Η Ελάνα από τη Ρουμανία είναι τυχερή. Το ζευγάρι των εύπορων συνταξιούχων στους οποίους παρέχει οικιακές υπηρεσίες μία φορά την εβδομάδα, στο Παλαιό Ψυχικό, της άφησε ένα φακελάκι με τα μεροκάματα όλου του μήνα και με ένα μήνυμα: «Φεύγουμε για την Τζια. Θα μείνουμε στο εξοχικό για ασφάλεια μέχρι να τελειώσει το πρόβλημα με τον ιό. Να προσέχεις τον εαυτό σου και το σπίτι!».
Σαν την Ελάνα υπάρχουν κι άλλες «τυχερές» οικιακές βοηθοί που θα πληρωθούν τα μεροκάματα, έστω κι αν σταματήσουν να πηγαίνουν στη δουλειά, γιατί οι οικογένειες φοβούνται ότι από τον συνωστισμός στα ΜΜΜ, που χρησιμοποιούν αυτές οι γυναίκες μέχρι να φτάσουν στο σπίτι όπου εργάζονται, μπορεί να μεταφέρουν πιο εύκολα τον ιό. Αλλά πόσες άλλες, κυρίως αλλοδαπές, που εργάζονται χωρίς σύμβαση, εργόσημο και ασφάλιση, που φροντίζουν ηλικιωμένους και ανήμπορους μπορούν να τα βγάλουν πέρα στηριζόμενες μόνο στη «μεγαλοψυχία» των εργοδοτών τους; Και πόσο διαρκεί αυτή η «φιλανθρωπία», όταν και ο ίδιος ο εργοδότης είναι σε αναστολή σύμβασης ή βρίσκεται, λόγω κρίσης, στα πρόθυρα της ανεργίας;
Δεν γνωρίζουμε. Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι αόρατες γυναίκες συνεχίζουν να μην υφίστανται, να παραμένουν αόρατες για την κυβέρνηση, όπως προκύπτει κι από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για το δεύτερο κύμα της πανδημίας: εσωτερικές ή εξωτερικές εργαζόμενες, ωρομίσθιες σε περισσότερα του ενός νοικοκυριά, συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, προσωπικό ημερήσιας ή νυχτερινής φροντίδας, μπέιμπι σίτερ, εσωτερικοί άμισθοι βοηθοί, κηπουροί… παραμένουν, νομίμως, στο έλεος της κρίσης.
«Αφού η πλειονότητα των οικιακών βοηθών στερείται οποιασδήποτε νομικής υπόστασης, δεν δικαιούνται κανένα έκτακτο βοήθημα από το κράτος, ούτε τα επιδόματα ανεργίας που διατίθενται από την κυβέρνηση για να ανακουφίσουν τις οικονομικές συνέπειες της κρίσης του κορονοϊού. Ορισμένες από τις γυναίκες έχουν πρόσβαση σε κάποιου είδους υποστήριξη από τη μεταναστευτική τους κοινότητα, μέσω ενός δικτύου από δεσμούς φιλίας, προσωρινά καταλύματα και ανεπίσημες κοινοτικές και εκκλησιαστικές δομές. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη μας το παράνομο καθεστώς της πλειονότητας των μελών αυτών των κοινοτήτων και των περιορισμένων πόρων στους οποίους έχουν πρόσβαση, η ανέχεια και η εξαθλίωση είναι μια υπαρκτή απειλή για την πλειονότητα των οικιακών βοηθών που έχασαν τη δουλειά τους», επισημαίνεται σε κείμενο του Ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ».
Σύμφωνα με πρόσφατη πρόβλεψη του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, πάνω από 55 εκατομμύρια εργαζόμενοι χωρίς ασφάλιση και άδεια εργασίας αναμένεται να χάσουν τις δουλειές τους εξαιτίας της κρίσης. Ιδιαίτερα για τους οικιακούς βοηθούς, που στην πλειονότητά τους δεν λαμβάνουν νόμιμο ημερομίσθιο, ο κίνδυνος για απώλεια της εργασίας αγγίζει το 75% του συνόλου.
Ούτε η κυβέρνηση ούτε τα ελληνικά συνδικάτα έχουν ενδιαφερθεί για τα προβλήματα των οικονομικών μεταναστών και ειδικότερα των οικιακών βοηθών με αδήλωτη εργασία. Αλλά και στην Ευρώπη, λίγες είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις. Οπως αυτή του βελγικού σοσιαλιστικού συνδικάτου FGTB που αντέδρασε ζητώντας οι περιορισμοί εργασίας να ισχύσουν και για τους οικιακούς βοηθούς, αλλά με ανάλογη οικονομική προστασία τουλάχιστον για τους καταγεγραμμένους 140.000 εργαζόμενους που προσφέρουν υπηρεσίες σε πάνω από 1 εκατομμύριο πολίτες, στην πλειονότητά τους άνω των 65 ετών.
Ομως αόρατες δεν είναι μόνον οι οικιακές βοηθοί που δουλεύουν με την ώρα και χωρίς καμία κοινωνική προστασία. Είναι και οι εργαζόμενοι από απόσταση. Αυτό το 50% που υποχρεούνται οι επιχειρήσεις να το δηλώνουν ως τηλεργαζόμενο προσωπικό. Γιατί, δεν είναι μόνο η παραβίαση της οικογενειακής και προσωπικής ζωής από τους νέους όρους της εξ αποστάσεως εργασίας που επιβάλλουν οι νέες υγειονομικές συνθήκες, δεν είναι μόνο το «δικαίωμα στην αποσύνδεση», αλλά και το οικονομικό κόστος αυτής της συνθήκης.
Καθώς μπαίνει ο χειμώνας το κόστος της εργασίας από το σπίτι αυξάνει τις δαπάνες για ενέργεια και θέρμανση. Αλλά και το κόστος για συνεχή σύνδεση με το Ιντερνετ δεν είναι αμελητέο. Ποιος θα το επωμιστεί; Ο εργαζόμενος;
Σύμφωνα με στοιχεία έκθεσης από την εταιρεία Securex, που δημοσιοποιεί η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, πολλές εταιρείες υποχρεούνται να καλύψουν το επιπλέον κόστος της τηλεργασίας καταβάλλοντας ένα μηνιαίο επίδομα περίπου 76 ευρώ ανά εργαζόμενο προκειμένου να καλυφθούν τα έκτακτα πάγια έξοδα. Συνολικά, βάσει της έρευνας που έγινε σε 24.000 επιχειρήσεις, από τον Μάρτιο περίπου το 7,5% των επιχειρήσεων κατέβαλε από 76 έως 129,48 έκτακτο μηνιαίο επίδομα στο τηλεργαζόμενο προσωπικό.
Μήπως ήλθε η ώρα και στην Ελλάδα να εμπλουτιστεί η ατζέντα των σωματείων με τα νέα αιτήματα που γεννά η πραγματικότητα;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας