Η Ισπανία, κυρίες και κύριοι, είναι ίσως η πιο αγαπημένη μου χώρα. Εχω πάει τρεις φορές -τη μία, μάλιστα, έκανα τον γύρο της, μαζί με τον γύρο της Πορτογαλίας- και πάντα επέστρεφα με εκπληκτικές εντυπώσεις. Τόσο πολύ αγάπησα αυτή τη χώρα που, να φανταστείτε, συγχώρεσα και τους Καταλανούς για τα όσα φριχτά εγκλήματα διέπραξαν σε βάρος των Ελλήνων κατά τον 14ο αιώνα -ειδικά στην Αττική. Βλέπετε, όποιος πάει στη Βαρκελώνη την ερωτεύεται μπαμ και κάτω.
Αλλά είναι και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό, που με κάνει ν' αγαπώ αυτή τη χώρα: Οπως εμείς, με το έπος του 1821, διώξαμε απ' τη γη μας τους Οθωμανούς, έτσι κι αυτοί -ύστερα από περίπου 400 χρόνια!- έδιωξαν, με το έπος της «ανακατάκτησης», τους Αραβες. Βέβαια, με τη φόρα που είχαν και... πάνω στη γενική σύγχυση έδιωξαν, λίγο αργότερα, και τους Εβραίους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο στενοχωρήθηκα όταν ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, ο κ. Ραχόι, μίλησε τόσο απαξιωτικά για την Ελλάδα, με αφορμή το δάνειο που η χώρα του μάς έδωσε πριν από λίγα χρόνια για να βγούμε απ' τα δύσκολα. Πίστευα ότι τα όσα έχει δώσει η Ελλάδα στην Ισπανία -και σχεδόν σ' όλο τον κόσμο- είναι πολύ πιο σημαντικά από κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Και δεν μιλάω για τη δημοκρατία, την ιατρική, τη φιλοσοφία, τη ναυσιπλοΐα, το Δίκαιο. Μιλάω για την ελληνική γλώσσα που, χωρίς αυτήν, η ισπανική γλώσσα θα ήταν πολύ φτωχότερη.
Διαβάζω αυτές τις μέρες ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας» (εκδόσεις Παπαδήμα) του ομότιμου καθηγητή Γλωσσολογίας κ. Φρανσίσκο Ανδράδος, μέλους της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας. Σ' ένα σημείο του (σελ. 475) γράφει για τις ελληνικές λέξεις στην ισπανική γλώσσα:
«Το λεξικό των ισπανικών ελληνικών λέξεων του Echeverri, ήδη παλαιό και ημιτελές, μας δίνει μια πρώτη ιδέα: περιέχει περίπου 17.000 ελληνικές λέξεις. Και αυξάνει συνεχώς: οι προτάσεις νέων λέξεων που παρουσιάζονται στην Ολομέλεια της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας από την Επιτροπή του Τεχνικού Λεξιλογίου, συμπεριλαμβάνουν εκατοντάδες λέξεις που είναι, στην πλειονότητα, ελληνικές ή σχηματισμοί με στοιχεία του ελληνικού λεξιλογίου. Και στην πρόσφατα δημοσιευμένη (1998) σύνοψη διορθώσεων και προσθηκών στο Λεξικό της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας (DRAE), μόνο για τα γράμματα a έως c, συναντάται ένας μεγάλος αριθμός λέξεων με ελληνική προέλευση. Π.χ. υπάρχουν 6 με το πρόθημα acro-, 10 με το aero-, 17 με το anti-, 12 με το bio-, 14 με το cata-, 13 με το cine-».
Και ο Ανδράδος συμπεραίνει παρακάτω:
«Απ' όλα αυτά συμπεραίνεται ότι ο χαρακτηρισμός μας των σύγχρονων γλωσσών της Ευρώπης ως “ημιελληνικών” ή “κρυπτοελληνικών” δεν είναι υπερβολικός».
Ε, πώς να μη σκας όταν έρχεται ο κ. Ραχόι και, προ του κινδύνου απ' το Podemos, σου κουνάει το δάχτυλο για μερικά δισ. ευρώ...
* Η Αλλοπάρ είναι η αγαπημένη μου σκυλίτσα, που με το σπαθί της έγινε αρχηγίνα της αγέλης μας. Ξερακιανή, αλλοπαρμένη και φαντασιόπληκτη, κυνηγάει καρακάξες στον κήπο μας, ελλείψει ανεμόμυλων, σαν ένας θηλυκός Δον Κιχώτης. (Του οποίου, μην ξεχνάμε, ο «πατέρας», ο Μιχαήλ Θερβάντες, πολέμησε και πληγώθηκε στην Ελλάδα.)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας