Ας συμφωνήσουμε στα βασικά. Οποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου έχει να αντιμετωπίσει άμεσα το ζήτημα των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας. Και οι πηγές χρηματοδότησής της -όπως και για κάθε χώρα- είναι δύο: ο δανεισμός και τα έσοδα του κράτους.
Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές σαφώς και αποτελεί το αμεσότερο θέμα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Αν ωστόσο θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, η όποια επιτυχία αυτής της διαπραγμάτευσης σχετίζεται άμεσα με το κατά πόσο μπορούμε εμείς να διαχειριστούμε τα του οίκου μας. Χωρίς να δημιουργούμε νέα χρέη στις γενιές του μέλλοντος και χωρίς να αφήνουμε τη δημόσια διοίκηση στην τύχη της για πολιτικούς λόγους. Η λογική τού «μεταφέρω τα βάρη στον επόμενο» και του «φταίει ο προηγούμενος» είναι καταδικαστική για το ίδιο το κράτος. Ακόμα και το πελατειακό! Είναι καταδικαστική για όλους μας.
Η πρόσφατη επίσημη ανακοίνωση της υστέρησης των εσόδων του 2014 οδήγησε όσους έχουν στοιχειώδη αίσθηση της πραγματικότητας στο προφανές συμπέρασμα: θα χρειαστούν νέα μέτρα. Οποια επιλογή κι αν γίνει, ακόμη κι αν τα τρέχοντα βάρη κατανεμηθούν διαφορετικά, η επόμενη κυβέρνηση θα χρειαστεί να αναζητήσει λύσεις προκειμένου να καλύψει τουλάχιστον 1,8 δισ. ευρώ ανοίγματος. Αυτό δεν γίνεται μαγικά. Ή βρίσκεις επιπλέον έσοδα ή χρεώνεσαι επιπλέον (αποδέχομαι για την οικονομία του λόγου ότι θεωρητικώς είναι εφικτή και η δεύτερη λύση).
Ακριβώς ένα χρόνο πριν η Γενική Γραμματεία Εσόδων είχε κλείσει το 2013 με επίτευξη των στόχων και μάλιστα πλεόνασμα 300 εκατ. ευρώ. Ηταν η μόνη στιγμή την τελευταία τετραετία που η Ελλάδα αποκτούσε ουσιαστικούς βαθμούς ελευθερίας στη διαχείριση της οικονομίας της. Και ήταν η πρώτη φορά που πετύχαμε κάτι που… ακούγεται απλό: η κυβέρνηση έθετε στόχους και άφηνε απερίσπαστη τη δημόσια διοίκηση να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά της. Με διαφάνεια, τεχνογνωσία, διαρκή αξιολόγηση των επιδόσεών της και περιορισμό των πολιτικών παρεμβάσεων στο έργο της.
Αποψή μου είναι ότι αυτό το μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί και να πετύχει σε κάθε τομέα της δημόσιας διοίκησης. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αυτονόητη πολιτική για κόμματα που αυτοαποκαλούνται προοδευτικά: ενδυνάμωση και σεβασμός στη δημόσια διοίκηση. Αυτό το μοντέλο υπηρέτησα όσο πιο αποτελεσματικά μπορούσα στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και στη Γενική Γραμματεία Εσόδων. Κι αυτό το μοντέλο θα συνεχίζω να υπηρετώ από όπου χρειαστεί.
* Υποψήφιος στη Β΄ Αθηνών με το Ποτάμι
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας