Ηταν αναμενόμενο αυτό, ωστόσο δεν το κάνει λιγότερο σοκαριστικό: σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση ξεχαρβαλώνει το νομικό πλαίσιο ώστε να πωλούνται τα πάντα -από την Παιδεία μέχρι την Υγεία- θα ερχόταν και η στιγμή που θα έπαιρνε μια τιμή και το ανθρώπινο σώμα, εν προκειμένω το αίμα. Σε απλά ελληνικά, έχεις χρήματα; Θα σπουδάσεις, θα ιαθείς, θα βρεις και μια κόκκινη, αιμάτινη λύση στη στιγμή της πιο μεγάλης αγωνίας σου. Μοίρα αγαθή για όποιον αγοράζει, μοίρα ανατριχιαστική για όποιον πουλά.
Ποτέ πριν από τη Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως το αριστούργημα του Μπάμπη Τσικληρόπουλου θα μπορούσε να περιγράφει σκηνές του αληθινού μας βίου σε μια χώρα της Ενωμένης Ευρώπης τον 21ο αιώνα. Στο «Οχ, τα νεφρά μου» ο μυστηριώδης κύριος «Νεφράς» πλησιάζει δύο φτωχοδιάβολους φίλους για να αγοράσει τα όργανά τους. Στο 90σέλιδο νομοσχέδιο της κυβέρνησης μπαίνουν στην αγορά το αίμα, τα συστατικά και τα προϊόντα του.
Δήμοι, ΝΠΙΔ, εκκλησιαστικά ΝΠΙΔ και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις θα μπορούν να συλλέγουν, να διαθέτουν, να διαχειρίζονται το αίμα, ενώ «επαγγελματίες» αιμοδότες θα προσφέρουν το πλάσμα. Η χώρα επιστρέφει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πίσω σε ένα σκοτεινό παρελθόν, όταν ακόμα λειτουργούσαν ιδιωτικές τράπεζες αίματος και οι επαγγελματίες αιμοδότες περίμεναν στα καφενεία τον επόμενο πελάτη που χαροπάλευε. Αυτές οι πρακτικές οδήγησαν ανθρώπους στον θάνατο, ενώ η απώλεια 7 ανθρώπων λόγω του εμπορίου αίματος οδήγησε το 1976 στην αυτοκτονία τον κορυφαίο γιατρό Ηλία Πολίτη.
Το 1979, επί Νέας Δημοκρατίας, έκλεισαν οριστικά και οι τελευταίες ιδιωτικές τράπεζες αίματος. 45 χρόνια αργότερα είναι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αδωνη Γεωργιάδη που τους ανοίγει τον δρόμο. Πιο πίσω δηλαδή κι από το ίδιο της το παρελθόν επιστρέφει η δεξιά παράταξη, αλλά αυτό είναι μικρή απώλεια σε σχέση με το πόσο πίσω γυρίζει τη χώρα.
Το είδαμε σε πολλά επίπεδα και έχει γίνει πια σαφές το δίλημμα: αλλαγή πολιτικής σελίδας ή βαρβαρότητα. Οι δυνάμεις του προοδευτικού χώρου, το σύνολο της Κεντροαριστεράς, η πληθυντική Αριστερά οφείλουν να βρουν τους τρόπους και να ανοίξουν τον εναλλακτικό δρόμο στον μονόδρομο της βαρβαρότητας που επιβάλλει στην κοινωνία η Νέα Δημοκρατία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας