«Τι είναι μια εργάσιμη ημέρα;» - οφείλουμε να ξανακάνουμε αυτή την απλή, ουσιαστική ερώτηση που έθεσε τον 19ο αιώνα ο Μαρξ και ξαναέγινε ριζοσπαστική υπό το φως των αντεργατικών νομοθετημάτων που κατεδάφισαν κάθε εργασιακό δικαίωμα τα τελευταία χρόνια. Την ώρα που βασικές έννοιες ρευστοποιούνται σε έναν μεταμοντέρνο και μεταπολιτικό πολτό, τα κλασικά εργαλεία της μαρξικής ανάλυσης φαντάζουν πιο επίκαιρα παρά ποτέ.
Με την Ακροδεξιά να ανεβαίνει παντού λέγοντας χονδροειδή ψέματα, αγγίζοντας ωστόσο την καρδιά των απλών ανθρώπων, οφείλει η Αριστερά να πει την αλήθεια αφτιασίδωτη, να μιλήσει απλά στον νου και στην καρδιά, να ανακαλύψει ξανά αυτή τη χάρη. Οσο απλά κι ευθύβολα μιλούσε ο Μαρξ. Τι είναι λοιπόν μια εργάσιμη μέρα;
«Το κεφάλαιο απαντάει: Η εργάσιμη ημέρα αριθμεί καθημερινά 24 ολόκληρες ώρες, εκτός από λίγες ώρες ανάπαυσης, που χωρίς αυτές η εργατική δύναμη είναι απολύτως ανίκανη να επαναλάβει την υπηρεσία της», μας λέει ο Μαρξ. Και τι μας λέει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας σήμερα; Οτι δεν υπάρχει 6ήμερη εργασία, παρά απλώς η κυβέρνηση έδωσε στα αφεντικά τη «δυνατότητα για μια πρόσθετη βάρδια».
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Πως το κεφάλαιο «σφετερίζεται τον χρόνο που είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και τη διατήρηση της υγείας του σώματος. Ληστεύει τον χρόνο που είναι απαραίτητος για την κατανάλωση καθαρού αέρα και ηλιακού φωτός. Τσιγκουνεύεται τον χρόνο που είναι απαραίτητος για το φαγητό...».
Η Ελλάδα έκανε τον γύρο του κόσμου μετά το... ρηξικέλευθο όσο και αντιδραστικό νομοθέτημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και πώς αλλιώς, όταν έχει ήδη την πρώτη μεγαλύτερη εβδομαδιαία εργασία στην Ευρώπη των 27, ενώ Γερμανία, Πορτογαλία, Ισπανία και Βέλγιο έχουν εισαγάγει πιλοτικά προγράμματα για την 4ήμερη εργάσιμη εβδομάδα...
Οφείλει η Αριστερά να θυμηθεί τις θεωρίες της υπεραξίας, που ίσως και να λησμόνησε τα τελευταία χρόνια, και κυρίως την πρακτική της διεκδίκησης. Να πει, κατά τον τρόπο του Εντουάρ Λουί, στον εργαζόμενο «ποιος σου καταστρέφει τα έντερα», «ποιος σου τσακίζει τη μέση», «ποιος σου πήρε το φαΐ μέσα απ’ το στόμα». Κι οφείλει και κάτι ακόμα η Αριστερά: να βρει τους τρόπους -χτες- να ξαναγίνει αποτελεσματική. Δηλαδή ταξικά αιχμηρή και πολιτικά επικίνδυνη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας