Υπουργείο Εργασίας

Ετοιμος και διαβασμένος

Τέτοιο «ξύλο» δεν έχει φάει άλλος άνθρωπος στον ΣΥΡΙΖΑ», έλεγε τις προάλλες ένα επιτελικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αποτιμώντας την πορεία του Πάνου Σκουρλέτη στη θέση του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος την ημέρα που ουσιαστικά «αποχαιρετούσε» τους δημοσιογράφους. Πράγματι ο άνθρωπος που κράτησε αυτό το δύσκολο κομματικό πόστο για πεντέμισι χρόνια, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη θητεία στελέχους σε αυτόν τον νευραλγικό τομέα, άκουσε τους πιο ακραίους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό του.

Οταν ανέλαβε τα καθήκοντα του εκπροσώπου Τύπου, ορισμένα μέσα ενημέρωσης αναρωτιούνταν τι μπορεί να κάνει ο «άγνωστος» Πάνος Σκουρλέτης σε έναν «αδηφάγο» τομέα όπως τα μέσα ενημέρωσης. Αυτό το «εμπόδιο» γρήγορα όμως υπερσκελίστηκε, ενώ ακολούθησε μια εντελώς διαφορετική τακτική στη διαχείριση των μέσων ενημέρωσης σε σχέση με τους προκατόχους του. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν για ένα μεγάλο διάστημα απλώς «ένα μικρό κόμμα», εκείνος δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με διευθυντές τηλεοπτικών σταθμών με το αντίστοιχο «τίμημα» φυσικά: τη χλεύη αρθρογράφων και τον άτυπο αποκλεισμό από εκπομπές.

Ο 52χρονος υπουργός Εργασίας σπούδασε οικονομικά στο μετέπειτα Πανεπιστήμιο Πειραιά και από τα μαθητικά του χρόνια ήταν ενταγμένος στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, της οποίας υπήρξε μέλος του γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της. Η κομματική του διαδρομή στον ΣΥΝ ξεκίνησε το 1990, όταν εντάχθηκε στο κόμμα ως μέρος μιας σειράς στελεχών που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν η «ριζοσπαστική πτέρυγα της ανανεωτικής Αριστεράς». Δεν υπήρξε όμως στέλεχος του «κομματικού σωλήνα» καθώς για 25 χρόνια, από το 1986 μέχρι το 2011, εργαζόταν στον ιδιωτικό τομέα.

Ο Πάνος Σκουρλέτης έχει όμως τώρα να «σηκώσει» ένα ιδιαίτερα βαρύ «φορτίο», αυτό της διαχείρισης του διαλυμένου εργασιακού τοπίου, ένας ιδεολογικά προνομιακός αλλά και κρίσιμος τομέας για την Αριστερά. Δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι η επαναφορά των εργασιακών σχέσεων και του κατώτατου μισθού, η αντιμετώπιση της ανεργίας. Εχει να αντιμετωπίσει το στρατηγικό σχέδιο των εμπνευστών της μνημονιακής λιτότητας, που δεν ήταν άλλο από τη διάλυση της εργασίας, ενώ διαδέχεται έναν υπουργό που απλώς μετέφραζε και μεταβίβαζε τις εντολές των ανθρώπων της τρόικας.

Λέγεται πάντως ότι τα πρώτα σχετικά νομοσχέδια υπάρχουν ήδη στο «συρτάρι» του. Το σίγουρο είναι πως η εφαρμογή τους αναμένεται να τον φέρει αντιμέτωπο όχι μόνο με την εγχώρια τάξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και με τους συνεργάτες τους που απλώνονται στον δημόσιο λόγο. Το ίδιο στέλεχος πάντως που αναφέραμε στην αρχή ήταν ξεκάθαρο: Συμπλήρωνε ότι «έπειτα από τόσο “ξύλο” έμεινε όρθιος».

Κ.Π.

Αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Θεανώ Φωτίου

Η νέα αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχει ένα εξαιρετικά πλούσιο βιογραφικό, με ανώτατη ακαδημαϊκή κατάρτιση και πολύχρονη δράση στη διεκδίκηση κοινωνικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων.

Αναγνωρισμένη και βραβευμένη στον τομέα της Αρχιτεκτονικής σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει διδάξει Αρχιτεκτονική Σύνθεση στο ΕΜΠ και σε πολλά Πανεπιστήμια του Λονδίνου και της Βαρκελώνης.

Ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση στην Αρχιτεκτονική τα δύσκολα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Εδωσε μάχη, ως μέλος της ΠΟΣΔΕΠ, για να μην ανατραπούν οι διατάξεις του ν. 1268/82 για τα ΑΕΙ που αφορούσαν την ακαδημαϊκή κοινότητα, νόμος που τελικά ανετράπη επί υπουργίας Αννας Διαμαντοπούλου.

Βασικό, ιδρυτικό στέλεχος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Τρίτη Ηλικία και συντονίστρια των φοιτητικών προγραμμάτων Erasmus και Socrates. Εχει διατελέσει μέλος του ΤΕΕ επί σειρά ετών και έχει αγωνιστεί σθεναρά για την προάσπιση της δημόσιας παιδείας.

Αναπληρώτρια υπουργός για την Καταπολέμηση της Ανεργίας

Ράνια Αντωνοπούλου

Γνωστή στους ακαδημαϊκούς κύκλους, προοδευτική, χωρίς ωστόσο γνωστό πολιτικό παρελθόν, η Ράνια Αντωνοπούλου έφυγε σε νεαρή ηλικία από την Ελλάδα και ακολούθησε καριέρα στο εξωτερικό.

Διδάσκει Οικονομική Επιστήμη στο New York University και είναι καθηγήτρια στο Bard College, ενώ έχει διατελέσει και διευθύντρια του τμήματος έρευνας για την ισότητα των φύλων του Levy Institute στη Νέα Υόρκη. Είναι συνεργάτις ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Εργασίας και έχει δημοσιεύσει και παρουσιάσει τις μελέτες της σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια. Μέχρι πρότινος ήταν σύμβουλος στα Ηνωμένα Εθνη σε θέματα μακροοικονομικής πολιτικής και ισότητας των φύλων.

Η επαφή με τον ΣΥΡΙΖΑ έγινε κατόπιν δικής της πρωτοβουλίας. Πολλοί την αποκαλούν «η κυρία 300.000 νέες θέσεις εργασίας», μετά τη μελέτη που επιμελήθηκε για το Ινστιτούτο Levy, βασική ιδέα της οποίας είναι η «πρόταση της εγγυημένης απασχόλησης», με το κράτος στη θέση του «εργοδότη ύστατης καταφυγής» και τη διασφάλιση θέσεων εργασίας, ο αριθμός των οποίων μπορεί να φτάσει περίπου τις 420.000.