Στη συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Τσιμά, με τον τίτλο Οι γυναίκες του Αντον, έξι ηρωίδες του Τσέχοφ, καθώς και ο ίδιος ο Τσέχοφ, μιλούν με πίκρα, πάθος, νοσταλγία αλλά και πικρή γνώση, για την οδύνη του ακυρωμένου έρωτα, τις προδοσίες που γεύτηκαν και τα όνειρα που δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν. Οι έξι θεατρογενείς γυναικείες φιγούρες που επέχουν θέση υποκειμένων στους ισάριθμους πρωτοπρόσωπους μονολόγους του βιβλίου, εκφράζουν με τρόπο σωματικό, ασθματικό και εμπύρετο τον υπαρξιακό πόνο και τη βαθιά απορία τους για τις προσδοκίες που έμειναν προσδοκίες και για τις ελπίδες που έσβησαν αμετάκλητα μέσα στον χρόνο∙ έναν χρόνο που έφυγε ανεπιστρεπτί.
Η Αννα από τον «Πλατόνοφ», χήρα στρατηγού, νιώθει περιφρόνηση για τον άντρα με τον οποίο είναι αθεράπευτα ερωτευμένη, αδρανεί, πλήττει και παίζει σκάκι γνωρίζοντας ότι «όλα θα μπουν τελικά στο ίδιο κουτί. Και ο στρατιώτης και ο βασιλιάς. Και ο νικητής και ο ηττημένος»∙ η φυματική Αννα από τον «Ιβάνοφ» σιχαίνεται τη φωνή εκείνου που αγαπά «σιχαίνεται τα βήματά του, τα ρούχα, τις σκέψεις του» και είναι βέβαιη ότι ενώ εκείνη θα είναι στο κρεβάτι, αυτός θα είναι αλλού γιατί «κάποιοι άνθρωποι είναι πάντα σε κάτι επόμενο»∙ η Μάσα από τον «Γλάρο» καταλαβαίνει ότι ο άνθρωπος που επιθυμεί ενδιαφέρεται μόνο για ένα κορίτσι «με μάτια σκοτωμένου γλάρου» και περιφρονεί τον εαυτό της∙ η Σόνια από τον «Θείο Βάνια» είναι μυστικά ερωτευμένη με έναν γιατρό και καθώς αυτός την αγνοεί «δεν ξέρει αν ζει μια άλλη ζωή, αν ζει την πραγματική ή αν δεν ζει καθόλου», δέχεται στωικά τη μοίρα της, αγαπάει όμως τόσο βαθιά τα δάση που «όταν ρίχνει ένα ξύλο στη σόμπα πονάει»∙ η Αμφίσα από τις «Τρεις αδελφές» δεν γεύτηκε ποτέ τον σαρκικό έρωτα, θυμάται μόνο «τον ήχο ενός περαστικού που σέρνει τις μπότες του» και αποφαίνεται πως «χρειάζεται πολύ λιβάνι η συγχώρεση», ενώ η Λιούμπα από τον «Βυσσινόκηπο» λατρεύει την ομορφιά του κήπου της και καθώς αναρωτιέται πώς γίνεται να αγαπά έναν άντρα πιο πολύ από τον εαυτό της, έρχεται αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα όπου η συντριβή είναι αναπόφευκτη.
Παντού κυριαρχεί το λυρικό στοιχείο, με τη φύση και τα δημιουργήματά της να μην είναι μόνο παρόντα αλλά να συμπρωταγωνιστούν αντανακλώντας τις σκέψεις και επενεργώντας ομοιοπαθητικά στις αντιδράσεις, τα βιώματα και τον ταραγμένο ψυχισμό των υποκειμένων: «Τα σκυλιά πάντα θα ακούγονται να αλυχτούν στο σκοτάδι. Και μια κουκουβάγια να κλαίει». Το βιβλίο κλείνει με τη φανταστική εξομολόγηση ενός Τσέχοφ που απευθύνεται στη γυναίκα που αγαπά αλλά δεν μπορεί να την αποκτήσει. Είναι ο έβδομος μονόλογος, ο μονόλογος ενός άντρα συντετριμμένου αλλά κι ενός μεγάλου δημιουργού που ταυτίζεται με τις ηρωίδες του κι αν δεν είναι αποκλειστικά εκείνος που ζει και αναπνέει μέσα τους, αυτές σίγουρα αποτελούν κομμάτι του.
«Είναι ψέμα ότι υπάρχει μια Μεγάλη Πόλη που μας περιμένει. Ενας κόσμος πιο μεγάλος απ’ αυτόν που μας χωράει. Ενας παράδεισος για μετά τον θάνατο. Δεν θα μάθω γιατί έζησα. Γιατί υπέφερα. Παρά τρίχα να μου συμβεί. Γιατί έτσι γίνεται στους αιώνες των αιώνων. Μία τρίχα μας χωρίζει από αυτό που δεν γίναμε». Η Τσιμά, έμπειρη συγγραφέας και ηθοποιός, στο παρόν, τρίτο πεζογραφικό της πόνημα, μιλά μέσω αυτών των προσώπων για το αδύνατο και το αναπόφευκτο που οδηγούν τον άνθρωπο στην απόγνωση, ανεξάρτητα από εποχές, τόπους, φύλα ή κοινωνική και μορφωτική προέλευση. Με κοφτές προτάσεις, ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις αλλά και εκμεταλλευόμενη τις δυνατότητες της συνειρμικής φόρμας και του εσωτερικού μονόλογου, με φωνή τρυφερή η οποία, ωστόσο, δεν διστάζει να περιγράψει τα πάντα με την κυνική ειλικρίνεια, τον σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό που γεννάει η διάψευση, φτιάχνει ένα έργο σαγηνευτικό, πρωτότυπο και ομοιογενές.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας