Καλοκαίρι του 2000. Σε μια ταβέρνα του Σχινιά, κοντά στο εξοχικό μας, τρώμε με λίγους φίλους μετά το μπάνιο. Ξαφνικά, απ' τον δρόμο έρχεται σαν σίφουνας μια μαύρη γάτα και, ξοπίσω της, σαν άλλος ένας σίφουνας, ένα μπεζ σκυλί. Η γάτα κρύβεται κάτω απ' τα τραπέζια, αλλά το σκυλί τη βρίσκει αμέσως. Κυνηγιούνται από τραπέζι σε τραπέζι, οι θαμώνες βάζουν τις φωνές, στριγκλίζουν κάτι παιδιά, βρίζουν οι γονείς τους, καταφτάνουν οι σερβιτόροι να σώσουν την κατάσταση.
Τελικά, η γάτα σκαρφαλώνει σ' ένα δέντρο, που βρίσκεται δίπλα στα τραπέζια και σώζεται. Και μένει το σκυλί κάτω, να γαβγίζει. Οι σερβιτόροι το κλοτσάνε, ένας θαμώνας βουτάει μια καρέκλα να το χτυπήσει και τότε επεμβαίνουμε εμείς. Πιάνουμε το αναστατωμένο σκυλί απ' το περιλαίμιό του, το φέρνουμε στο τραπέζι μας, το χαϊδεύουμε να ηρεμήσει.
Σε λίγο το σκυλί ξελαχάνιασε, έφαγε λίγα μεζεδάκια, ξάπλωσε κάτω απ' το τραπέζι μας και πήρε έναν υπνάκο. Οταν φύγαμε για το σπίτι, το πήραμε μαζί μας. Η Αλμα -έτσι τη βγάλαμε- έγινε μέλος της αγέλης μας. Ηταν, τότε, περίπου ενός έτους, διασταύρωση πιτ μπουλ και μπόξερ, πανέμορφη και πάρα πολύ τρυφερή. Εζησε μαζί μας περίπου 6 χρόνια και πέθανε από λεϊσμανίαση.
Θυμήθηκα την Αλμα μας προ ημερών, βλέποντας στην τηλεόραση ένα άλλο πιτ μπουλ να κυνηγάει και να δαγκώνει όποιον έβρισκε μπροστά του, κάπου στη Θεσσαλονίκη, μέχρι που αστυνομικοί το πυροβόλησαν και το σκότωσαν. Ηταν κι εκείνο εξαγριωμένο και λαχανιασμένο. Δεν κυνηγούσε κάποια γάτα στο βενζινάδικο που βρέθηκε τυχαία. Και δεν ήταν αγριεμένο απ' την αρχή. Χαμένο ήταν -ίσως εγκαταλειμμένο- και ήρεμο. Μέχρι που οι υπάλληλοι του βενζινάδικου, βλακωδώς, άρχισαν να «παίζουν» μαζί του, ρίχνοντάς του νερό με πίεση. Τότε ήταν που τρομοκρατήθηκε και επιτέθηκε. Από κει κι έπειτα τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου. Ισως ένα άλλο, αδεσποτάκι, να έφευγε έντρομο. Αυτό όμως, πρώτον, δεν ήταν αδέσποτο και, δεύτερον, ήταν πιτ μπουλ, δηλαδή σκυλί που δεν φοβάται να επιτεθεί όταν προκληθεί.
Τι συμπέρασμα βγαίνει απ' αυτή την τραγική ιστορία; Πρώτα πρώτα, ότι δεν μπορείς να «παίζεις» μ' έναν άγνωστο σκύλο, ενοχλώντας τον και τρομοκρατώντας τον. Οπως θες να σε σέβονται, έτσι πρέπει να σέβεσαι τους άλλους, ανθρώπους ή ζώα. Πώς θα αντιδρούσε ένας άνθρωπος αν κάποιος βλάκας, άγνωστος σ' αυτόν, του έριχνε στα καλά καθούμενα νερό υπό πίεση; Εγώ θα τον πλάκωνα στο ξύλο. Ε, αυτό έκανε κι ο εν λόγω σκύλος, απολύτως φυσιολογικά. Δεύτερον, ότι λείπει η εκπαίδευση από τους αστυνομικούς για να αντιμετωπίζουν τέτοια περιστατικά. Και ήταν πολύ σωστή η πρωτοβουλία της πανελλαδικής ομοσπονδίας ζωοφιλικών σωματείων να διδάξει αξιωματικούς της αστυνομίας πώς να εξουδετερώνουν εξαγριωμένα ζώα, χωρίς να τα σκοτώνουν.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας