Σάββατο βράδυ… Με ένα πενιχρό χαρτζιλίκι της τάξης των 5-10 € (ίσως) όλο κι όλο (μαζί με το εισιτήριο για το αξιολύπητο λεωφορείο που δεν πληρώνεις ποτέ), μην μπορώντας να «τη βγάλεις» πουθενά αλλού, παρά μόνο με έναν καφέ ή ένα σάντουιτς με γύρο στην καλύτερη περίπτωση, κάθεσαι σε ένα παγκάκι της οδού Αριστοτέλους με τους κολλητούς ή τις κολλητές.
Ετσι διαμορφώνεται η κοινωνικοποίησή σου. Σαββατόβραδο σε παγκάκι, δίπλα στο τέρμα του λεωφορείου, για να το πάρεις και να γυρίσεις με το τελευταίο, γιατί πώς αλλιώς;
Βουλιάζεις στα τικ τοκ των «influencers», που δείχνουν όλα τα αγόρια κάπως και όλα τα κορίτσια κάπως. Ολα ίδια. Με την ίδια συμπεριφορά, την ίδια εμφάνιση, το ίδιο λεκτικό ιδίωμα.
Το θλιβερό «μουσικό» νταβαντούρι της τραπ, που εξυμνεί τον άντρα που έχει πολλές γκόμενες, γυμνές κατά προτίμηση, με το ίδιο «στήσιμο», την ίδια κυνική γλώσσα. Και τα κορίτσια, όλα έτοιμα να πέσουν στη χυδαία «γοητεία» αυτού του ανδροειδούς.
Ετσι όπως σέρνεις τη ζωή σου στο παγκάκι, στο γήπεδο, στα τικ τοκ, γεμίζεις τη σκέψη και την ψυχή σου με μίσος. Μίσος για τη μοίρα σου, για τη στέρησή σου, για την υποκρισία που έχεις εισπράξει ήδη από μικρός-ή από την οικογένεια, από την κοινωνία, από την εξουσία που σου «μπαζώνει» τη συνείδηση και το μέλλον, από τους παπάδες που σε προτρέπουν «όπου τους βρείτε, φτύστε τους».
Σαν νέος-α, που θέλεις να ανήκεις κάπου, λοιπόν, βρήκες την αγέλη της οδού Αριστοτέλους.
Εκεί ακούς τη «μουσική» κονσέρβα σου, εκεί σχολιάζεις τους περαστικούς, εκεί με την ψυχολογία της μάζας κατακρίνεις αυτούς-ές που πιστεύεις ότι είναι χειρότεροί-ές σου, κατώτεροί-ές σου, επειδή δεν μοιάζουν με την «πάρτη» σου, με την ελεεινή σου ύπαρξη.
(Το ίδιο μπορεί να έχεις υποστεί κι εσύ, γιατί είσαι «εύσωμος-η», γιατί είσαι Ρομά, γιατί δεν είσαι «έξυπνος-η», γιατί φοράς γυαλιά, γιατί, γιατί, γιατί…).
Ετσι νιώθεις ανώτερος-η. Δεν είσαι όμως.
Οσο κι αν χλευάζεις, όσο κι αν γιουχάρεις, όσο κι αν μισείς αυτούς που δεν είναι σαν την «πάρτη» σου, η ζωή σου δεν βελτιώνεται.
Ολο και πιο πολύ θα βουλιάζεις στα σκατά (τα-τα-τα που λέει και το τραγούδι σου) μιας εξουσίας που σε μπαζώνει στις οδούς Αριστοτέλους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας