Για τον Προυστ ήταν ένα ζουμερό, μικρό κεκάκι αυτό που πυροδότησε τη μνήμη και γέννησε ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα, το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Χωρίς να είναι νευροεπιστήμονας, αλλά βαθιά αισθαντικός, ο Γάλλος συγγραφέας ξεδιπλώνει τη μηχανική της μνήμης καθώς ο ήρωάς του, ο Μαρσέλ, τρώει μια μαντλέν βουτηγμένη στο τσάι κι επιστρέφει αυτόματα στις παιδικές του μνήμες.
Για τους Ελληνες, αν υπάρχει μια γεύση και μια μυρωδιά που να ακολουθεί τον κύκλο της ζωής -από το υλικό μέχρι το μεταφυσικό πεδίο- είναι αυτή του ελαιόλαδου.
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις μέρες μας οι «γριούλες μας ελιές», κατά πώς το λέει ο Ρίτσος, είναι άρρηκτα δεμένες με το τοπίο, η παραγωγή λαδιού με την οικονομία και η κατανάλωσή του με τη μεσογειακή διατροφή. Αυτό το πολύ βασικό προϊόν, ωστόσο, για κάθε σπιτικό, φέτος έγινε είδος εν ανεπαρκεία, ανεβαίνοντας σε τιμές δυσθεώρητες και δυσπρόσιτες για τη μέση οικογένεια. Ποιος φταίει και το ταπεινό λαδάκι έγινε περίπου χρηματιστηριακό προϊόν;
Η εύκολη απάντηση απέναντι και σε αυτήν την κρίση είναι η κλιματική αλλαγή, η οποία όντως πλήττει τις ελαιοπαραγωγούς χώρες που βλέπουν την παραγωγή τους να μειώνεται. Η απλοϊκή εξήγηση είναι πως όταν η ζήτηση παραμένει σταθερή και η προσφορά μειώνεται, οι τιμές ανεβαίνουν. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αρκετά πιο πολύπλοκη από τα απλουστευτικά ερμηνευτικά σχήματα - και αυτήν φωτίζει η έρευνα που παρουσιάζει η «Εφ.Συν.».
Υπάρχει ωστόσο κάτι που είναι ξεκάθαρο και βαθιά εξοργιστικό και έχει γίνει επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε κάθε κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας: είτε είναι χιονιάς, είτε είναι πλημμύρα, είτε είναι πυρκαγιά, είτε όπως τώρα μια κρίση στην αγορά, η κυβέρνηση αμέτοχη αφήνει τα γεγονότα να εξελίσσονται, χωρίς καμία ανάληψη πρωτοβουλίας, χωρίς καμία άλλη διαχείριση πέραν της επικοινωνιακής. Ούτε καν σαν νεοφιλελεύθερος ρέφερι, αλλά σαν απλός θεατής, το επιτελικό κράτος δεν αντιμετωπίζει, δεν παρεμβαίνει, δεν κάνει πολιτική - σωστότερα, υλοποιεί μία και μόνη πολιτική, αυτή που κάθε φορά βολεύει το αόρατο χέρι της αγοράς.
Ενώ από το χωράφι στο ράφι το λάδι φτάνει να κοστίζει χρυσάφι, η κυβέρνηση δηλώνει αναρμόδια να αναζητήσει την όποια λύση, αφήνοντας τους πολίτες και αυτή τη φορά έρμαιο των... έκτακτων φαινομένων της αγοράς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας