Η Αμπιγκεϊλ Μπιούελ είναι Εκείνη-Που-Την-Ονειρεύτηκε-Το-Γαλάζιο-Αλογο. Το όνομα της το έδωσαν οι γηγενείς Αμερικανοί, οι Ινδιάνοι όπως είναι γνωστοί, όταν την αιχμαλώτισαν μετά τον θάνατο του λευκού συζύγου της. Μαζί της στην αιχμαλωσία βρίσκεται και μια άλλη γυναίκα, η Κόνστανς Σμιθ, η οποία και αφηγείται αργότερα τη δική της εκδοχή για τα χρόνια που οι δυο τους πέρασαν με τους αγρίους, όπως αναφέρονται στο ανά χείρας μυθιστόρημα οι Ινδιάνοι.
Η αιχμαλωσία των δύο γυναικών κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια, μέχρι που ο αδελφός του πεθαμένου λευκού συζύγου της Μπιούελ και ο άνδρας της δεύτερης αιχμάλωτης καταφέρνουν να πείσουν τον ταγματάρχη Κάτερ, διοικητή του απομακρυσμένου οχυρού 2881, να τους βοηθήσει να ανταλλάξουν τις δύο γυναίκες με κάποιους Ινδιάνους αιχμαλώτους. Η ανταλλαγή γίνεται και οι δύο γυναίκες έρχονται στο οχυρό.
Και ενώ η Κόνστανς Σμιθ φαίνεται ευτυχισμένη με την κατάσταση, η Αμπιγκεϊλ, που βρίσκεται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και αφήνει πίσω της τον Ινδιάνο σύζυγο και το παιδί της, δεν θα αποδεχθεί ποτέ την ακούσια «απελευθέρωσή» της. Θα αρνηθεί να επικοινωνήσει με τους διασώστες της αλλά και να ξαναμιλήσει τη μητρική της γλώσσα.
Επικοινωνεί μόνο με το γαλάζιο άλογο που την έφερε στο οχυρό και την προστατεύει, δέχεται φαγητό μόνο από το χέρι του μόνου μαύρου άνδρα στο οχυρό και αναπτύσσει βαθμιαία μια ιδιότυπη σχέση με τον έτερο απελπισμένο του δυστοπικού αυτού μυθιστορήματος, τον ταγματάρχη Ρόμπερτ Κάτερ.
Ο Κάτερ, ήρωας του αμερικανικού εμφυλίου μεταξύ Βορείων και Νοτίων (1861-1865), βρίσκεται διοικητής ενός απομονωμένου φρουρίου, κάπου στην Αγρια Αμερικανική Δύση. Το φυλάκιο είχε αρχικά φτιαχτεί για να προστατεύσει τον δρόμο που ακολουθούσαν οι άποικοι που ταξίδευαν προς τη Δύση. Ο δρόμος όμως εγκαταλείφθηκε και το οχυρό ξεχάστηκε από την κεντρική στρατιωτική διοίκηση με αποτέλεσμα οι προμήθειες να μην έρχονται και οι στρατιώτες να μένουν απλήρωτοι.
Η κατάσταση στο οχυρό επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα καθώς οι μερίδες του φαγητού συρρικνώνονται διαρκώς, οι στρατιώτες περιφέρονται βρόμικοι και εξαθλιωμένοι ανάμεσα σε κτίρια που καταρρέουν, με τις αρρώστιες να αποδεκατίζουν όσους από αυτούς δεν έχουν λιποτακτήσει και τον Κάτερ να καταρρέει σωματικά αλλά και ψυχικά. Αδυνατώντας να επιβάλει μια στοιχειώδη τάξη απομονώνεται στο κατάλυμά του, μεθάει, βλέπει οράματα και γράφει γράμματα, που ποτέ δεν θα στείλει, στη γυναίκα του.
Σ’ αυτό το οχυρό θα έρθει η Αμπιγκεϊλ Μπιούελ, εδώ θα γίνει η επανασύνδεσή της με τον πολιτισμό που άφησε τέσσερα χρόνια πριν. Η επάνοδός της είναι μια κάθοδος στον Αδη και την Κόλαση. Καθώς ξετυλίγεται η αφήγηση μέσα από τις σκέψεις της Αμπιγκεϊλ ο αναγνώστης πληροφορείται και την ιστορία της πριν από την αιχμαλωσία της από τους Ινδιάνους, μια ιστορία εκμετάλλευσης, αποξένωσης και απέραντης μοναξιάς.
Η ίδια πιστεύει ότι γεννήθηκε την ημέρα που την αιχμαλώτισαν οι άγριοι και πέθανε την ημέρα που την «απελευθέρωσαν».
Η ιστορία του ανακτηθέντος από τους Ινδιάνους αιχμαλώτου δεν είναι ούτε πρωτότυπη ούτε καινοφανής για την αμερικανική λογοτεχνία. Η πρώτη που κατέγραψε τις εμπειρίες της από την αιχμαλωσία είναι η Mary Rowlandson (1636-1678) στο βιβλίο της με τίτλο Α Narrative of the Captivity and Restoration of Mrs. Mary Rowlandson (1682).
Συγγραφείς όπως ο James Fenimore Cooper με το Ο Τελευταίος των Μοϊκανών (1826) αλλά και ο William Faulkner ασχολήθηκαν επίσης με τους αυτόχθονες πολιτισμούς. Πρωτότυπη δεν είναι ούτε και η επιθυμία της Αμπιγκεϊλ να απαρνηθεί τον δικό της πολιτισμό, η λογοτεχνία αλλά και ο κινηματογράφος βρίθουν παρόμοιων περιπτώσεων.
Το πρώτο μυθιστόρημα της γεννημένης το 1949 στο Νιου Χάμσαϊρ Αμερικανίδας συγγραφέως πατάει σ’ αυτή την παράδοση για να δημιουργήσει, μέσα από ισχυρές εικόνες και ανάγλυφους χαρακτήρες, το εφιαλτικό αφηγηματικό της σύμπαν, αλλά και για να μιλήσει για την απώλεια, τη μοναξιά, την αποξένωση του ατόμου σε έναν ανάλγητο πολιτισμό που καταστρέφει ανθρώπινες ψυχές αλλά και αφανίζει ολόκληρες φυλές.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας