Η ακροδεξιά παγίδα του Κυρ. Μητσοτάκη

Τον πιο επικίνδυνο δρόμο επέλεξε η κυβέρνηση η οποία, αντί να καταγγείλει με καθαρό τρόπο τα ναζιστικά απομεινάρια και τους μιμητές της Χρυσής Αυγής που μετέτρεψαν σχολεία της Θεσσαλονίκης σε ορμητήρια εγκληματικών ενεργειών, αντί να πρωτοστατήσει στην πολιτική και κοινωνική απομόνωση του ναζιστικού φαινομένου, αποφάσισε να ανασύρει τη διαβόητη θεωρία των δύο άκρων, προσπαθώντας να εξισώσει τους φασίστες με το αντιφασιστικό κίνημα και τους θύτες με τα θύματά τους.

Η ολισθηρή αυτή γραμμή, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην αποθράσυνση των νοσταλγών του Χίτλερ, δεν υποστηρίχτηκε μόνο από υπουργούς και κυβερνητικούς βουλευτές, αλλά ήρθε να την κεντρικοποιήσει ως επίσημη θέση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, κάνοντας λόγο γενικώς και αορίστως για εγκληματικές συμπεριφορές τις οποίες δεν θέλησε να αποδώσει στους πραγματικούς δράστες, αλλά μίλησε για «φασιστικές συμπεριφορές οποιουδήποτε χρώματος». Και ασφαλώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν εκφράζει τον εαυτό του, αλλά τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Οι «μακεδονομάχοι»

Ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι βέβαια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται για τα καλά παγιδευμένος στην ακροδεξιά στροφή που έχει επιλέξει για την κυβέρνησή του. Και την επιλέγει σταθερά και όλο και πιο έντονα, σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει το ακροδεξιό ακροατήριο στο οποίο επένδυσε προεκλογικά την περίοδο που φορούσε τη στολή του «μακεδονομάχου», αλλά τώρα αισθάνεται ότι το έχει δυσαρεστήσει τόσο με τη στροφή του στο Μακεδονικό, όσο και με το ζήτημα του εμβολιασμού.

Αλλωστε μόλις προχθές ο κ. Μητσοτάκης υποχρεώθηκε να επαναβεβαιώσει με πολύ καθαρό τρόπο τη στροφή του στο Μακεδονικό. Στο πλαίσιο του Athens Democracy Forum ρωτήθηκε αν υποστηρίζει τη Βουλγαρία στις ενστάσεις της στην ενταξιακή διαδικασία της Βόρειας Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όχι μόνο απάντησε κατηγορηματικά «όχι, δεν το υποστηρίζουμε. Δεν υποστηρίζουμε τη Βουλγαρία. Πιστεύουμε ότι είναι μια περιττή περιπλοκή», αλλά τόνισε ότι «πρέπει να προσφέρουμε στα Δυτικά Βαλκάνια μια πολύ σαφή ευρωπαϊκή προοπτική. Πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για τη διεύρυνση. Πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα ότι σε 10-15 χρόνια, όσο χρειαστεί, αλλά τα Δυτικά Βαλκάνια ανήκουν στην Ευρώπη».

Το πρόβλημα όμως για τον πρωθυπουργό είναι ότι στα αυτιά των «μακεδονομάχων», που τώρα έχουν μετατραπεί σε «εμβολιομάχους», ηχούν ακόμα τα προεκλογικά λόγια του Κυρ. Μητσοτάκη ότι «δεν πρόκειται να απεμπολήσω το δικαίωμα της Ελλάδος για βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε.». Κάτι που σήμερα βέβαια έχει πια παντελώς ξεχάσει.

Και την ίδια ώρα ο κ. Μητσοτάκης νιώθει στην πλάτη του την εσωκομματική ανάσα του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του και διεκδικεί τον εσωκομματικό του χώρο και ρόλο ως (ακρο)δεξιός πόλος. Εξ ου και ο πρώην πρωθυπουργός τού επιτίθεται σφοδρά ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όπως πρόσφατα που τον κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς ότι έχει αλλοιώσει τον ιδεολογικοπολιτικό χαρακτήρα της Ν.Δ. και ότι την έχει -υποτίθεται- μετατρέψει σε Ποτάμι, επιχειρώντας έτσι ο κ. Σαμαράς να καρπωθεί την υπαρκτή, έντονη και διάχυτη εσωκομματική δυσαρέσκεια για την αξιοποίηση στο κυβερνητικό σχήμα πολλών προσώπων που δεν προέρχονται από τη Ν.Δ.

Ολα αυτά στρέφουν τον Κυρ. Μητσοτάκη όλο και πιο δεξιά και κάνουν την παγίδευσή του στην ακροδεξιά στροφή που επέλεξε όλο και πιο έντονη. Εξ ου και δε μπορεί να αγγίξει έναν βουλευτή του, όπως ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ακόμα και όταν ο τελευταίος προχωρά στην πιο ακραία ρατσιστική πράξη, όπως αυτή της ανατριχιαστικής στοχοποίησης μωρών-παιδιών μεταναστών τα οποία έριξε βορά στους φασίστες με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων τους.

Εξ ου και η επιλογή του να κάνει αυτό που δεν έκανε ούτε καν ο κ. Σαμαράς. Να τοποθετήσει δηλαδή όλη την τριπλέτα του ΛΑΟΣ (Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης) σε θέσεις υπουργών και μάλιστα σε τρία από τα πιο κρίσιμα υπουργεία της κυβέρνησης (Ανάπτυξης, Εσωτερικών, Υγείας), κάνοντας τον παλαίμαχο ακροδεξιό ιδρυτή του ΛΑΟΣ, Γιώργο Καρατζαφέρη, να εμφανίζεται ως «περήφανος πατέρας» και να δηλώνει (20.9.2021, ρ/σ Alpha 989): «Ποιος πατέρας δεν είναι ικανοποιημένος όταν βλέπει τα παιδιά του -άτακτα ή λιγότερο άτακτα- σήμερα να είναι οι βασικοί πυρήνες μιας κυβέρνησης; Μην έχουμε ψευδαισθήσεις, αυτά τα τρία παιδιά, άξια καθ' όλα, σήμερα είναι ο πυρήνας της κυβέρνησης και καμαρώνω κι ευχαριστιέμαι και εν πάση περιπτώσει αισθάνομαι καλά».

Το παράπονο

Μάλιστα, σύμφωνα με τον Γ. Καρατζαφέρη, ο Θάνος Πλεύρης έγινε υπουργός Υγείας διότι «απευθύνεται στον πυρήνα των ακροδεξιούληδων, που είναι και ο πυρήνας των αρνητών (σ.σ. των εμβολίων) και μπορεί να τους μιλήσει», ενώ αναφορικά με την ιδεολογική ταυτότητα του κ. Πλεύρη ο μέντοράς του εκφράζει το παράπονο ότι «στην Ελλάδα μπορείς να είσαι όσο ακροαριστερός θέλεις, είναι τίτλος τιμής. Αν είσαι ακροδεξιός, επειδή το μαύρισαν, το μουτζούρωσαν κάποιοι, δεν μπορείς να είσαι».

Και βέβαια μην ξεχνάμε την καθόλου τυχαία επιμονή του Κυρ. Μητσοτάκη να αναφέρεται σε «βασιλικά κτήματα» στα τέλη Αυγούστου στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών, που έπληξε σοβαρά την εικόνα της κυβέρνησης. Βρισκόμενος υπό μεγάλη πίεση επέλεγε να κλείσει πάλι το μάτι στην Ακροδεξιά ακολουθώντας την παλιά τακτική του πατέρα του και διατυπώνοντας το δικό του «Unfair», όπως ο Κων. Μητσοτάκης που το 1988 διατύπωνε την άποψη ότι το δημοψήφισμα για τη βασιλεία το 1974 υπήρξε «unfair», με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλη κρίση στο κόμμα του και να υποχρεωθεί να ανασκευάσει. Εδώ και καιρό ο πρωθυπουργός παίζει με την (ακροδεξιά) φωτιά.