«Η βασίλισσα Χολέρα πάει στον πόλεμο»

Επιδημία πολιομυελίτιδας ξέσπασε λοιπόν στην πολύπαθη Γάζα, η τρομερή «polio» που σε τόσες σοβαρές αναπηρίες μα και θανάτους συνέβαλε ώς τα μέσα του 20ού αιώνα. Ο πόλεμος έχει συνδεθεί ευρέως με τη διάδοση ασθενειών κι έχει χρησιμοποιηθεί ως μεταφορά στη γραφή και στην ομιλία για την αντιμετώπιση κάθε μεγάλου προβλήματος υγείας, πανδημικού ή και μικρότερης κλίμακας, ακόμη και ατομικής. Αλλά η μεταφορά δεν προέκυψε από το πουθενά. Οι συγγραφείς έχουν συνδέσει από καιρό τον πόλεμο και τις ασθένειες, και όχι μόνο επειδή ο πόλεμος συχνά συμβάλλει στην εξάπλωση των ασθενειών αλλά και γιατί το ποιους θα χτυπήσει και σε ποιους θα εξαπλωθεί δεν είναι άσχετο με τις «πολιτικές» του. Αυτές που εξαντλούν, αποκλείουν, κακοποιούν κοινωνίες ολόκληρες, ή μάλλον «προνομιακά» τμήματά τους.

Στο εξαιρετικά επιδραστικό μακροϊστορικά (αν και υποτιμημένο ώσπου να το παρουσιάσουν ως θέμα μεταγενέστεροί της άνδρες) δοκίμιό της για τα δικαιώματα της γυναίκας, η Αγγλίδα συγγραφέας Mary Wollstonecraft (και είναι τόσο ενδιαφέρον πως αυτή είναι που γέννησε αυτήν που γέννησε τον Φράνκενσταϊν και κάντε τις συνδέσεις με τους συμβολισμούς εσείς) έγραψε στα 1792 ότι οι «δεσπότες» είναι η πηγή μιας «απαισιόδοξης υποβόσκουσας γάγγραινας» και την οδηγούν σε «μετάδοση». (Εν τω μεταξύ, είχε ήδη γράψει για τα δικαιώματα των ανδρών και είχε ήδη υπερασπιστεί με ζέση την Αστική Επανάσταση στη Γαλλία, την πιο αιματηρή α προπό στην ιστορία, απέναντι σε συντηρητικούς αριστοκράτες, αλλά γρήγορα θα ανακάλυπτε πώς οι Ιακωβίνοι φέρονταν στις γυναίκες, και παρόλο που αντιπαθούσε τρομερά τη Μαρία Αντουανέτα έθεσε τον σοβαρό προβληματισμό γιατί η Αντουανέτα –χειραγωγώντας τη μητρότητα και τη Μέδουσα εναντίον ανδρών, ώστε να δικαιολογηθεί ο αποκεφαλισμός της και να μισηθεί έντονα, ενώ άλλοι της Αυλής τη γλίτωσαν στις σκιές της Ιστορίας– προβλήθηκε ξαφνικά ως αιμομίκτρια απέναντι στους γιους της, τρομερές ιστορίες που φτάνουν αόρατα ώς τα πόδια μας και σήμερα, μα ας τις αφήσουμε.) Πάντως, ένα τέταρτο του αιώνα μετά το εμβληματικό δοκίμιό της που συνέδεε την υγεία μιας κοινωνίας με τα δικαιώματα ολωνών κι έβαζε τον σπόρο για την αντίληψη «one planet - one earth», άρχισαν οι πανδημίες χολέρας.

Και πώς το είχαν γράψει τότε οι J. και M. Banim στο «The Chaunt of the Cholera», προβάλλοντάς την όχι ως ανύπαρκτη βέβαια, όπως θα ήθελαν οι συνωμοσιολόγοι, αλλά ως έναν μισθοφόρο που εργάζεται για τους μονάρχες της Ευρώπης: «Βασιλιάδες! – πείτε μου την αποστολή μου, / Από γη σε γη πηγαίνω». Για να συμπληρώσει ο John Leech: «Η βασίλισσα Χολέρα πάει στον πόλεμο». Εμ δεν πάει;