Πριν από δεκαπέντε χρόνια η χρεοκοπία της Lehman Brothers πυροδοτούσε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και όχι μόνο.
Στις 15.9 του 2008 άρχιζε η σοβαρότερη κρίση στην Ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το 1957.
Μιας κρίσης που με ιστορική ευθύνη της Γερμανίας επρόκειτο να διαψεύσει το αξίωμα ότι οι κρίσεις επιταχύνουν την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σε πρώτη φάση το Βερολίνο υιοθέτησε στάση άρνησης της πραγματικότητας, με τη Μέρκελ να μιλά για αμερικανική κρίση που δεν αφορά την Ευρώπη.
Από την πρώτη στιγμή η προτεραιότητα της κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού ήταν η περιφρούρηση της οριοθέτησης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και κατά κύριο λόγο των κανόνων λειτουργίας της ευρωζώνης.
Η Μέρκελ και ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Οικονομικών, Στάινμπρουκ, επέλεξαν την περιχαράκωση σε δύο κόκκινες γραμμές:
- Οχι στην αμοιβαιοποίηση του κινδύνου μέσω κοινού δανεισμού και όχι στη μεταφορά πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο.
Ετσι όταν ο Σαρκοζί συγκάλεσε για τις αρχές Νοεμβρίου του 2008 την πρώτη στην Ιστορία σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης με θέμα την κοινή προστασία του τραπεζικού συστήματος της Ε.Ε., η Μέρκελ αρχικά αρνήθηκε και υποχώρησε μόνο όταν ο πρωθυπουργός τής εκτός ΟΝΕ Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν, δήλωσε ότι θα συμμετάσχει.
Η Γερμανία είχε την άνεση μιας α λα καρτ ευρωπαϊκής στρατηγικής, καθώς διέθετε μια ενεργειακή Ειδική Σχέση με τη Ρωσία, μια προνομιακή εμπορική σχέση με την Κίνα και σχεδόν μηδενικές στρατιωτικές δαπάνες.
Ετσι το αξίωμα πολύ μεγάλη για την Ευρώπη, πολύ μικρή για τον κόσμο έμοιαζε να μην ισχύει πια· η Γερμανία δεν χρειαζόταν περαιτέρω εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Δεκαπέντε χρόνια μετά η Γερμανία παραμένει στην ίδια περιχαράκωση, ανεπηρέαστη τόσο από την πανδημία όσο και από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Το Ταμείο Ανάκαμψης, που εισηγήθηκαν οι Μέρκελ - Μακρόν την άνοιξη του 2020 για την αντιμετώπιση του κόστους της πανδημίας, απεδείχθη τελικά απόκλιση Ειδικού Σκοπού και Ορισμένου Χρόνου και όχι στρατηγική στροφή προς την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η ευρωπαϊκή ρητορική του Κολ και η ψευδαίσθηση του Μιτεράν ότι η εμβάθυνση της ολοκλήρωσης θα θέσει υπό έλεγχο την ενιαία Γερμανία είχαν δημιουργήσει προσδοκίες που διαψευστήκαν.
Ο Γερμανός ιστορικός Ιμανουέλ Γκάις προέβλεψε το 1992 ότι μία δεκαετία μετά την ενοποίηση θα έλθει η ώρα της αλήθειας για τη Γερμανία και την Ευρώπη.
Η επόμενη μεγάλη οικονομική κρίση, συνέχιζε, θα δείξει κατά πόσον ο εσωτερικός εκδημοκρατισμός και η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι σταθερές, ώστε η Γερμανία να υποτάξει τα εθνικά της συμφέροντα στα ευρωπαϊκά.
Να παρατηρήσουμε ότι ο Γκάις έπεσε έξω μόνο μία δεκαετία, καθώς το 2008 είχαν συμπληρωθεί δύο δεκαετίες από την πτώση του Τείχους.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα διαπιστώσει αυτό που όλοι γνωρίζουν, αλλά διστάζουν να το παραδεχτούν δημόσια: ότι δηλαδή μετά το 2008 η Ευρώπη έχει ξανά γερμανικό πρόβλημα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας