Κόμματα: αλλού σε κρίση, εδώ μια χαρά!

Παντού στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο, το κομματικό φαινόμενο είναι σε βαθιά κρίση. Το λένε οι ηγεσίες των κομμάτων, το αναλύουν οι ειδικοί, προκύπτει από τα στοιχεία. Παντού; Γενίκευση. Οι γενικεύσεις έχουν μπόλικη δόση αυθαιρεσίας και πρέπει να τις αποφεύγουμε γιατί υπάρχουν οι εξαιρέσεις και μάλιστα μερικές είναι τόσο εκκωφαντικές που σε βάζουν σε σκέψη για το αν ισχύει ο κανόνας. Η Ελλάδα είναι μία από τις εξαιρέσεις. Τα κόμματά μας καταφέρνουν να κινητοποιούν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες για να ψηφίσουν στις κομματικές διαδικασίες.

Ιδού λοιπόν η απόδειξη ότι στην Ελλάδα έχουμε σαρώσει τον κανόνα. Πώς αλλιώς να εξηγήσεις το γεγονός ότι στην εκλογή προέδρου ενός κόμματος εξουσίας συμμετέχουν περίπου 900.000 πολίτες; Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι στην ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου ενός συντηρητικού κόμματος που δεν έχει παράδοση μαζικών διαδικασιών προσέρχονται 500.000 πολίτες;

Πώς να εξηγήσεις το γεγονός ότι στην ψηφοφορία για το πώς θα λέγεται ένα κόμμα μικρομεσαίου μεγέθους παίρνουν μέρος 170.000 πολίτες, ενώ το ίδιο κόμμα την εποχή που ήταν παντοδύναμο και κυβερνούσε μόνο του δεν είχε τόσα μέλη στις οργανώσεις του; Πώς να εξηγήσεις το γεγονός ότι κόμματα κάνουν συνέδρια με πέντε και έξι χιλιάδες συνέδρους; Τόσο μαζικά συνέδρια δεν έκανε το ΚΚΣΕ τις μέρες της δόξας του, δεν κάνει στις μέρες μας το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (87 εκατομμύρια μέλη, 2.287 σύνεδροι στο 19ο συνέδριο).

Κάτι στραβό γίνεται αλλού; Μήπως εμείς στην Ελλάδα ως κληρονόμοι του μοντέλου της αθηναϊκής δημοκρατίας έχουμε πιάσει το νόημα και έχουμε βρει τον τρόπο να εφαρμόσουμε στην πράξη την άμεση δημοκρατία, ενώ οι άλλοι δυσκολεύονται να ανακαλύψουν τη λύση που θα βγάλει τα κόμματά τους από το αδιέξοδο; Εμείς αποθεώνουμε τη δημοκρατία και την υλοποιούμε, εκείνοι βουλιάζουν στη γραφειοκρατία και στον ελιτισμό που ξενερώνουν τους πολίτες και τους κρατάνε μακριά. Μακάρι να συνέβαινε αυτό, ωστόσο πρόκειται για μαγική εικόνα.

Η μαζική προσέλευση στις κομματικές κάλπες (αν τα νούμερα που δίνουν οι ηγεσίες είναι πραγματικά, γιατί υπάρχουν μπόλικες αμφιβολίες για την εγκυρότητά τους) δεν σημαίνει ότι τα κόμματά μας έγιναν ξαφνικά πολύ δημοκρατικά, πολύ μαζικά, πολύ πλουραλιστικά, πολύ ανεκτικά στη διαφορετικότητα και έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες που επιτρέπουν στα μέλη να συμμετέχουν ουσιαστικά και στην εκλογή αρχηγών και καθοδηγητικών οργάνων και στη συζήτηση για τη διαμόρφωση της πολιτικής γραμμής και στις αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα.

Αυτοί που πηγαίνουν στις κάλπες για να εκλέξουν αρχηγούς ή να διαλέξουν όνομα στο κόμμα τους είναι βασιλιάδες τη μέρα της ψηφοφορίας. Την επόμενη μέρα γίνονται ξανά υπήκοοι. Εκαναν αυτό που τους ζητήθηκε για τη μάχη των εντυπώσεων, άφησαν και τον οβολό τους για να ενισχυθεί οικονομικά το κόμμα τους και θα επιστρέψουν στη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους. Χώρια που στις ψηφοφορίες μπορούν να συμμετάσχουν και οπαδοί άλλων κομμάτων. Αυτό κι αν είναι καινοτομία! Ελάχιστοι θα πάνε στις οργανώσεις.

Ελάχιστοι θα είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα του μέλους. Κάποτε οι τοπικές οργανώσεις των κομμάτων (όχι μόνο των αριστερών) έσφυζαν από ζωή. Περάστε, μια οποιαδήποτε μέρα, από τα λίγα πια τοπικά γραφεία κομμάτων κι αν βρείτε κάποια ανοιχτά, θα είναι έκπληξη. Σάμπως τα καθοδηγητικά όργανα συνεδριάζουν συχνά; Στη χάση και στη φέξη. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους αρχηγούς και από έναν στενό κύκλο στελεχών, πολλά εκ των οποίων δεν είναι αιρετά, είναι όμως ισχυρά γιατί οφείλουν την εξουσία τους στους επικεφαλής. Κάποτε τα μέλη ήταν πολλά και ενεργά, στη συνέχεια έγιναν αφισοκολλητές, σήμερα είναι ένας χαλαρός περίγυρος.

Ανάγωγα

Πότε θα ψηφιστεί η οδηγία της Ε.Ε. για τους προστατευόμενους μάρτυρες; Οταν θα δώσουν το πράσινο φως ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης, ο Πλεύρης. Πότε θα έρθουν στη Βουλή τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία; Οταν ο Αντ. Σαμαράς θα λείπει στο εξωτερικό για δουλειές. Τελικώς ποιος κάνει κουμάντο στην κυβέρνηση;