ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και τα βαρίδια του παρελθόντος

Η συζήτηση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχει ξεκινήσει. Δεν γίνεται με τον επίσημο τρόπο, δηλαδή ανάμεσα σε επιτροπές που έχουν ορίσει τα δύο κόμματα για να βρεθεί ο κοινός τόπος (αν υπάρχει) και να συμφωνηθεί ένα πλαίσιο συνεργασίας που θα πάει μέχρι και τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης, αλλά με δηλώσεις των προέδρων, με διαξιφισμούς μεταξύ στελεχών, με δίκες προθέσεων, με δηλητηριώδεις υπαινιγμούς για πρακτικές του παρελθόντος, με σκόπιμες αποσιωπήσεις. Την αρχή έκανε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας για την ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση την οποία χαρακτήρισε ως τη χειρότερη της μεταπολίτευσης, καλώντας τον επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. να ζητήσει κι αυτός εκλογές, να εγκαταλείψει τη γραμμή των ίσων αποστάσεων, και στο συνέδριο του κόμματός του κατέθεσε τις 5+1 προτάσεις που κατά τη γνώμη του αποτελούν ένα μίνιμουμ πρόγραμμα για την επόμενη μέρα, ζητώντας από τον κ. Ανδρουλάκη να πάρει σαφή θέση.

Από την πλευρά του ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποτύχει, ότι το κόμμα του δεν φοβάται τις εκλογές, αλλά η απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι αρμοδιότητα του πρωθυπουργού, επανέλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ρέπει προς τον λαϊκισμό, δεν έχει καμιά σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία και έθεσε τρεις όρους για τη συμμετοχή του κόμματός του σε κυβέρνηση συνεργασίας: να ενισχυθεί η κοινοβουλευτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ, να έχει η συμμαχική κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση και να μη γίνει πρωθυπουργός ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας. Στην κουβέντα ενεπλάκησαν και πρωτοκλασάτοι παράγοντες των δύο κομμάτων.

Με αφορμή το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία είχαμε αντιπαράθεση ανάμεσα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, που είναι στο ρεύμα της «Ομπρέλας», και στο γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., το οποίο προφανώς δεν λειτούργησε ερήμην του αρχηγού του κόμματος. Μπήκαν θέματα σχετικά με το πώς εννοεί η κάθε πλευρά τη σοσιαλδημοκρατία, για τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τη Δεξιά και την Ακρα Δεξιά (ΛΑΟΣ), για ζητήματα που είχαν προκαλέσει έντονες κόντρες (οροθετικές) με δράστες αξιωματούχους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τον Πάνο Καμμένο, για τη μετακόμιση στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. στον ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχουν πράγματα που και τα δυο κόμματα θέλουν να ξεχάσουν. Είτε τα υποβαθμίζουν είτε τα ερμηνεύουν καταπώς τα συμφέρει. Η πρόθεση του κ. Ανδρουλάκη είναι σαφής. Επιθυμεί να περάσει στην κοινή γνώμη η εντύπωση πως η σύγχρονη ιστορία του κόμματος ξεκίνησε με την εκλογή του στη θέση του προέδρου και ότι το κοντέρ άρχισε να γράφει από κείνη την Κυριακή.

Ο,τι κακό συνέβη πριν απ’ αυτή τη διαδικασία έχει καταχωνιαστεί στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Κρατάει από το παρελθόν μόνο αυτά που κατά την κρίση του είναι τιμητικά. Την περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς τα σκάνδαλα και τον σκληρό κομματισμό, την περίοδο του Κώστα Σημίτη, ειδικότερα τη φάση της ένταξης της χώρας στην ευρωζώνη, αφήνοντας εκτός κάδρου την ταπεινωτική ήττα του στο μέτωπο της διαφθοράς.

Οπότε, δεν φταίει αυτός για τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητικό επίπεδο με τη Δεξιά και την Ακρα Δεξιά. Δεν φταίει αυτός για τις αποφάσεις των ηγεσιών του που έφεραν το κόμμα ένα βήμα πριν από την κοινοβουλευτική εξαφάνιση. Δεν φταίει αυτός για το τεράστιο χρέος που κληρονόμησε και το οποίο δεν πρόκειται να αποπληρωθεί ούτε σε 100 χρόνια. Η διαφορά είναι ότι ο κ. Ανδρουλάκης μπορεί να μην ήταν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων τα τελευταία χρόνια, μπορεί να μη ρωτήθηκε για τη μία ή την άλλη κορυφαία επιλογή, ωστόσο ήταν στέλεχος (γραμματέας, ευρωβουλευτής) και θα μπορούσε αν ήθελε να διατυπώσει την αντίθετη άποψή του (αν είχε). Δεν το έκανε.

Στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θέλουν να ξεχάσουν τις αυταπάτες που είχαν για την έκβαση της μάχης κατά των δανειστών, τον απύλωτο βολονταρισμό της πρώτης κυβέρνησής τους το 2015, την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, την εφαρμογή επώδυνων μέτρων που έπληξαν κοινωνικά στρώματα με τα οποία είχαν προνομιακή σχέση.

Απαντούν στις κατηγορίες περί συνεργασίας με τους ΑΝ.ΕΛΛ. ότι δεν υπήρχε ούτε τον Γενάρη ούτε τον Σεπτέμβρη του 2015 άλλος υποψήφιος εταίρος, κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. ότι συντάχθηκε με τον Μητσοτάκη, τον Καρατζαφέρη και τον Καμμένο στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, ενισχύοντας τον φανατισμό και καλλιεργώντας προσδοκίες για κατάργησή της, και ότι πήρε μέρος στο αντισύριζα μέτωπο λειτουργώντας σαν δεκανίκι της Δεξιάς, ακυρώνοντας την παρακαταθήκη του ιδρυτή του κόμματος, που έλεγε ότι «η Δεξιά είναι ο ιστορικός αντίπαλός μας, η Αριστερά ο δυνάμει σύμμαχός μας». Αν ο διάλογος μείνει σ’ αυτό το επίπεδο, δεν πρόκειται να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για προγραμματική συνεννόηση. Κάποιοι και στα δύο κόμματα δεν θα ενοχληθούν αν το χάσμα μεγαλώσει. Είναι στο χέρι των ηγεσιών να κάνουν ό,τι χρειάζεται, εφόσον βεβαίως το επιθυμούν, ώστε το παρελθόν να μη γίνει βαρίδι.

Ανάγωγα 

Επιμένω: Θα μας πει κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση τι έχει κάνει για να πάρει από τις ΗΠΑ τα στοιχεία σχετικά με την υπόθεση Novartis ώστε να απαιτήσει αποζημίωση για τις παράνομες πρακτικές που χρησιμοποίησε η εταιρεία στην Ελλάδα;