Η κυβέρνηση, από την αρχική φάση των διαπραγματεύσεων αλλά και προεκλογικά, υπήρξε σαφής και ειλικρινής απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Ζητούσε μια πολιτική λύση, μια απόφαση που θα έπαιρναν οι ηγέτες, η οποία στην ουσία θα εκπορευόταν από την ακλόνητη θέση πως η Ελλάδα έπρεπε να μείνει με κάθε θυσία στην ευρωζώνη. Αυτό ήταν το αξίωμα πάνω στο οποίο μια πολιτική απόφαση για το ελληνικό χρέος και για τη διευθέτηση του δημοσιονομικού ελλείμματος ή πλεονάσματος θα έλυνε το πρόβλημα της ελληνικής πιστωτικής ασφυξίας και της λιτότητας σε σχέση με τους σχεδιασμούς του δημόσιου τομέα για δαπάνες, είτε ως δημόσιες επενδύσεις είτε ως προσλήψεις.
Το αξίωμα η Ελλάδα να παραμείνει εντός του ευρώ πάση θυσία δεν είναι βέβαια μια μεταφυσική αρχή αλλά βασισμένο στην εμπειρία μιας Ευρώπης που στοχεύει στην πολιτική ένωση, έστω και με τον λανθασμένο και ανισόρροπο τρόπο με τον οποίο προχώρησε στη νομισματική ένωση. Η έξοδος μιας χώρας από το ευρώ είναι άγνωστο πώς θα γίνει, είναι άγνωστο τι επιπτώσεις θα έχει στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και είναι άγνωστο ποιες θα είναι οι πολιτικές επιπτώσεις στο πρόγραμμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η ελληνική κυβέρνηση πήγε στις διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα το οποίο υποσχέθηκε πιστεύοντας ακράδαντα σε αυτό το αξίωμα και στις υποστηρικτικές υποθέσεις οι οποίες κατέληγαν σε αυτό. Στην ουσία προβάλαμε μια πραγματικότητα για την οποία πιστεύαμε πως ήταν το πιστεύω και των υπόλοιπων κρατών-μελών. Σε αυτή τη βάση αρνηθήκαμε τους όρους και τα μέσα τα οποία εφαρμόζονταν για τη δανειοδότηση της χώρας και ζητήσαμε μια νέα συμφωνία εφόσον οι εταίροι αποδέχονταν το αξίωμα της παραμονής μας στο ευρώ και εμείς δίναμε τη συναίνεσή μας με κάποια ανταλλάγματα.
Η σχέση μας με τους άλλους θα ήταν πλέον πολιτική και θα πρέπει εδώ να παρατηρήσουμε πως και η είσοδός μας στο ευρώ έγινε με πολιτικούς όρους και όχι με τεχνοκρατικά κριτήρια. Την εποχή βέβαια εκείνη που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, η πολιτική απόφαση δεν κόστιζε και πολλά. Την εποχή της αφθονίας και της ευφορίας οι δυσάρεστες λεπτομέρειες για την ελληνική οικονομία, το δυστοπικό ελληνικό κράτος και τα πολιτικά κόμματα με τα χαμηλότατα ποιοτικά κριτήρια ανθρώπινου δυναμικού δεν ενδιέφεραν κανέναν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία είχε την εποπτεία της εφαρμογής των κανόνων της δημοσιονομικής πολιτικής και του χρέους της Ε.Ε., έλεγε μερικά παραινετικά λόγια στους πρωθυπουργούς οι οποίοι υπόσχονταν πως από του χρόνου θα άρχιζαν μεταρρυθμίσεις και η ζωή συνεχιζόταν με τους γνωστούς ευχάριστους ρυθμούς μιας ρουτίνας πως κάθε χρόνο και καλύτερα.
Μετά την κρίση και τα άθλια αποτελέσματα των προγραμμάτων και των εφαρμογών τους και μετά τις γνωστές παλινωδίες προεκλογικών υποσχέσεων και κυβερνητικών προγραμμάτων, η νέα κυβέρνηση αποφάσισε να τηρήσει τις προεκλογικές της υποσχέσεις. Ισως όχι όλες, ούτε άμεσα, αλλά στην ουσία θέλησε να αλλάξει τη σχέση Ελλάδας - πιστωτών. Κανείς δεν το πίστεψε και το παιχνίδι μεταξύ των αντιπάλων άρχισε. Ποιος από τους δύο θα βγει πρώτος από το αυτοκίνητο που τρέχει προς τον γκρεμό και θα ανακηρυχθεί «το κοτόπουλο», ο δειλός της παρέας; Ποιος φυλακισμένος θα μιλήσει πρώτος στον ανακριτή εξασφαλίζοντας με συναλλαγή την απαλλαγή του από τις κατηγορίες και φορτώνοντας τον άλλο κατηγορούμενο με το έγκλημα;
Τα κλασικά θεωρητικά παίγνια τα οποία προσπαθούν να περιγράψουν μια πραγματική κατάσταση διλημμάτων και επιλογών σε οριακές καταστάσεις είναι πλούσια σε συμπεράσματα. Στην πράξη όμως, όταν υπάρχει ένα πολιτικό παίγνιο βασισμένο σε μια ψυχολογία της άρνησης κάθε πρότασης ως συνωμοσίας και πράξης αρπαγής του πλούτου της χώρας από τους κακούς ξένους, το πιο πιθανό είναι πως καμιά θεωρητική ανάλυση δεν είναι αρκετά πλούσια ώστε να καλύψει τόσες αλληλοσυγκρουόμενες παραμέτρους.
Η παραδοχή της παραμονής της Ελλάδας με κάθε κόστος στην ευρωζώνη από τους εταίρους, η ανάγκη της χώρας για ρευστότητα και η απαραίτητη τόλμη και παρρησία για μια ελληνική γραμμή, δηλαδή ένα ελληνικό πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας, είναι οι τρεις σταθερές οι οποίες θα καθορίσουν στο άμεσο μέλλον την πορεία της χώρας. Η μόνη βέβαια σταθερά είναι η δεύτερη, διότι δυστυχώς η πραγματική οικονομία πνέει τα λοίσθια. Τα παίγνια και οι παίκτες έχουν πλέον μικρά περιθώρια να τελειώσουν το παιχνίδι επιτυγχάνοντας κάτι το σημαντικό για τους ανέργους, την παραγωγή, τις εξαγωγές και την αύξηση του ΑΕΠ.
Είναι η ελληνική κοινωνία έτοιμη να αποφασίσει πάνω σε μια ελληνική γραμμή; Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει και θέτει ως κύριο μέλημα της κυβέρνησης αυτό ακριβώς. Δεν θέλει μέτρα από τους «θεσμούς» αλλά από εμάς τους ίδιους. Θέλει μια πολιτική ελληνική λύση. Αν καταφέρουμε να συγκροτήσουμε μια ελληνική γραμμή με συνέπεια, θα είναι η πρώτη μεγάλη εθνική επιτυχία της χώρας μετά από πολλά χρόνια αποτυχίας και παλινωδιών.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας