Την παραμονή των Χριστουγέννων, ένας άγνωστος που περπατούσε καμιά δεκαριά μέτρα πίσω μου, σκόνταψε στην άκρη του πεζοδρομίου και βρέθηκε καταγής.
Γύρισα αντανακλαστικά να δω τι συμβαίνει, σαν άκουσα τον γδούπο· ωστόσο ο νεαρός άγνωστος είχε προλάβει να σηκωθεί και τίναζε τα μπατζάκια του από τις σκόνες, κρατώντας με το ένα του χέρι το πονεμένο του γόνατο. Κατά τα φαινόμενα, είχε αποφύγει τα χειρότερα κι έστριψα να συνεχίσω τον δρόμο μου, όταν μια κυρία παρεμπρός φώναξε κοιτάζοντας ανήσυχη προς τη μεριά του: «Επεσε το παιδί!». Μονάχα τότε, μετά το σχόλιο της θορυβημένης κυρίας που προσδιόρισε λεκτικά και μεγαλοφώνως την κατάσταση, στράφηκα και πάλι προς τον νεαρό άγνωστο και τον ρώτησα αν είναι καλά κι αν χρειάζεται κάτι. Με διαβεβαίωσε –λιγάκι ντροπιασμένος, η αλήθεια είναι– ότι τα καταφέρνει κι απομακρύνθηκα.
Λιγάκι παρακάτω, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια· γιατί δεν τον πλησίασα αμέσως, να τον ρωτήσω αν είναι καλά; Για ποιον λόγο επαναπαύτηκα στην πρώτη μου εκτίμηση – κι ας αποδείχτηκε σωστή εν τέλει; Γίνηκα ένας απ’ αυτούς που κοιτάνε μόνο τη δουλειά τους και δεν παρεκκλίνουν ούτε μοίρα από τη διαδρομή τους, ό,τι κι αν συμβαίνει τριγύρω; Τι ήταν τάχατες πιο σοβαρό εκείνη την ώρα, από τον άνθρωπο αυτόν που ξαφνικά ξαπλώθηκε στον δρόμο; Ισως δεν τόλμησα να πλησιάσω εξ αρχής, για να μην αισθανθεί ακόμη πιο αμήχανα την πτώση του, ψευτοπαρηγορήθηκα· μα αν τα φαινόμενα απατούσαν, όπως συχνά συμβαίνει, και χρειαζόταν βοήθεια στ’ αλήθεια; Κι αν τύχει και βρεθώ σε κάποιο περιστατικό πιο σοβαρό, πώς θα γενεί να μη φανώ κατώτερος από τις περιστάσεις;
Κι έπειτα, γιατί αντέδρασα ευθύς μετά το σχόλιο της κυρίας; Να ντράπηκα, μπρος στην αυτόπτη μάρτυρα της νωχελικότητάς μου; Ή μήπως ο λεκτικός προσδιορισμός της κατάστασης, που τον εκστόμισε με παρρησία η κυρία, να μ’ έβγαλε από τον λήθαργό μου; Και πού οφείλεται η ύπνωση ετούτη; Να ‘ναι που μεγαλώνω και κλείνομαι στον εαυτό μου και στον κόσμο μου; Να φταίνε οι εγκλεισμοί κι οι καραντίνες, που με ξεμάθανε πώς είναι η συνύπαρξη και η ζωή μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία; Να ‘χει να κάνει με τη γενικότερη κατάσταση της εποχής, που σκύβουμε όλοι το κεφάλι και προχωράμε προς τα μπρος, σέρνοντας το δυσβάσταχτο αλέτρι μας;
Την παραμονή των Χριστουγέννων, ένας άγνωστος που περπατούσε καμιά δεκαριά μέτρα πίσω μου, σκόνταψε στην άκρη του πεζοδρομίου και βρέθηκε καταγής. Γύρισα να δω τι συμβαίνει, μα πιο πολλή τρομάρα πήρα από την αντίδρασή μου, παρά από την πτώση του.
● Το βιβλίο του Λευτέρη Κουγιουμουτζή με τίτλο «Ημερολόγιο Εγκλεισμού» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας