Και με τον λαό, και με τους δανειστές!

Η Ν.Δ. είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση, κάτι που γνωρίζουν και θέλουν και οι δανειστές (sic), τα σενάρια εξόδου από το ευρώ επανέρχονται όσο η χώρα κυβερνάται από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση. Και με δυο λόγια, πρέπει άμεσα να γίνουν εκλογές αλλιώς... χανόμαστε.

Σε... ελεύθερη μετάφραση αυτό είναι το περιεχόμενο του άρθρου του προέδρου της Ν.Δ. στην ετήσια έκδοση του περιοδικού Economist. Ο Κυρ. Μητσοτάκης βλέπει την... καταστροφή να έρχεται, εκτός αν ο ίδιος και η Ν.Δ. αναλάβουν τα ηνία της χώρας, ως οι μόνοι αυθεντικοί εκφραστές των συντηρητικών (σ.σ. δική μας η κρίση) αντιλήψεων που διέπουν την Ευρώπη.

Και παρά το γεγονός ότι παραδέχεται πως «η παρατεινόμενη ελληνική κρίση αποτελεί κατά κύριο λόγο μια αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος», υπερασπίζεται τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων Σαμαρά, αλλά και των οικουμενικών και υπηρεσιακών, καθώς αναφέρει ότι «οι κυβερνήσεις της κρίσης μέχρι το 2015 κατανοούσαν την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων αλλά έβρισκαν αντίσταση στους πολίτες και τις οργανωμένες ομάδες πίεσης.

Αυτή ήταν η βασικότερη ίσως αιτία της βραδύτητας στη λήψη και πλήρη εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων, που είχε συνέπεια την επιμήκυνση και την επίταση της κρίσης».

Βεβαίως για τον πρόεδρο της Ν.Δ. «αυτό είναι και το αισιόδοξο μήνυμα: μια πολιτική αλλαγή μπορεί να φέρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αυτό που επιθυμούν όλοι οι Ελληνες αλλά και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας»!

Τι χρειάζεται λοιπόν; «Να προσαρμοστεί ο κρατικός μηχανισμός, να εξορθολογιστεί το θεσμικό πλαίσιο, να ενδυναμωθούν ανεξάρτητοι θεσμοί, να διευκολυνθεί το επιχειρείν, να επιταχυνθούν οι αποκρατικοποιήσεις».

Γιατί δεν έγιναν όλα αυτά έως σήμερα; Διότι «αυτή η παραδοχή ούτε ίσχυε ούτε ήταν πλειοψηφική μέχρι πολύ πρόσφατα στην Ελλάδα. Σήμερα όμως αποδεδειγμένα είναι.

Το 2015, το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον απέτυχε παταγωδώς, αλλά ανέδειξε ακόμη πιο επιτακτικά τον μονόδρομο των ριζικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα. Με τον σκληρότερο τρόπο που επιβλήθηκε από το αχρείαστο 3ο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, ο ελληνικός λαός κατανόησε –έστω και αργά– ότι δεν υπάρχουν εύκολες παρακαμπτήριοι».

Κινδυνολογία

Και αφού αναφέρονται διάφορα άλλα «αναγκαία», μπαίνουμε στην κινδυνολογία: «Μέσα στο 2017 θα έχει κριθεί σε καθοριστικό βαθμό η μοίρα του τρίτου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας. Δίχως πολιτική αλλαγή, το αποτέλεσμα μοιάζει αναπόφευκτο. Και βέβαια, δίχως πολιτική αλλαγή, η Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση θα παραμένει διασωληνωμένη και εξαρτώμενη από τους πιστωτές και τους εταίρους μας –στο μέτρο πάντα που εκείνοι θα εξακολουθούν να επενδύουν σε ένα σενάριο ανάκαμψης της χώρας μέσα στην ευρωζώνη.

»Αυτό το τελευταίο δεν είναι πλέον καθόλου δεδομένο. Ιδιαίτερα καθώς το 2017 είναι ένα εκλογικό έτος για τις χώρες του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης. Ο συνδυασμός μιας αναμενόμενης εσωστρέφειας στις προτεραιότητες των εταίρων μας μαζί με μια κούραση –ίσως και απελπισία– για την έκβαση του ελληνικού ζητήματος, ίσως αφαιρέσει κάθε προοπτική περαιτέρω στήριξης μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική».

Προκειμένου λοιπόν να αποφευχθεί η «καταστροφή» κι επειδή «στην αρχή κάθε νέας χρονιάς η αισιοδοξία κορυφώνεται ακόμη και στις πλέον αντίξοες συνθήκες», ο Κυρ. Μητσοτάκης δηλώνει «αισιόδοξος ότι θα επέλθει η αναγκαία πολιτική αλλαγή που θα αναδείξει μια κυβέρνηση ικανή να υλοποιήσει αυτό που η κοινή λογική και η βούληση του ελληνικού λαού προτάσσει».

Κοινώς, για ακόμη μια φορά, μέσω και του Economist, ζητεί εκλογές, τις οποίες αισιοδοξεί ότι θα κερδίσει ώστε «να απελευθερώσουμε τη συμπιεσμένη δυναμική της ελληνικής οικονομίας και να οδηγήσουμε τη χώρα σε έναν ενάρετο κύκλο που θα επιβραβεύει τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών και θα δικαιώνει τη συμπαράσταση των εταίρων μας».