλντ Τραμπ. Από τους πιο πλούσιους Αμερικανούς κυβέρνησε τις ΗΠΑ και με την πολιτική που εφάρμοσε στο οικονομικό πεδίο απέδειξε ότι δεν είναι αποστάτης της τάξης του. Αντιθέτως την υπηρέτησε με συνέπεια. Ταυτοχρόνως υποδυόταν τον αντισυστημικό, χαρακτήριζε τους πολιτικούς αντιπάλους τους μαρξιστές-λενινιστές και έπειθε φτωχούς, ανέργους, περιθωριοποιημένους, αποσυνάγωγους, ότι μ’ αυτόν στα πράγματα θα βελτιωνόταν η θέση τους. Κατάφερε, διακινώντας το συγκεκριμένο παραμύθι, με τη βοήθεια μεγάλων μέσων ενημέρωσης που κατέχουν εξίσου πλούσιοι και αξιοποιώντας τα εγκληματικά λάθη που διέπραξε η ηγεσία των Δημοκρατικών, να κερδίσει με άνεση τις εκλογές και σε επίπεδο ψηφοφόρων και σε επίπεδο εκλεκτόρων. Ελέγχει Γερουσία, Βουλή και Ανώτατο Δικαστήριο. Στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει υπάρχουν μπόλικοι εκατομμυριούχοι, μερικοί δισεκατομμυριούχοι, ο Μασκ που ερωτοτροπεί ανενδοίαστα με την Ακρα Δεξιά και αρκετοί με μπλεξίματα στη Δικαιοσύνη λόγω της συμμετοχής τους σε πολιτικά, οικονομικά και σεξουαλικά σκάνδαλα. Μια ωραία ατμόσφαιρα δηλαδή.
Αν αθροίσουμε τις περιουσίες, τις καταθέσεις, τα ποσά στους φορολογικούς παραδείσους, την αξία των μετοχών, των υποψήφιων υπουργών και των στελεχών που θα καταλάβουν νευραλγικά πόστα στον κρατικό μηχανισμό, θα φτάσουμε σ’ ένα τεράστιο νούμερο πολύ μακριά από το νούμερο που θα έχουμε αν προσθέσουμε τα εισοδήματα πολλών εκατομμυρίων κατοίκων των ΗΠΑ. Αυτή θα είναι μια κυβέρνηση όοοολων των Αμερικανών. Και των πολύ πλουσίων και των μεσαίων και των φτωχών. Τον πίστεψαν και τον ψήφισαν κι ας είχε οργανώσει πραξικόπημα μετά την ήττα του στις προηγούμενες εκλογές. Ο Τραμπ υπόσχεται στους Αμερικανούς ότι θα κάνει ξανά τη χώρα κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο. Πρώτα η Αμερική τούς λέει. Δεσμεύτηκε ότι θα χρησιμοποιήσει τον στρατό για να διώξει τους παράτυπους μετανάστες. Του λένε ότι πολλοί μετανάστες απασχολούνται στη βιομηχανία και οι επιχειρήσεις θα μείνουν από εργατικά χέρια αν επιμείνει. Τους απαντά ότι έχει τη λύση, αλλά δεν την ανακοινώνει.
Απειλεί τους εχθρούς και εκβιάζει τους φίλους. Ζητάει από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αγοράζουν αμερικανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλιώς θα βάλει δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Εξαγγέλλει φορολογικές ελαφρύνσεις σε όσους επιχειρηματίες της Ευρώπης μεταφέρουν τις εταιρείες τους στις ΗΠΑ. Εκβιάζει τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ ότι θα αποχωρήσει από τη συμμαχία αν δεν αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες τους στο 5% του ΑΕΠ. Λέει ότι θα κηρύξει εμπορικό πόλεμο στην Κίνα, η οποία είναι και γι’ αυτόν και για τους Δημοκρατικούς ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις ΗΠΑ. Λόγια του αέρα; Μπορεί να τα κάνει όλα αυτά; Μπορεί να ανοίξει και να διαχειριστεί τόσα μέτωπα; Θα αναδιπλωθεί ως συνεπής οπορτουνιστής όταν θα έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειες; Το σύστημα, δηλαδή το βαθύ κράτος, που πάντα λειτουργούσε σαν φρένο απέναντι στους εξτρεμισμούς των προέδρων, δεν θα αντιδράσει, δεν θα προσπαθήσει να τον συνετίσει, να τον συνεφέρει, να τον προσγειώσει; Οι αναλυτές και στην Ευρώπη και στην Αμερική έχουν αιφνιδιαστεί και δεν διακινδυνεύουν προβλέψεις. Φοβούνται ότι τούτη τη φορά ο Τραμπ θα ξεπεράσει κάθε όριο. Μερικοί τον χαρακτηρίζουν δαιμονική φιγούρα. Και πράγματι δεν είναι εύκολο να υπολογίσεις πώς θα κινηθεί ένας τύπος που λέει ότι θέλει να αγοράσει τη Γριλανδία, να προσαρτήσει τον Καναδά και να πάρει υπό τον έλεγχό του τη διώρυγα του Παναμά. Ο Θεός βοηθός.
Ανάγωγα
Γιάννης Στουρνάρας στον Σκάι: «Η χώρα έχει Πρόεδρο η οποία είναι πολύ καλή κατά την άποψή μου, αν θέλετε τη γνώμη μου στον βαθμό που μου πέφτει λόγος, και η χώρα έχει κεντρικό τραπεζίτη που του αρέσει η δουλειά που κάνει». Κι αν ο πρωθυπουργός αποφασίσει να τον προτείνει, θα αρνηθεί; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας