Γιατί «κόπηκε» η Ελενα

Ας κάνουμε ένα κουίζ μέτριας δυσκολίας: Θυμάστε τους Ελληνες που έχουν διατελέσει μέλη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου; Επειδή η πιθανότερη απάντηση είναι «όχι», ας θυμηθούμε μερικούς από αυτούς: Γ. Καρανίκας, Μιράντα Ξαφά, Χρ. Χατζηεμμανουήλ, Γ. Σπράος, Παν. Ρουμελιώτης, Θ. Κατσάμπας.

Σε αυτούς θα μπορούσε να προστεθεί και το όνομα της Ελενας Παναρίτη, αν η πρόταση του υπουργού Οικονομικών δεν ξεσήκωνε θύελλα διαμαρτυριών στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας την εκ των υστέρων παρέμβαση του μεγάρου Μαξίμου και υποχρεώνοντας την αμερικανοαναθρεμμένη σύμβουλο του Γ. Βαρουφάκη να δηλώσει: «Μου είναι αδύνατον να δεχθώ τον διορισμό μου εν μέσω των αρνητικών αντιδράσεων από βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ».

Αντιδράσεις εξ αρχής

Είναι γνωστό ότι η επιλογή της ως συμβούλου του υπουργού και η συμμετοχή της στο αρχικό σχήμα του Brussels Group είχε προκαλέσει αντιδράσεις, κυρίως από κομματικά στελέχη τα οποία δεν της συγχώρεσαν ποτέ ότι είχε διατελέσει βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ το 2009 επί Γ.Α. Παπανδρέου και ήταν από τους υποστηρικτές του Μνημονίου.

Την περίοδο μετά την 20ή Φεβρουαρίου, οι συχνές εμφανίσεις της στα ΜΜΕ και οι δηλώσεις της, που συγκέντρωναν την μήνιν του κομματικού δυναμικού του κόμματος, μάλλον είχαν προδιαγράψει την πορεία της. Εξάλλου, το γεγονός ότι «τροφοδοτούσε» με ειδήσεις εν μέσω των συνεδριάσεων των θεσμών δημοσιογράφους δεν είχε περάσει απαρατήρητο, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο «ερμήνευε την πορεία των συνομιλιών».

Βέβαια, η Ελενα Παναρίτη δεν είναι η μόνη ΠΑΣΟΚογενής της κυβέρνησης που «είχε συνδεθεί με τον παπανδρεϊσμό» (λες και οι άλλοι εξιλεώθηκαν) και το ερώτημα γιατί συγκέντρωσε τα πυρά όλων δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Το γεγονός ότι οι 44 βουλευτές που υπέγραψαν το κείμενο για την ανάκληση του διορισμού της Ελενας Παναρίτη στο ΔΝΤ εκφράζουν διατασικά την αντίρρησή τους, δείχνει ότι η αντίδραση δεν περιορίστηκε στα «εξ αριστερών» του ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, εμπνευστής του κειμένου ήταν η βουλευτής Β’ Αθήνας Βασιλική Κατριβάνου, η οποία πρόσκειται στην «Κίνηση των 53+», και ακολούθησαν οι υπόλοιποι, δείχνει ότι το κλίμα ήταν ιδιαίτερα βαρύ για την υποψήφια του ΔΝΤ.

«Στη θέση αυτή διορίζεις πρόσωπο που μπορεί επάξια να εκπροσωπήσει τη χώρα» διατείνονται στελέχη της κυβέρνησης και στο ερώτημα ότι για πρώτη φορά μια επιλογή ανεβάζει το θερμόμετρο, η απάντηση είναι σαφέστατη: «Το ΔΝΤ παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίλυση της ελληνικής κρίσης, άρα ο ρόλος του Ελληνα εκπροσώπου κάθε άλλο παρά διακοσμητικός θα είναι, όπως συνέβαινε στο παρελθόν».

