Η ελληνική οικονομία αποτελεί (κάτι λιγότερο από) το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Το στατιστικό αυτό στοιχείο οδηγεί στο εύλογο ερώτημα: Για ποιο λόγο η «Ελλάδα» εμφανίζεται ως θέμα στα περισσότερα πρωτοσέλιδα στον πλανήτη, γενικότερα τα τελευταία χρόνια και ειδικά από όταν ανέλαβε η σημερινή κυβέρνηση; Για ποιο λόγο ασχολούνται τόσο πολύ με την Ελλάδα οι «θεσμοί», για ποιο λόγο τηλεφώνησε στην Ανγκελα Μέρκελ ο Μπαράκ Ομπάμα, εν όψει του ραντεβού της Γερμανίδας καγκελάριου με τον Ελληνα πρωθυπουργό;
Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί με «όρους αγοράς». Στα υπολογιστικά φύλλα των διάφορων αναλυτών η Ελλάδα είναι ένας μικρός αριθμός, στα «πορτοφόλια» των επενδυτών ένας δευτερεύων κίνδυνος. Κάτι άλλο υπάρχει λοιπόν που φέρνει όσα συμβαίνουν στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο μιας τόσο μικρής χώρας στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων.
Η «Ελλάδα» αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή για τους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Φοβούνται μήπως τα κινήματα των άλλων κρατών που επλήγησαν σφοδρά από την κρίση, με κυριότερο παράδειγμα την Ισπανία, οδηγήσουν σε πολιτική ανατροπή αντίστοιχη με αυτή της Ελλάδας. Η «Ελλάδα» αποτελεί κρυφή ελπίδα για όσους και όσες όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορούν να ανασάνουν από τα συνεχή χτυπήματα που δέχονται, από τα συνεχή μέτρα που λαμβάνονται εναντίον τους.
Η «Ελλάδα» λοιπόν μπορεί να μην είναι τίποτα με όρους αριθμών, αλλά είναι ένας σημαντικός παράγοντας για το μέλλον της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών. Η πορεία της «Ελλάδας» θα παίξει μεγάλο ρόλο για το πώς θα μοιράζεται ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους, για το αν θα συνεχίσει να μοιράζεται με όρους 1% έναντι 99%, για το πόση δύναμη θα έχει η θέληση όσων δεν έχουν καμία πρόσβαση στην εξουσία, για το πόσοι θα παραμείνουν αποκλεισμένοι από τα βασικά κοινά αγαθά.
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα η «Ελλάδα» σήμερα απαντάει ξαφνικά με έναν τρόπο αιρετικό, καθώς η κυβέρνηση μιλάει, αλλά και νομοθετεί, για τη φτώχεια, την ανθρωπιστική κρίση, την έκρηξη των ανισοτήτων και το έλλειμμα δημοκρατίας που προκάλεσε η κυρίαρχη εδώ και δεκαετίες πολιτική της νεοφιλελεύθερης (ώς τώρα) Ευρώπης. Για τον λόγο αυτόν η «Ελλάδα» αποτελεί μετωνυμία της κρίσης. Η «Ελλάδα» συμπυκνώνει την αγωνία εκατοντάδων εκατομμυρίων σε ολόκληρη την Ευρώπη για το μέλλον τους, μέσα στην κρίση.
Η κρίση βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Η τύχη της «διαπραγμάτευσης της Ελλάδας» θα αποτελέσει μια σημαντική διακλάδωση για το μέλλον της. Αν η «Ελλάδα» αποδείξει ότι η αιρετική της πρόταση είναι εφικτή, η ελπίδα θα δυναμώσει, θα ακολουθήσουν κι άλλες «Ελλάδες» με άλλα ονόματα. Αυτό το ξέρουν όλοι. Γι’ αυτό η πολιτική μάχη της διαπραγμάτευσης που διεξάγεται από την κυβέρνηση με τους εντός κι εκτός της χώρας υποστηρικτές των μνημονίων είναι τόσο σκληρή.
Τα επίδικα αυτής της σκληρής διαπραγμάτευσης δεν ήταν από την αρχή αυτά που εμφανίζονται στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων. Το μνημονιακό στρατόπεδο δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία και τη νόμιμη ή παράνομη φορο-ασυλία πολλών εχόντων που φέρνει στο προσκήνιο με τις προτάσεις της η ελληνική κυβέρνηση. Αυτά είναι αποτελέσματα της πολιτικής των δικών τους κυβερνήσεων και το υποτιθέμενο ενδιαφέρον τους για τα θέματα αυτά είναι υποκριτικό.
Τα επίδικα για τους αθεράπευτα μνημονιακούς είναι η περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η ισοπέδωση των μισθών, οι ιδιωτικοποιήσεις των πάντων που πρέπει πάση θυσία να προχωρήσουν χωρίς ούτε καν να τηρούνται τα διεθνή διαγωνιστικά πρότυπα, και η συγκεντροποίηση των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων στην ιδιοκτησία μεγάλων κεφαλαίων. Αυτά τα επίδικα προσπαθεί να επιβάλει στη συζήτηση το μνημονιακό στρατόπεδο.
Η στάση της κυβέρνησης, που αρνείται να συζητήσει γι’ αυτά και πιέζει με την πολιτική δύναμη που διαθέτει να μπει η δική της ατζέντα στο τραπέζι, την κάνει όλο και πιο ισχυρή πολιτικά. Η κυβέρνηση έχει τόσο μεγάλη αποδοχή γιατί, απλούστατα, υπερασπίζεται, όσο αυτό είναι δυνατό με τους παρόντες συσχετισμούς, τους αδύναμους απέναντι στους ισχυρούς, όχι μόνο μέσα στη χώρα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
*γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας