Χαμόγελα για το 2017, προσδοκίες για το 2018

Το 2017 ήταν ένα έτος εξελίξεων για την Κεντροαριστερά. Σε αντίθεση με το φαινόμενο κατακερματισμού και συρρίκνωσης του χώρου που είχε παγιωθεί την τελευταία πενταετία, τη χρονιά που φεύγει η κατάσταση αυτή έχει αρχίσει σταδιακά να αλλάζει προς μια κατεύθυνση αφενός ενότητας και αφετέρου προοπτικής ενίσχυσης της περιορισμένης μέχρι σήμερα δυναμικής.

Αν και θα ήταν βιαστικό να προβλέψει κάποιος από τώρα το τελικό αποτέλεσμα των προσπαθειών ανασυγκρότησης, η γενική αίσθηση που επικρατεί στους κόλπους όσων συμμετέχουν στο εγχείρημα είναι ότι εφεξής η πορεία θα είναι ανοδική.

Μάλιστα η Φώφη Γεννηματά, η οποία ηγήθηκε των σχετικών πρωτοβουλιών και συνεννοήσεων για τη συμπόρευση κομμάτων, πολιτικών κινήσεων και προσωπικοτήτων, βγαίνοντας νικήτρια με τη βούλα της κάλπης, έθεσε τον στόχο της προσεχούς αναμέτρησης μέσω της δήλωσής της ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι αναμέτρηση για τρεις.

Αυτό σημαίνει ότι ο νέος φορέας, το Κίνημα Αλλαγής όπως προορίζεται να είναι η ονομασία του, φιλοδοξεί να «μπει σφήνα» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ανατρέποντας -ει δυνατόν- τους μέχρι σήμερα δεδομένους συσχετισμούς.

Η παραπάνω επιδίωξη, όπως παραδέχονται κομματικοί παράγοντες αλλά και ουδέτεροι παρατηρητές, δεν είναι ούτε εύκολη ούτε δεδομένη. Κι αυτό διότι η δημοσκοπική ανάκαμψη, που παρατηρείται εσχάτως, δεν διασφαλίζει de facto την εκλογική επιτυχία.

«Κάναμε τα πρώτα απαραίτητα βήματα, δείξαμε ορισμένα βασικά δείγματα γραφής μέσω των ανοιχτών διαδικασιών και οι πολίτες ανταποκρίθηκαν πάνω από τις αρχικές μας προσδοκίες. Για να τους πείσουμε όμως να μας εμπιστευτούν ξανά και με την ψήφο τους, πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά περισσότερα» λένε επιτελικά στελέχη με συναίσθηση των δυσκολιών.

Στόχοι και διλήμματα

Η αλήθεια είναι ότι το 2018 θα είναι για την Κεντροαριστερά μια χρονιά-ορόσημο. Το κοινό σχήμα βαδίζει ολοταχώς προς το ιδρυτικό του συνέδριο (τον προσεχή Μάρτιο) όπου θα λάβει σάρκα και οστά η οργανωτική του συγκρότησή σε ενιαία παράταξη. Θα αποκτήσει επίσης προγραμματικές θέσεις και θα αποσαφηνίσει (;) το πολιτικό του στίγμα, καθώς και τη στάση του στο δημοφιλές (για τους δημοσιογράφους και τους εκπροσώπους του δικομματισμού) ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών.

Εφόσον τα εν λόγω πολιτικά κεφάλαια κλείσουν με τρόπο εποικοδομητικό, το Κίνημα Αλλαγής θα επικεντρωθεί στην προετοιμασία για τη μάχη των εκλογών, έστω κι αν η διεξαγωγή τους συμπέσει με την ολοκλήρωση της συνταγματικά προβλεπόμενης θητείας της κυβέρνησης, δηλαδή το 2019. Τότε είναι που θα μπορέσει να δοθεί απάντηση για το αν το στοίχημα κερδήθηκε ή απέτυχε.

Αλλά και πάλι τα διλήμματα δεν θα τελειώσουν… Τυχόν τρίτη θέση θα καταστήσει τον νεοσύστατο φορέα της Κεντροαριστεράς σε ρυθμιστή των εξελίξεων. Και μπορεί επί του παρόντος η κ. Γεννηματά να κρατά αποστάσεις ασφαλείας υποστηρίζοντας ότι δεν θα γίνει δεκανίκι και συμπλήρωμα κανενός, ωστόσο η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας ή η ανοχή σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας (με τη Ν.Δ., αν διατηρήσει το σημερινό δημοσκοπικό της προβάδισμα) είτε διαφορετικά η απόρριψή της και η προκήρυξη δεύτερων εκλογών με απλή αναλογική, είναι επιλογές που άνετα χαρακτηρίζονται «δίκοπο μαχαίρι».

Πάντως στο πλαίσιο της στρατηγικής για τον επαναπατρισμό απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, η ρητορική έναντι της κυβέρνησης θα είναι διαρκώς εντεινόμενη και ολοένα και πιο οξεία. Την ίδια ώρα, για την ανακοπή ενδεχόμενου εκλογικού ρεύματος υπέρ της Ν.Δ. από κεντρώους μετριοπαθείς πολίτες, θα υπενθυμίζεται επίμονα ότι η δεξιά παλινόρθωση δεν συνιστά εναλλακτική λύση για τη χώρα, ιδίως όταν η φρασεολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη ρέπει προς τη συντήρηση και τον αχαλίνωτο νεοφιλελευθερισμό.

Να σημειωθεί εδώ ότι εξαιτίας της σύνθεσης του φορέα ως πολυκομματικού, οι διαβαθμίσεις ως προς την τελική έκφραση της κεντρικής γραμμής ποικίλλουν, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις από το ηγετικό περιβάλλον της Χαριλάου Τρικούπη.

Το Ποτάμι, όπως ευθαρσώς τοποθετήθηκε ο επικεφαλής του Σταύρος Θεοδωράκης στο συνέδριο της Ν.Δ., επιθυμεί να κατευθύνει τα νερά του στην κοίτη του κόμματος της οδού Πειραιώς. Αντιθέτως, το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου έχει σχεδόν αποκλείσει τη σύμπραξη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η ΔΗΜΑΡ του Θανάση Θεοχαρόπουλου προκρίνει τη λύση του εσωτερικού δημοψηφίσματος για τις μετεκλογικές συνεργασίες, πάντοτε όμως με γνώμονα ένα προοδευτικό πρόγραμμα.

Επιπλέον πηγές της Αγίου Κωνσταντίνου αναφορικά με τις προσυνεδριακές διαδικασίες τόνιζαν ότι η ΔΗΜΑΡ προτάσσει ως εξίσου σημαντικά τα θέματα του ονόματος (έχει εισηγηθεί τον τίτλο Δημοκρατικό Κόμμα) και της ενιαίας Κ.Ο. Δημοκρατικής Συμπαράταξης και Ποταμιού.

Εχει αξία, τέλος, να θυμηθεί κανείς πώς μπήκαν τα θεμέλια της προσπάθειας μέσα στο 2017. Η αρχή έγινε πέρσι τον Ιανουάριο με τη συμφωνία Γεννηματά-Παπανδρέου το ΚΙΔΗΣΟ να ενταχθεί στο ομοσπονδιακό σχήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (μέχρι εκείνη τη στιγμή λάμβαναν μέρος το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και οι Κινήσεις Πολιτών). Ακολούθησε έξι μήνες αργότερα, στα τέλη Ιουνίου, το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στο οποίο η κ. Γεννηματά αποκάλυψε το σχεδιασμό των ενεργειών για την εκλογή επικεφαλής του νέου φορέα.

Τον Σεπτέμβριο ο Σταύρος Θεοδωράκης, μετά από πολύμηνες σκέψεις, πήρε τη μεγάλη απόφαση να εμπλακεί ενεργά στις διεργασίες ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του για την αρχηγία. Το ίδιο είχε πράξει τον Αύγουστο ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης.

Τον Νοέμβριο, κι αφού προηγήθηκε περίπου τρίμηνη προεκλογική περίοδος, πραγματοποιήθηκε η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου αρχηγού, στην οποία έλαβαν μέρος 210.000 πολίτες, και στον β’ γύρο επικράτησε η Φ. Γεννηματά έναντι του Ν. Ανδρουλάκη. Χθες το Πολιτικό Συμβούλιο συνεδρίασε για πρώτη φορά προκειμένου να συζητήσει τρέχοντα πολιτικά και κυρίως οργανωτικά θέματα εν όψει του ιδρυτικού συνεδρίου, που προγραμματίζεται για την άνοιξη του 2018.