Το όνομα της Ελενας Παναρίτη «έπαιζε» τις τελευταίες ημέρες και το λογικό ερώτημα «γιατί το μέγαρο Μαξίμου δεν έκοψε από την αρχή τη συζήτηση», επιδέχεται πολλές ερμηνείες που δεν καλύπτονται από το non paper στο οποίο αναφερόταν ότι «η επιλογή της κ. Ελενας Παναρίτη ως εκπροσώπου της χώρας στο ΔΝΤ έγινε συλλογικά. Οι απόψεις που ακούστηκαν ότι την επέβαλε ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα».

Είναι προφανές ότι γεννιούνται πολλά ερωτήματα όπως, π.χ., γιατί κλήθηκε το μέγαρο Μαξίμου να επιλύσει τη διαφορά των οικονομικών υπουργών και κυρίως του Ευκλ. Τσακαλώτου και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με τον υπουργό Οικονομικών; Η κίνηση του πρωθυπουργού ανοίγει τον δρόμο σε μία εκ των έσω αναδιάρθρωση του δυναμικού, ώστε να σταματήσει η «ΠΑΣΟΚοποίηση» του κρατικού μηχανισμού ή υποδηλώνει ταυτόχρονα την έλλειψη κυβερνητικού know how στην άσκηση κυβερνητικής πολιτικής;

Σύμφωνα με πληροφορίες και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κορωνάκης είχε μεταφέρει στο πρωθυπουργικό γραφείο τις έντονες αντιδράσεις που προκαλούσε η περί ης ο λόγος υποψηφιότητα, αφού σε ανύποπτο χρόνο είχε απασχοληθεί και η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος.

Το γεγονός δε ότι ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς υιοθέτησε τη μάλλον σκληρή δήλωση του αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δ. Παπαδημούλη, ότι «δεν συμφωνώ με την επιλογή της κ. Παναρίτη για την εκπροσώπησή μας στο ΔΝΤ, ζητώ από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να την επανεξετάσουν», αλλά και οι δημόσιες δηλώσεις του γραμματέα της κυβέρνησης Ν. Σαγιά, αποδεικνύουν ενδεχομένως και την επιδίωξη ορισμένων στο μέγαρο Μαξίμου να «ανοίξει» το παιχνίδι με άφθαρτα πρόσωπα και προς το εξωτερικό, αναζητώντας μια πιο κομματική εκπροσώπηση, που θα εκφράζει τις απόψεις της κυβέρνησης.

Ισως η δήλωση της κ. Παναρίτη «θα συνεχίσω να βοηθώ με όλες μου τις δυνάμεις την υπόθεση της εθνικής διαπραγμάτευσης και να στηρίζω την κυβέρνηση έως ότου η Ελλάδα απελευθερωθεί από τα μνημονιακά της δεσμά» φαντάζει ετεροχρονισμένη αν αναγνωσθεί στο ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί.

Θέμα Βαρουφάκη

Οσο δε γιατί αφέθηκε να εκτεθεί ο υπουργός Οικονομικών, οι εκτιμήσεις διίστανται. Κυβερνητικά στελέχη ισχυρίζονται ότι «είναι προειδοποίηση προς τον Γ. Βαρουφάκη» και άλλα ότι «έχει αρχίσει το ξήλωμά του». Ομως το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: Εχει την πολυτέλεια η κυβέρνηση την κρίσιμη ώρα της διαπραγμάτευσης, που θέλει όσο τίποτα άλλο συγκεντρωμένη την ομάδα διαβούλευσης, να αποσπάται με μάλλον ελάσσονα θέματα;

Και μήπως το γεγονός προϊδεάζει για αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σε μείζονα θέματα; Τι θα πράξει τότε ο πρωθυπουργός, ο οποίος έχει την ευθύνη της κυβέρνησης αλλά και του κόμματος, αφού ήδη δημιουργείται «δεδικασμένο»;

Πάντως η δήλωση του Δ. Παπαδημούλη ότι «θα πρέπει να εξεταστούν πιο προσεκτικά οι επιλογές προσώπων που στελεχώνουν κρίσιμα πόστα της κορυφής του κράτους και της ευρύτερης κυβερνητικής μηχανής, δεν είμαι ευτυχής με αρκετές από τις επιλογές» μάλλον ηχεί ως προανάκρουσμα αλλαγών...