Εμείς μετράμε χαμένες ζωές προσφύγων: Την περίοδο της «αραβικής άνοιξης», στο πρώτο δηλαδή εξάμηνο του 2011, περισσότεροι από 1.500. Σε ολόκληρο το 2012, 1.200 μόνο στη Μεσόγειο. Μέσα σε ένα μόνο Σαββατοκύριακο, 900 στη γειτονιά μας.
Επαναλαμβάνοντας τον θλιβερό εαυτό της, η Ευρωπαϊκή Ενωση μας δείχνει διακινητές. Ούτε όμως τα δάκρυα για τους νεκρούς ούτε η εγκληματική αντιμετώπιση του προσφυγικού ως υπόθεση διακίνησης, δηλαδή οργανωμένου εγκλήματος, βοηθούν σε τίποτα. Αυτό που βοηθούσε πράγματι, είναι η σκέψη τι θα είχε γίνει αν έφταναν· σκέψη που σήμερα απαγορεύεται.
Αν λοιπόν έφταναν, θα χρειάζονταν κατ’ αρχάς στέγη, φάρμακα, γιατρούς και φαγητό. Θα χρειάζονταν επίσης υπηρεσίες ασύλου με προσωπικό (δικηγόρους, διερμηνείς, διοικητικούς) για να παραλάβει και να εξετάσει τα αιτήματά τους για άσυλο. Θα χρειάζονταν εκπαίδευση, για να μπορούν να συνεννοηθούν κατ’ αρχάς για τα βασικά. Και, βεβαίως, άδειες εργασίας, για να μπορέσουν να ζήσουν μέχρι να επιστρέψουν.
Αυτά θα χρειάζονταν – κι αυτά ακριβώς τους αρνείται η Ευρωπαϊκή Ενωση. Για να μη μιλήσει γι’ αυτά, γιατί αυτά σημαίνουν πόρους, άρα απαιτούν αναδιανομή, η Ευρωπαϊκή Ενωση μιλά για τα άλλα: για την Επιχείρηση Τρίτων, το αντίθετο δηλαδή της διάσωσης της ζωής στη θάλασσα· για κυκλώματα διακινητών που θησαυρίζουν... αλλά τσιμουδιά για τους διακινούμενους· για μετεγκατάσταση κάπου αλλού – πάντως μακριά από την Ευρώπη· και για αποτυπώματα, την επαύριο 900 πνιγμών.
Το προσφυγικό είναι από τα θέματα που η ευρωπαϊκή συνεργασία είναι πιο επείγουσα από ποτέ. Κι όμως, με την ευρωπαϊκή Δεξιά να προκρίνει την «ασφάλεια» έναντι της ζωής, για να αποκρούσει την αναδιανομή, η Ευρωπαϊκή Ενωση δείχνει πρόθυμη να συνεργαστεί μόνο για να καταστείλει τις προσφυγικές ροές – διαθέτοντας δισεκατομμύρια στη βιομηχανία θωράκισης και επιτήρησης των συνόρων, αντί της συνεργασίας για την υποδοχή.
Ο ευρωπαϊσμός της λιτότητας είναι η άλλη όψη του τέλους του ευρωπαϊκού δικαιωματισμού της δεκαετίας του ’90. Στα συμφραζόμενα αυτά, ο ενιαίος ιδεολογικός χώρος που συγκροτούν πλέον Κέντρο και Δεξιά στην Ευρώπη αναλαμβάνει απροσχημάτιστα το ρίσκο της ανόδου της Ακροδεξιάς παντού - διαβάστε τι γράφει το Ποτάμι και τι λέει το ΠΑΣΟΚ.
Η Αριστερά χρειάζεται επειγόντως συμμαχίες στην κλίμακα της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται επιμονή στην αλληλεγγύη και την αναδιανομή. Οχι μόνο για μας, για τους μέσα στο «φρούριο»· όχι «εθνική προτίμηση», όπως λέει η Λεπέν. Αναδιανομή και αλληλεγγύη για όλους.
* συντονιστής Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας