Οι δύο όψεις της Κεντροαριστεράς

Οπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, το ίδιο συμβαίνει και στον πολιτικό χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Από τη μια πλευρά βρίσκεται η Δημοκρατική Συμπαράταξη και τα κόμματα που την απαρτίζουν, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, το ΚΙΔΗΣΟ και οι Κινήσεις Πολιτών. Στην άλλη πλευρά, συναντά κανείς το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και την Ωρα Αποφάσεων της Αννας Διαμαντοπούλου και του Γιώργου Φλωρίδη.

Ολοι οι παραπάνω πολιτικοί σχηματισμοί, αν και προέρχονται από την ίδια πολιτική μήτρα, εντούτοις διαμοιράζονται σε μικρότερες ομάδες, φράξιες και φατρίες, που μέχρι και σήμερα αποδεικνύεται ανέφικτο να ομοιογενοποιηθούν και να αποτελέσουν ένα διευρυμένο αλλά κοινό σχήμα.

Σε μια ύστατη προσπάθεια ενοποίησης, ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, αποδεχόμενος τη θέση του προέδρου της Επιτροπής Διαδικασιών και Δεοντολογίας, ανέλαβε αφ’ ενός να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των διαφόρων κεντροαριστερών παραγόντων και αφ’ ετέρου να διασφαλίσει την ύπαρξη κανόνων στην πορεία προς την ανάδειξη αρχηγού και την πραγματοποίηση ιδρυτικού συνεδρίου.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», ο κ. Αλιβιζάτος έχει ζητήσει προεκλογική περίοδο 7-8 εβδομάδων, δίκαιη προβολή και μεταχείριση όλων των υποψηφίων από τα ΜΜΕ, καθώς και τη διεξαγωγή ενός τηλεοπτικού ντιμπέιτ μεταξύ των μονομάχων που θα διεκδικήσουν την ηγεσία.

Την περασμένη Δευτέρα ανακοινώθηκαν τα πρώτα 11 ονόματα που θα στελεχώσουν την Επιτροπή, ενώ νεότερα στοιχεία αναφορικά με τους όρους διεξαγωγής της διαδικασίας θα γίνουν γνωστά την 1η Σεπτεμβρίου.

Ποιες είναι όμως οι διαφορές και τα εμπόδια ανάμεσα στους συνδαιτυμόνες του τραπεζιού της Κεντροαριστεράς; Στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, όπου με πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά και σίγουρης υποψήφιας στην κούρσα του φθινοπώρου δρομολογήθηκαν τα βήματα που θα διεκπεραιωθούν με ευθύνη της Επιτροπής Αλιβιζάτου, υποστηρίζουν ότι οι διαδικασίες δεν πρέπει να καθυστερήσουν και είναι υποχρέωση όλων έναντι των ψηφοφόρων να ανταποκριθούν θετικά στο κάλεσμα.

Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούν πάντως ακόμη να απαντήσουν με σιγουριά στο ερώτημα «ενιαίος ή πολυκομματικός» νέος φορέας. Την ίδια ώρα, ΔΗΜΑΡ και Κινήσεις Πολιτών ευθέως τάσσονται υπέρ του κοινού φορέα με αυτοδιάλυση των υπαρχόντων κομμάτων και μετατροπή τους σε τάσεις στη νέα παράταξη.

Επιπλέον, στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν πυλώνα της προσπάθειας το ΠΑΣΟΚ, χωρίς -όπως διευκρινίζουν- αυτό να σημαίνει την παραβίαση των όρων ισοτιμίας όλων των υπόλοιπων συμμετεχόντων. Επιμένουν δε στον όρο Κεντροαριστερά για τον αυτοπροσδιορισμό τους, ενώ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. απαντούν με σκληρά πυρά και προς τους δύο πολιτικούς αντιπάλους.

Η άλλη έκφανση για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση συναντάται στις απόψεις που διατυπώνουν το Ποτάμι, η Ωρα Αποφάσεων, άλλες μικρότερες δυνάμεις και πρόσωπα εκτός ΔΗΣΥ και κορυφαία στελέχη μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όπως για παράδειγμα ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, αν και με διαφορετική προσέγγιση από τη Φώφη Γεννηματά, δεν φαίνεται να προτίθεται να λειτουργήσει διασπαστικά αλλά ούτε και πρόκειται να «νοθεύσει» τις δικές του θέσεις. Θα επιχειρεί «εντός τειχών» να «ρυμουλκεί» το «πλοίο» της ΔΗΣΥ προς τα ύδατα όπου πλέει και εκείνος…

Αίσθηση προκάλεσε πάντως η πρόσφατη εκτίμηση της Αννας Διαμαντοπούλου ότι ο κ. Βενιζέλος δεν έχει λόγο να συνεχίσει να συμπορεύεται με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό ενδεχόμενο συνεργασίας μαζί του και με τον Σταύρο Θεοδωράκη, με τον οποίο η «ώσμωση» είναι σε εξέλιξη.

Ταύτιση

Εξάλλου, μεταξύ τους διαπιστώνεται «σχεδόν ταύτιση», με σημείο αναφοράς την Παιδεία. Για το ζήτημα αυτό, καλά πληροφορημένες πηγές ενημέρωναν την «Εφ.Συν.» για ένα παρασκήνιο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πρωταγωνιστές την πρώην υπουργό και τον τέως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Συγκεκριμένα, αποκάλυπταν ότι ο κ. Βενιζέλος έχει κάνει αυτοκριτική για τη μη σθεναρή στήριξη του νόμου Διαμαντοπούλου επί τρικομματικής, γεγονός που είχε οδηγήσει το 2013 στην αποχώρηση της τελευταίας από το ΠΑΣΟΚ.

Σε κάθε περίπτωση, και οι τρεις συμφωνούν ότι μόνο ένα εγχείρημα από μηδενική βάση μπορεί να προσελκύσει το ενεργό ενδιαφέρον της κοινωνίας, αποστρέφονται τη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ, δεν αποδέχονται τον όρο Κεντροαριστερά, αντιτάσσοντας τον όρο «προοδευτικό Κέντρο», ενώ έστω και έμμεσα παραδέχονται ότι υπάρχουν σημεία σύγκλισης με τη Ν.Δ., με την οποία θα μπορούσαν μετεκλογικά να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας.

Τι θα ισχύσει τελικά και σε ποια πλευρά από τις δύο όψεις θα πέσει το νόμισμα θα το γνωρίζουμε λίαν συντόμως.