Την Πρωτομαγιά, κυρίες και κύριοι, αφού φτιάξαμε το στεφάνι μας με μαργαρίτες και αγριολούλουδα της περιοχής μας, φτιάξαμε καφεδάκι και βάλαμε ραδιόφωνο. Πέσαμε πάνω στον Σκάι, όπου (ήταν 11.10) ακούσαμε έναν καλό κύριο να μιλάει για τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη και την «εκτέλεση των 200» απ' τους Γερμανούς στην Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944.
Μάθαμε λοιπόν απ' τον καλό εκείνο κύριο ότι ο Σουκατζίδης ήταν «μεταφραστής», ότι «μιλούσε 7 γλώσσες» και ήταν κρατούμενος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, όπου είχε πολύ καλές σχέσεις -«είχαν έρθει πολύ κοντά»- με τον Γερμανό διοικητή του. Και πως, όταν ήρθε διαταγή στον διοικητή να εκτελέσει 200 κρατούμενους, εκείνος -ο διοικητής- είπε στον Σουκατζίδη: «Καλύτερα να αυτοκτονήσω. Πώς να διαλέξω 200 άτομα για εκτέλεση;». Και τότε -πάντα κατά τον καλό εκείνο κύριο- ο Σουκατζίδης τού πρότεινε να βάλει κλήρο. Πράγματι, ο διοικητής έβαλε κλήρο, βγήκαν οι 200 που θα πήγαιναν για εκτέλεση, αλλά ανάμεσά τους ήταν κι ο «μεταφραστής» Σουκατζίδης. Τότε ο διοικητής είπε στον Σουκατζίδη να βάλει έναν άλλον στη λίστα για την εκτέλεση και να σωθεί ο ίδιος. Αλλά ο Σουκατζίδης δεν δέχτηκε και, έτσι, εκτελέστηκε μαζί με τους άλλους 199.
Αυτά μας είπε ο καλός εκείνος κύριος. Κι εμείς καταλάβαμε ότι ο «μεταφραστής» Σουκατζίδης θα 'χε κάνει κάτι κακό για να 'ναι φυλακή, ότι ήταν περίπου συνεργάτης των Γερμανών -και, πάντως, φιλαράκι του διοικητή- και πως, τελικά, του την έδωσε και, αν και μπορούσε να γλιτώσει, αποφάσισε να εκτελεστεί μαζί με άλλους 199 στην Καισαριανή. Η μόνη που αντέδρασε στην αφήγηση του δημοσιογράφου του Σκάι για τον Σουκατζίδη ήταν η Κάρμεν, η οποία κάπως αλλιώς την είχε ακουστά την ιστορία εκείνη. Εψαξε στο Google, λοιπόν, και τι βρήκε;
•Ο Ναπολέων Σουκατζίδης υπήρξε πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου και λογιστής, απόφοιτος Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής. Συνελήφθη ως κομμουνιστής και συνδικαλιστής απ' τη δικτατορία του Μεταξά και φυλακίστηκε στον Αη Στράτη και αλλού. Οταν μπήκαν οι Γερμανοί, το 1941, παραδόθηκε «πακέτο», μαζί με άλλους κομμουνιστές κρατούμενους, στις δυνάμεις κατοχής και κλείστηκε στο Χαϊδάρι. Ως γερμανομαθής, έγινε διερμηνέας και μεσολαβούσε υπέρ των κρατουμένων συντρόφων του. Επειτα από επίθεση των ανταρτών, η γερμανική διοίκηση συγκέντρωσε 200 κρατούμενους για εκτέλεση, ως αντίποινα. Μεταξύ τους ήταν κι ο Σουκατζίδης. Ναι, ο διοικητής τού πρότεινε να βάλει άλλον στη θέση του και, ναι, ο Σουκατζίδης αρνήθηκε. Και εκτελέστηκε.
Τώρα, αν συγκρίνετε τις δύο ιστορίες, του δημοσιογράφου του Σκάι και την άλλη, του Google, θα διαπιστώσετε ότι:
1. Στην πρώτη, ο Σουκατζίδης ήταν «μεταφραστής», απλώς και γενικώς. Στη δεύτερη ήταν κομμουνιστής και συνδικαλιστής. Φαίνεται πως στον Σκάι αποτελεί λόγο απόλυσης το να πεις «ήρωα» έναν συνδικαλιστή -και μάλιστα κομμουνιστή!
2. Στην πρώτη, «καλός» είναι ο Γερμανός διοικητής, που «προτιμάει να αυτοκτονήσει, παρά να διαλέξει αυτούς που θα εκτελεστούν». Και «κακός», ο «φίλος» του, ο «μεταφραστής» Σουκατζίδης, που του πρότεινε την κλήρωση και τον έβγαλε απ' τη δύσκολη θέση -μην αυτοκτονήσει κιόλας... το φιλαράκι του!
* Η δεσποινίς Αλλοπάρ είναι η αγαπημένη μου σκυλίτσα. Εχει πολλά προτερήματα, αλλά ένα σοβαρό ελάττωμα: Ακούει Σκάι -μάλλον και Σκάι- και καταπίνει ό,τι ακούει αμάσητο. Ας πρόσεχε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας