Ολη η Ελλάδα χωρίς πολιτισμό;

Πριν από λίγες ημέρες η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ανακοίνωσε το πρόγραμμα «Ολη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» με 251 δράσεις, που θα ξεκινήσουν από τις 18 Ιουλίου σε 111 αρχαιολογικούς χώρους σε όλη την Ελλάδα, σε συνεργασία με 11 κρατικούς και εποπτευόμενους φορείς, όπως το Εθνικό Θέατρο, η Λυρική, το Μέγαρο Μουσικής, το ΚΘΒΕ, η ΚΟΑ.

Μέσα στο καλοκαίρι της πανδημίας, το υπουργείο προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται από τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, με φανερό άγχος, πλάνο ασαφές, στα γρήγορα, επιστρατεύοντας αυτά που ξέρουμε κι αυτά που έχουμε. Επεκτείνει δηλαδή τις εκδηλώσεις της Πανσελήνου του Αυγούστου στους αρχαιολογικούς χώρους, που δεν θα βογκήξουν φέτος από τις αφίξεις ξένων επισκεπτών, αξιοποιεί το κύρος και το know how των κρατικών πολιτιστικών φορέων και κάποιους από τους «σταρ» τους, προσπαθεί να δώσει κι ένα κομμάτι της πίτας στην ελεύθερη αγορά και στην περιφέρεια, καθώς το 91% των παραγωγών βασίζεται σε εξωτερικούς συνεργάτες.

Φτάνουν αυτά για ένα καλοκαίρι του πολιτισμού και ενίσχυση των ανθρώπων του που πλήττονται από την πανδημία; Ασφαλώς όχι. Αλλά πρέπει να φτάσουμε και στο άλλο άκρο; Στην πλήρη ακύρωση του προγράμματος, όπως ζητούν πολλά σωματεία τραγουδιστών, ηθοποιών, σκηνοθετών και άλλων δημιουργών με ανακοινώσεις που θυμίζουν... την κατσίκα του γείτονα; Ας γίνει, τουλάχιστον, μια αρχή και ας γίνει και μια προσπάθεια να εμπλουτιστεί το πρόγραμμα ή να οργανωθούν και άλλα παράλληλα, σε διαφορετικούς χώρους, με ανοιχτούς διαγωνισμούς, προσκλήσεις, πλατφόρμες συμμετοχών, με συνεργασίες πολλών φορέων. Γιατί, μετά το δύσκολο καλοκαίρι για τις τέχνες, έρχεται κι ένας ακόμα πιο δύσκολος, σε κλειστούς χώρους, χειμώνας.