Μας ξάφνιασε σαν πετάχτηκε ξάφνου μπροστά μας, εκεί γύρω στο μεσάνυχτο. Βεγγερίζαμε με αγαπημένα πρόσωπα στην αυλή στο χωριό, είχαμε πιαστεί σε ψιλή κουβέντα και δεν το λες ακριβώς ότι ήμασταν ήσυχοι – τι νοστιμάδα θα 'χε, άλλωστε, μια θερινή συζήτηση μέσα στη μαύρη νύχτα αν δεν ήτανε ζωηρή, αλλά αυτή διόλου δεν ενοχλήθηκε από τα φώτα και τη βαβούρα. Πέρασε από μπρος μας σαν τη βιαστική κυρία, που ξεχάστηκε στον καθρέφτη να σιάζεται με τις ώρες και τώρα τρέχει να προλάβει το ραντεβού της.
Ολα γινήκανε γρήγορα. Στην αρχή ακούστηκε ένα βαρυπάτητο ποδοβολητό και μετά από δυο στιγμές ξεπρόβαλε από τον γύρο της αυλής ένα μικρόσωμο ζωντανό, στο μέγεθος της γάτας, με μια φουντωτή ουρά και δυο παιχνιδιάρικα μάτια. Μας προσπέρασε τριποδίζοντας δίχως ν’ αλλάξει τέμπο κι εξαφανίστηκε στα σκοτάδια.
«Ζουρίδα!», αναφώνησε ο πρώτος που μπόρεσε να συνέλθει από το δικαιολογημένο ξάφνιασμα, μια κι είναι ακριβοθώρητο ετούτο το αγρίμι της κρητικής υπαίθρου.
Νυχτόβιο κι αθόρυβο, καταλαβαίνει κανείς το πέρασμά του μόνο σαν βρει καμιά όρνιθα να λείπει απ’ το κοτέτσι του ή φαγωμένους τους καρπούς στα δέντρα του.
Παλιότερα κινδύνευε με εξαφάνιση καθότι το κυνηγούσαμε οι άνθρωποι για τη γούνα του, αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βρήκαμε πιο εύκολους τρόπους πλουτισμού και το παρατήσαμε στην ησυχία του.
Ούτε κι εγώ είχα ξαναδεί ζωντανή ζουρίδα· συνήθως θωρούσα τα κουφάρια τους στην άκρια του δρόμου, μια κι ετούτο το είδος πετροκούναβου πέφτει συχνά θύμα τροχαίων.
Είναι συναρπαστική η επαφή με την άγρια ζωή· αλλιώς είναι να ξέρεις ότι κατορθώνουνε ακόμη κι επιβιώνουνε άγρια είδη μέσα στο παρανάλωμα του σύγχρονου πολιτισμού κι αλλιώς να τα θωρείς να διασχίζουν την αυλή σου.
Ενα ατόφιο στιγμιότυπο της φύσης ήταν ετούτη η μουσαφίρισσα, μια νότα αισιοδοξίας πως η ζωή τα καταφέρνει εν τέλει και προχωρά μπροστά, μια αγαλλίαση και μια ευφορία ότι δεν είμαστε μόνοι σ’ ετούτα εδώ τα χώματα, πως δεν κατορθώσαμε ακόμη να ξεκάνουμε εντελώς τις ράτσες και τα γεννήματά τους, παρ’ όλες τις απαράδεκτες κι αυτοκαταστροφικές προσπάθειές μας.
Λες και κατάλαβε τις σκέψεις μας και τη χαρά μας και μας έκανε τη χάρη ύστερα από λίγη ώρα να ξαναπεράσει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τις επόμενες βραδιές δεν ξαναφάνηκε· θα βρήκε, φαίνεται, άλλους δρόμους, μακριά απ’ την οχλαγωγία μας, που έδιωχνε και τα θηράματά της.
Αλλωστε σύντομα φύγαμε για την πολιτεία, οπότε ξαναβρήκε η ζουρίδα την απλοχωριά της κι εμείς τη στεναχώρια μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας