[Τελειώματα καλοκαιριού. Λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης. Εκεί όπου τα ξαφνικά υψώματα σου δίνουν την αίσθηση πως βρίσκεσαι στα σύνορα της κοινότητας. Ενα αγόρι μικρό γύρω στα δέκα ανεβαίνει τον λόφο. Στο χέρι του κρατά ένα κουτί παπουτσιών. Σφιχτά σαν να το προστατεύει. Σφιχτά σαν να μη θέλει να του το πάρουν. Δίπλα του η αδερφή του, γύρω στα 16. Εκείνη του μιλά. Εκείνο μπορεί και να την ακούει.]
Μια μέρα σκέφτομαι θα τα καλύψει όλα το νερό. Την πολιτεία και τους λόφους, τους ανθρώπους και τους ίσκιους τους, τις ενοχές και τη μεταμέλεια. Και τα χρυσόψαρα στον κόσμο αυτό θα κυριαρχήσουν.
Θα γίνουν τόσο μεγάλα.
Θρεμμένα με την ανάμνηση ενός κόσμου που πέρασε, πλέοντας σε μια μονότονη ηρεμία που κάποιος θα μπορούσε να μπερδέψει με την αιωνιότητα. Ο,τι απομένει από εμάς θα ανεβαίνει στην επιφάνεια μέσα στις φυσαλίδες τους. Για λίγο, μέχρι η φυσαλίδα να σκάσει. Τα παιδιά στο σχολείο μέσα στο μάτι της αίθουσας και η φυσαλίδα σκάει. Η μητέρα που καπνίζει μόνη της στο παράθυρο χωρίς να κοιτάζει πουθενά και η φυσαλίδα σκάει. Εγώ και συ να ανεβαίνουμε τον λόφο κουβαλώντας στο κουτί το χρυσόψαρο και η φυσαλίδα σκάει. Το χρυσόψαρο αυτό που πλέει στο παρελθόν και στο μέλλον μας ταυτόχρονα. Και μόνο εδώ, στο παρόν μας στέκει ξαπλωμένο, σαν ίσκιος που έχασε τον αφέντη του και δεν ξέρει κατά πού να κινηθεί. Σκιά, σκοτάδι, φθινόπωρο.
Δεν έχει άνοιξη η σκουριά. Μόνο φθινόπωρο και συνεχίζει. Και ένα αντίο που έρχεται ξαφνικά από αλλού. Σε χτυπάει στο πρόσωπο απότομα σαν περιστέρι στο παρμπρίζ και ύστερα χάνεται.
Και είμαστε τόσο νέοι για να θυμόμαστε, τόσο άγουροι για να νοσταλγούμε.
Μόνο ανηφορίζουμε. Κοιτώντας γύρω μας άλλα παιδιά που ανηφορίζουνε και αυτά κουβαλώντας στην πλάτη τους το επόμενο όνομά τους. Μέσα σε ένα τοπίο τόσο κακοτράχαλο που δεν μπορείς πια να το μιλήσεις. Και τα δέντρα γύρω μας, μια ανθισμένη ορθοστασία. Κόντρα στα φθινόπωρα αυτού του κόσμου. Θα προχωρήσουμε. Θα φτάσουμε στην κορυφή του λόφου, ενώ ο ήλιος πέφτει και δεν θα είναι ούτε νωρίς ούτε αργά. Ο χρόνος της άφιξης μετρά τα δικά του δευτερόλεπτα.
Λίγα βήματα ακόμη. Και παντού πίσω μας η πρόχειρη πολιτεία, με τα σπίτια της στοιβαγμένα στην τύχη σαν σχήματα γεωμετρικά που προσπαθεί να καβαλήσει το ένα το άλλο. Στην κορυφή του λόφου εκείνη η βάρκα. Παρατημένη, διαλυμένη και τόσο αταίριαστη στο μέρος αυτό που σχεδόν επιβάλλει αρμονία. Σαν να ναυάγησε στον ουρανό και εδώ να είναι ο βυθός του. Εκεί μπροστά, κάτω από τα πεύκα, στο χώμα, θα ανοίξεις μια ελάχιστη τρύπα. Μικρή σαν αμυχή ή ρυτίδα.
Μια τάφρος ελάχιστη. Οχι για να αμυνθείς απέναντι στους άλλους αλλά τουλάχιστον ικανή να τους κάνει να σκοντάψουν.
Ασε το εκεί. Το κουτί, το χρυσόψαρο. Και μαζί όλα τα άλλα. Τον πατέρα. Εμένα. Την ηλικία αυτή που δεν λέει να αποφασίσει την ημερομηνία της. Θα σταθείς εκεί και θα κοιτάξεις πέρα. Πέρα από τον λόφο, πέρα από τα σπίτια που απλώνονται προς το τίποτα. Και ύστερα πέρα από το τίποτα ακόμη. Και κει θα δεις το φεγγάρι να ανεβαίνει. Χωρίς δισταγμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις, με έναν ρυθμό προκαθορισμένο και μια όψη σταθερή. Σταθερή σαν το ακαριαίο που σε βρίσκει και ύστερα δεν αλλάζει. Στο πίσω μέρος του φεγγαριού, στη σκοτεινή πλευρά του. Εκεί καταλήγουν από καταβολής κόσμου οι νεκρές γλώσσες.
Τότε θα με κοιτάξεις. Θα καταλάβεις. Ή ίσως όχι. Και ύστερα θα πάρεις τον δρόμο αυτόν που κατεβαίνει. Ενώ κι εγώ κατεβαίνω. Θα πάρεις τον δρόμο.
Ακολουθώντας ένα μονοπάτι χωριστό απ’ το δικό μου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας