Μερικές φορές κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν μόνο την ιδιότητα με την οποία τους γνωρίζουμε. Τους χαιρετάμε για χρόνια, δουλεύουμε μαζί, πίνουμε καφέ, για μας είναι ο γείτονας, ο συνάδελφος στη δουλειά, η νοικοκυρά της διπλανής πόρτας. Κάποιοι έχουν ζήσει σημαντικά γεγονότα, πέρασαν δύσκολες μέρες, ήταν παρόντες, ενεργοί σε καλέσματα της Ιστορίας. Κι όμως τ’ άφησαν, τα ξέχασαν με την τριβή της καθημερινότητας και του μεροκάματου. Καλά που κάποιοι τ’ ανασκαλεύουν και γίνονται γνωστές οι σημαντικές ιστορίες και παρακαταθήκες τους.
Ετσι συνέβη και με τον μπαρμπα-Γιάννη Καραγεωργίου. Γεννήθηκε, έκανε οικογένεια και έζησε στο χωριό Σκαλοχώρι της Λέσβου. Πριν από μερικά χρόνια πλησίαζε τα εκατό, όταν έγινε γνωστό ότι ήταν ένας απ’ τους τελευταίους επιζώντες των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης!
Στις αρχές του Μάη του 1942, μια παρέα 18 εικοσάχρονων παλικαριών επιχείρησαν να φύγουν με βάρκα από τη Λέσβο, να περάσουν στα μικρασιατικά παράλια ώστε να ενταχθούν στις συμμαχικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής και να πολεμήσουν κατά των Γερμανών. Στην προσπάθειά τους συνελήφθησαν. Το γερμανικό Στρατοδικείο Λέσβου τούς καταδίκασε τον Ιούνιο σε 5 χρόνια φυλάκιση. Τον ίδιο μήνα μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη. Τέλος, τον Απρίλιο του 1944 μαζί με άλλους κρατούμενους κλείστηκαν στις φυλακές Στάιν στην πόλη Κρεμς της Αυστρίας ως όμηροι. Εκεί στις 6 Απριλίου 1945 οι ναζί εκτέλεσαν εν ψυχρώ 600 κρατούμενους.
Για τις εκτελέσεις, πώς γλίτωσε, τι έκανε, τι πέρασε τα αφηγείται ο μπαρμπα-Γιάννης Καραγεωργίου στους ερευνητές Γ. Γαλέτσα και Π. Κουτσκουδή: «Μας πήγαν εκεί και μας στήσαν σ’ έναν τοίχο... Εγώ ήμουν... κατά τριάδες προς τη μεριά κοντά στον τοίχο, μπροστά μου ήταν άλλοι δυο... Προτού βάλει... σε 20–30 μέτρα είχε πολυβόλα, έπεσα κάτω... δίπλα στον τοίχο... και έπεσαν τα πτώματα πάνω μου... Κατάλαβα ότι δεν είχα φάει καμία! Εκατσα εκεί πέρα μία, μιάμιση ώρα... Πάνω και δίπλα μου θα ’χαν πέσει 25 πτώματα. Εγώ τον ψόφιο κοριό!». Στη συνέχεια ανοίγουν ομαδικούς τάφους: «Σκάβαμε... Ολη τη μέρα σκότωναν... σκότωσαν κάπου εφτακόσιοι νομάτοι. [...] Να μην τα πολυλογούμε πιτάξαν καμιά 700 ανθρώπ’ μέσα στους 2 λάκκους... Εγώ πάντα μέχρι το βράδυ πάστουνα... σα τσ’ σαρδέλις».
Μετά από λίγες μέρες όσοι γλίτωσαν από τη σφαγή μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο Bernaou της Βαυαρίας. Εκεί τους βρήκαν τα αμερικανικά στρατεύματα και τους απελευθέρωσαν στις 5 Μαΐου 1945. Από τότε ζούσε στο μικρό χωριό του. Τούτες τις μέρες μάς άφησε σε ηλικία 103 χρόνων. «Είχε το καντήλι μου λάδι», έλεγε για τη μυθιστορηματική περιπέτεια της ζωής του.
Θα τον θυμόμαστε τον μπαρμπα-Γιάννη ως θύμα του ναζισμού και συνάμα ως ήρωα.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας