Ο Shane MacGowan έφυγε την προηγούμενη εβδομάδα. Ήταν 65, αλλά οι καταχρήσεις είχαν σημαδέψει το πρόσωπο και το σώμα του, τόσο ώστε να μη θυμίζει κάποια ηλικία. Η ηλικία του όμως τον βρήκε τελικά στο σπίτι του στο Δουβλίνο, δίπλα στη γυναίκα του, στις 30 του Νοέμβρη.
Ήταν ο τραγουδιστής των Pogues. Της μπάντας που κατάφερε να αναμείξει με απόλυτη τελειότητα την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική με το punk, δημιουργώντας ένα μοναδικό μουσικό είδος τη δεκαετία του ‘80, το Celtic Punk. Ένα είδος που ανθίζει ακόμα. Με τη μουσική τους οι Pogues κατάφεραν να διανύσουν την απόσταση από τους Sex Pistols μέχρι τον Μπρένταν Μπίαν.
Ο MacGowan ήταν η ψυχή της μπάντας. Ακόμα και αν το 1988 κατάφερε να εκδιωχθεί από αυτήν λόγω των καταχρήσεών του (θα επιστρέψει στους Pogues το 2001). Ήταν ο frontman και ο βασικός τραγουδοποιός και μαζί η εικόνα της μπάντας στο μυαλό όλων των οπαδών της. Ο στιχουργός που κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει μερικούς από τους καλύτερους στίχους τραγουδιών του 20ού αιώνα αλλά ταυτόχρονα να αλλάξει τη σχέση της μουσικής με τον κόσμο. Σε μια δεκαετία στιλιζαρισμένου ατομικισμού και εξεζητημένης ευρεσιτεχνίας, τα τραγούδια των Pogues μιλούσαν για το οικείο και το σημαντικό. Τις πραγματικές σχέσεις, τον δεσμό της παρέας, τον ιρλανδικό πατριωτισμό, τον IRA, τα εγκλήματα των κυβερνήσεων της Θάτσερ, την ιρλανδική Ιστορία, την εμπειρία τού να είσαι Ιρλανδός στην Αγγλία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα στη στιλιζαρισμένη πόζα μιας μουσικής που γινόταν θέαμα, ο Shane MacGowan επινόησε εξαρχής το τραγούδι ως μια συλλογική έκφραση του βίου. Μια έκφραση που είχε χώρο για κάθε τι αληθινό. Τις απογοητεύσεις και τα χαμένα όνειρα, τη μοναξιά και το αλκοόλ, τη μετανάστευση και την πείνα, τους τσαμπουκάδες και την αστυνομική βία. Τον βίο ως ήχο και τον ήχο ως βίωμα.
Ο Shane MacGowan ήταν μια ενσαρκωμένη υπερβολή, καταναλωμένη από την ίδια της τη φλόγα. Μια διάλυση που δεν στάθηκε παρ’ όλα αυτά εμπόδιο στη δημιουργία. Από τη μία ο αλκοολισμός του είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να του αρνούνται την είσοδο σε αεροπλάνα και από την άλλη στα 60ά του γενέθλια ο πρωθυπουργός της χώρας παραβρέθηκε ώστε να του ευχηθεί και να τον βραβεύσει - ο πρωθυπουργός που την προηγούμενη εβδομάδα στο άκουσμα του θανάτου του τον περιέγραψε ως έναν «από τους σημαντικότερους στιχουργούς στην ιστορία της μουσικής».
Η μουσική των Pogues ξεκινά από τα σπλάχνα της ιρλανδικής Ιστορίας. Εναρμονίζεται με τον μοντερνισμό του ηλεκτρικού ήχου και της ροκ χωρίς να χάνει το βάθος ή την αναφορά της. Κάνει οικεία τα παλιά μοτίβα και φέρνει σε σύγκλιση τη λαϊκή δημιουργικότητα με την επιτακτική ανάγκη για έκφραση της νεανικής κουλτούρας. Υιοθετώντας το χάος και την ένταση της πανκ και εμπλουτίζοντάς την με αναφορές στον Τζόις, τον Σον Ο’Κέισι και στον αγώνα της ιρλανδικής χειραφέτησης και ανεξαρτησίας.
Η μουσική των Pogues είναι η μουσική της συλλογικής ανάτασης. Προϋποθέτει τον δεσμό της παρέας, το ξενύχτι όχι ως ξόδεμα αλλά ως συλλογική επένδυση που γεννά δεσμούς και ομαδικές εμπειρίες, τη διαλεκτική της αλκοολούχας κατάχρησης, την υπερβολή όχι ως κατανάλωση αλλά ως υπέρβαση της ρουτίνας, ως την κατασκευή μιας στιγμής που -έστω για λίγο- όλα φαίνονται δυνατά. Για αυτές τις στιγμές, για τους στίχους και για τα τραγούδια, είμαστε πολλοί αυτοί που χρωστάμε ένα δάκρυ και μια πρόποση στον μεγάλο Shane MacGowan.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας