Το ρεύμα, το κλίμα και η κάλπη

Ελάχιστη σημασία έχει πόσοι μήνες μένουν μέχρι τις εκλογές, αν θα έχουμε δύο ή τρεις μήνες προεκλογική περίοδο. Οι «χρησμοί» του κ. Μητσοτάκη μεταξύ αστείου και σοβαρού για κάλπες μέχρι το τέλος της άνοιξης δεν αλλάζουν το βασικό δεδομένο: από τώρα και στο εξής κάθε εξαγγελία ή νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης «αμπαλάρεται» στην προεκλογική επικοινωνιακή προπαγάνδα της.

Θα έλπιζε κανείς από αυτόν τον θλιβερό κανόνα να υπάρξουν ορισμένες «τιμητικές» εξαιρέσεις. Οταν η χώρα και όλη η Ευρώπη έχουν κλονιστεί από τη χειρότερη ενεργειακή κρίση εδώ και μισό αιώνα, όταν η κλιματική κρίση έχει προ πολλού ξεπεράσει το όριο συναγερμού, θα περίμενε κανείς το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, που βιαστικά παρουσίασε ο αρμόδιος υπουργός για να καταγράψει κάποια άγνωστης χρησιμότητας «ευρωπαϊκή πρωτιά», να διαπνέεται από στοιχειώδη ρεαλισμό.

Ματαίως ελπίσαμε. Το ενεργειακό και περιβαλλοντικό μέλλον της χώρας χτίζεται με τα ίδια σαθρά υλικά που οδήγησαν στην τωρινή κρίση. Τρία είναι τα κραυγαλέα «φάουλ» του κυβερνητικού σχεδιασμού:

Το πρώτο είναι η υποχώρηση ακόμη και από τις διεθνείς δεσμεύσεις για τον μηδενισμό των ρυπογόνων εκπομπών τις επόμενες τρεις δεκαετίες. Το έκανε ήδη η «Διεθνής» των πλουσιότερων χωρών του πλανήτη στην τελευταία διάσκεψη για το κλίμα (COP27), αλλά η ελληνική κυβέρνηση προσχώρησε με... μεγάλο ενθουσιασμό στην επιλογή αυτοχειρίας.

Το δεύτερο φάουλ είναι ότι, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις για στροφή στην πράσινη ενέργεια, παρά τη διασπορά ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών ακόμη και σε περιβαλλοντικά εύθραυστες περιοχές, για τουλάχιστον δέκα χρόνια ακόμη η εξάρτηση από το αέριο και τα ορυκτά καύσιμα παραμένει υψηλή. Διόλου τυχαία η κυβέρνηση καλλιεργεί μεγάλες προσδοκίες για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Κρήτη ή στο Ιόνιο.

Το τρίτο εξοργιστικό στοιχείο των κυβερνητικών εξαγγελιών είναι η ροή του χρήματος. Πακτωλός δημόσιων επενδύσεων δεκάδων δισ. ευρώ θα κατευθυνθεί τα επόμενα πολλά χρόνια σε ΑΠΕ, αποθήκες αερίου, προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας, ηλεκτροκίνηση. Είναι βέβαιο ότι το μεγαλύτερο μέρος τους θα καταλήξει στα ταμεία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αλλά η κυβέρνηση δεν μπήκε στον κόπο να δώσει έστω κι ένα στοιχείο για το τι θα αποφέρουν στο κλίμα και στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Γιατί να το κάνει, άλλωστε; Ποιος νοιάζεται τι θα γίνει τον Μάιο του 2040; Σημασία έχει ο Απρίλης ή ο Μάης του 2023.