Επικοινωνία

Μάσκα φορούν, μηδενός εξαιρουμένου, οι πρωταγωνιστές της κεντρικής και των δευτερευουσών σκηνών του δημόσιου βίου. Εννοώ την επικοινωνιακή προσωπίδα με το σοβαροφανές ύφος, το βλοσυρό βλέμμα και το μειλίχιο χαμόγελο που κάνει πειστικότερο στο πόπολο το αναξιόπιστο αφήγημά τους. Οι συχνές τηλεοπτικές τους εμφανίσεις προσθέτουν το ενδεδειγμένο μακιγιάζ, που με την πάροδο σύντομου χρόνου καθίσταται αποκρουστικά μόνιμο. Από ανάλογο κόσκινο περνούν τα προγράμματα, η στρατηγική και η εκάστοτε τακτική τους. Καταλυτικό ρόλο, εν προκειμένω, διαδραματίζει η σχετική πρόζα. Εδώ και δεκαετίες, ούτως ή άλλως, τα κόμματα εξουσίας ακολουθούν πανομοιότυπες πολιτικές, τις οδυνηρές επιπτώσεις των οποίων χρεώνουν σε εξωγενείς παράγοντες. Οι όποιες διαφορές τους, επομένως, περιορίζονται στις διατυπώσεις κι ας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το αντίθετο. Η κεντρική ιδέα παραχωρεί τα πρωτεία στις κατάλληλες λέξεις που πρέπει αναντίρρητα να μπαίνουν στη σωστή σειρά.

Με άλλα λόγια, η πανάρχαια τέχνη της πολιτικής ηττάται κατά κράτος από τις σύγχρονες τεχνικές της επικοινωνίας, που συνιστούν τον μοναδικό τομέα στον οποίο μπορεί να επιδείξει αμυδρές όσο και αμφίβολες ικανότητες η κυβέρνηση των αχρήστων άριστων. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η αφειδής χρηματοδότηση των φίλιων ΜΜΕ, μέσω της διαβόητης λίστας Πέτσα. Οχι η ουσία, αλλά το θεαθήναι απασχολεί τον Κυριάκο –εξακολουθώ να μη σημειώνω επώνυμο για ευνόητους λόγους. Ούτε καν γραμματέα υπουργείου δεν απέπεμψε για την εγκληματική διαχείριση του χιονιά. Καρατόμησε, απεναντίας, χάριν εντυπώσεων, τον δυστυχή Λιβάνιο, όστις ενόμισε πως με τη λέξη «εποποιία» κατατρόπωσε τον αδολεσχή Δούκα. Η ειρωνεία, την οποία επικαλείται, πέρασε εντελώς απαρατήρητη και αποδείχτηκε τραγική για τον ίδιο.

Επιτρέψτε μου να εκφράσω βάσιμες επιφυλάξεις για το ότι η άγρια δολοφονία του 19χρονου Αλκη στη Χαριλάου από «συνδεσμίτες» του ΠΑΟΚ, που στην πραγματικότητα συγκροτούν εγκληματικά τάγματα εφόδου, θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της οπαδικής βίας εντός και εκτός γηπέδων. Συντάσσομαι με την απαισιόδοξη εκδοχή πως θα κυριαρχήσει, θα συντηρηθεί και θα εκτονωθεί στη σφαίρα της επικοινωνίας και μόνο. Τα ευχολόγια με τα οποία εξορκίζουν το δυσώδες φαινόμενο η πολιτική και αθλητική ηγεσία έχουν επαναδιατυπωθεί απαράλλαχτα και άλλοτε. Κι έχουν ξεχαστεί μαζί με δεκάδες παρόμοιες υποθέσεις. Το μαχαίρι χαϊδεύει το δέρμα και ποτέ δεν φτάνει στο κόκαλο. Η οικονομική ελίτ αγοράζει ΜΜΕ και δημοφιλή αθλητικά σωματεία, προκειμένου να εξασφαλίσει μοχλούς πίεσης και κοινωνικούς στρατούς, τους οποίους συντηρεί με ηχηρές μεταγραφές, σιωπηρές παρασκηνιακές διασυνδέσεις και υποσχέσεις τίτλων. Ολα αυτά προϋποθέτουν φανατισμό, τον οποίο τρέφουν οι ίδιοι οι πρόεδροι των ομάδων. Που δίνουν ανυπέρβλητο χριστιανικό παράδειγμα, κυκλοφορώντας παντού με μπράβους και μπουκάροντας επιδεικτικά στους αγωνιστικούς χώρους με περίστροφα. Οσο παραμένουν ανεξέλεγκτοι, η βία θα θριαμβεύει. Βάλτε τις ομάδες των οποίων οι στρατοί δολοφονούν στη Β΄ Εθνική. Πολιτική πυγμή χρειάζεται. Αλλά ποιος την έχασε...