Φόβος μπροστά στο αυτονόητο: την Αγάπη

Ταλανίζει την κοινωνία την τελευταία περίοδο το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την ενδεχόμενη τεκνοθεσία. Ένα νομοσχέδιο που περισσότερο ακουμπάει σε επικοινωνιακές πολιτικές παρά στην ουσία. Μια ουσία που περιέργως πολλοί παραβλέπουν. Ο πολιτικός γάμος είναι μια προέκταση του δικαιώματος της συμβίωσης, με περαιτέρω δικαιώματα που αφορούν στα κληρονομικά δικαιώματα και στα δικαιώματα του τέκνου που πιθανώς θα υιοθετηθεί από τους συμβαλλόμενους. Ουδέν κακόν επί τούτου. 

Μια έννομη τακτοποίηση αυτών των θεμάτων είναι μια λογική αντιμετώπιση σοβαρών ζητημάτων που αφορά στο μέλλον των πιθανών τέκνων που είναι το μόνο διακύβευμα που πρέπει να σκεφτούμε με γνώμονα την αγάπη και προ πάντων τη θέληση. Κανένα όμως δικαίωμα επί του ζητήματος δεν έχουν οι παντός τύπου θεματοφύλακες των «ηθικών» αρχών της κοινωνίας, ή οι κάθε είδους αναξιόπιστοι στην πράξη Οργανισμοί. 

Επικοινωνιακά μιλώντας, το νομοσχέδιο αυτό ήρθε σε μια στιγμή όπου η ακρίβεια μαστίζει τη χώρα, οι καταστροφές του καλοκαιριού δεν αποζημιώθηκαν, νομοσχέδια περί κοστοβόρου εξοπλισμού εξυπηρετήθηκαν. Είναι γνωστό ότι οι κοινωνίες που παρακμάζουν –ή έχουν το λιγότερο, σοβαρά δομικά προβλήματα– «ρίχνουν» στην κοινωνική αρένα νομοσχέδια ή προθέσεις νομοσχεδίων για να σφυγμομετρήσουν τη κοινή γνώμη, ή να συσπειρώσουν ετερόκλητα κοινωνικά στρώματα, με μόνο στόχο να αποπροσανατολίσουν τη μάζα από τα ουσιώδη σοβαρά ζητήματα. 

Πολυποίκιλοι οργανισμοί, όπως η εκκλησία, βοούν για την «πυρηνική βόμβα» στα θεμέλια της οικογένειας, χριστιανικές ή παραχριστιανικές οργανώσεις μιλούν για δημοψήφισμα, ή στην χειρότερη περίπτωση για «επανάσταση». Ρασοφόροι κραδαίνοντας σταυρούς και εικόνες, απειλούν. Ανοργάνωτες εκδηλώσεις εναντίον του «εκμαυλισμού», χυδαίες ομοφοβικές αναρτήσεις παραγόντων εξουσίας, ακόμη και εκδιώξεις ομοφυλοφίλων, με ήπιο ακόμη τρόπο, στο όνομα του αμόλυντου της χριστιανικής ορθόδοξης οικογένειας. Ξέρετε, της οικογένειας που διαβάζαμε στο δημοτικό με την Άννα και το μήλο. 

Ο εκμαυλισμός της οικογένειας δεν αφορά τα ομόφυλα ζευγάρια λιγότερο από τα ετερόφυλα. Ο εκμαυλισμός του θεσμού της οικογένειας είναι ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο και έχει να κάνει με την συνεχόμενη ακρίβεια, την κοινωνική εξαθλίωση, την έλλειψη παιδείας, τον σκοταδισμό, τη μιντιακή προπαγάνδα, την έλλειψη στόχου και οράματος, την απελπισία, την μοναξιά, τα κοινωνικά νοσήματα, την «καθοδήγηση» ή την «κατήχηση». 

Είναι ο Φόβος για το διαφορετικό, είναι ο φόβος για το καινούργιο που δεν μπορεί να κατανοήσει, είναι ο φόβος μήπως βρεθούμε «γυμνοί» μπροστά στο αυτονόητο. Την Αγάπη. 

Το «όσοι πιστοί προσέλθετε», χάθηκε. Η αγάπη του ιδρυτή της χριστιανικής θρησκείας, για τους παρίες της κοινωνίας, έχει από καιρό εξαφανιστεί. Το παιχνίδι πια παίζεται ανάμεσα στα ιδρύματα και την εξουσία. 

Αλήθεια τι δουλειά έχει η Εκκλησία να εναντιώνεται σε μια σύμπραξη αγάπης; Τι κάνει την εκκλησία να εξαπολύσει πύρινους λόγους ενάντια στη θέληση των ανθρώπων; Πού πήγε η ανθρωποκεντρικότητα της Ορθοδοξίας; Τι είναι αυτό που ενοχλεί; 

Σε αυτά τα ερωτήματα κανείς δεν θα πάρει απάντηση. Αφήστε τους ανθρώπους να ζήσουν όπως οι ίδιοι θέλουν. Όπως οι ίδιοι καθορίζουν και προσδιορίζουν τη ζωή τους. Δώστε τα ίδια δικαιώματα σε όλους. Μην αφήνετε τα παιδιά μόνα τους στα ιδρύματα. Μόνο έτσι η κοινωνία θα πάει λίγο καλύτερα.

*σκηνοθέτης