Εξέγερση

Το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας αναφέρει πως «εξέγερση» σημαίνει τη μαζική και δυναμική κινητοποίηση εναντίον οποιασδήποτε αρχής, όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου – συνώνυμο: ξεσηκωμός. Η λέξη παράγεται από το ρήμα «εξεγείρω», δηλαδή «παρακινώ σε επαναστατική δράση», ενώ το μεσοπαθητικό «εξεγείρομαι» σημαίνει «επαναστατώ, αντιδρώ έντονα, αγανακτώ». Το ρήμα προέρχεται από το εξ+εγείρω. Οπου «εγείρω» σημαίνει «σηκώνω κάτι όρθιο, υψώνω, βγάζω κάποιον από τη νάρκη του».

Ενώ η επανάσταση δηλώνει την ευρύτερη ένοπλη κίνηση ενός λαού με εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα, όπως η Επανάσταση του ’21, ή με κοινωνικό χαρακτήρα, όπως η Γαλλική Επανάσταση, η εξέγερση έχει τρία επίπεδα σημασίας. Και την εθνικοαπλευθερωτική, και την κοινωνική, αλλά και τη σημασία της αντίστασης εναντίον της έννομης εξουσίας – παράδειγμα, η εξέγερση των κρατουμένων στη φυλακή. Αυτή την τελευταία σημασία, της σύγκρουσης με την έννομη εξουσία, έχει και η ανταρσία, κι εδώ αρχίζουμε να μπαίνουμε στην κακόσημη εννοιολογική πλευρά της εξέγερσης, όπως είναι η στάση και το πραξικόπημα.

Παραμονές της 51ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με τον πορτοκαλή εφιάλτη να έχει επανακάμψει με τις ευχές του αμερικανικού λαού, σκοτεινιάζοντας τον κόσμο, μια ελπιδοφόρα, υπέροχη εικόνα ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο ανάμεσα στα μαύρα σύννεφα. Μια εικόνα ανθρωπιάς και ελευθερίας, μια εικόνα που ανανεώνει την εμπιστοσύνη μας στον Ανθρωπο που ξυπνά, που υψώνεται, που βγαίνει από τη νάρκη του, μια εικόνα ενός ανθρώπου που εξ-εγείρεται, όπως είχαν εξεγερθεί οι φοιτητές τον Νοέμβριο του 1973. Μια εικόνα με έναν άνθρωπο που στέκεται απέναντι στην έννομη εξουσία της χώρας του, απέναντι στη θεσμοθετημένη εγκληματική πατριαρχία, μια εικόνα ατομικής εξέγερσης, Επανάστασης του Ενός Ανθρώπου, μια εικόνα Ανταρσίας της Μιας Γυναίκας - φοιτήτριας κι αυτής, όπως οι εξεγερμένοι του δικού μας Νοέμβρη.

Φυσικά μιλάω για την Ιρανή φοιτήτρια, την Αχού Νταριαεγί, και την πράξη αδιανόητου ηρωισμού στην οποία προέβη στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Που ήταν να βγάλει αυτόν τον φρικαλέο ποδήρη μαύρο χιτώνα, αυτό το άθλιο ράσο, και να μείνει με τα εσώρουχά της, με το σλιπάκι και το σουτιέν της. Από εκείνη τη στιγμή, η φοιτήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, μεταβλήθηκε σε μια μονοπρόσωπη στρατιά, που κήρυξε τον πόλεμο στον σκοταδισμό, στον ακραίο φαλλοκρατισμό, στη διαστροφή της λογικής, της αισθητικής, της δικαιοσύνης και της φύσης. Βγάζοντας η Αχού το χιτζάμπ της, το σύμβολο της υποταγής στον Αντρα και τον Θεό, πέταξε από πάνω της όλες αυτές τις μουχλιασμένες θεοκρατικές δοξασίες, όλη αυτή τη σκουριά και τη σκόνη που έχει κάνει κρούστα στα μυαλά πολλών ανθρώπων – αρσενικών και θηλυκών.

Βέβαια, μετά, την κοπέλα την έφαγε το μαύρο το σκοτάδι – εξαφανίστηκε από προσώπου γης, ενώ το πανεπιστήμιο άρχισε να τη σπιλώνει: ήταν τρελή, είπαν. Ηταν τρελή που πέταξε από πάνω της τα σύμβολα της καταπίεσης, ήταν τρελή που απελευθερώθηκε από τις υφασμάτινες αλυσίδες της, ήταν τρελή που ποδοπάτησε τον κανονικοποιημένο μισογυνισμό, ήταν τρελή που έκανε το κορμί της όπλο, αντί να συνεχίσει να το μεταχειρίζεται, όπως κάνουν εκατομμύρια ομόφυλές της, ως πεδίο εφαρμογής του πιο στυγνού σεξισμού.

Ηταν τρελή που εξεγέρθηκε. Αλλωστε το πλήρωσε, όπως οι φοιτητές που αποφάσισαν τον Νοέμβρη του 1973 πως είχε έρθει ο καιρός να ξανακάνουν τη χώρα τους μεγάλη, δηλαδή πιο ανθρώπινη. Οχι με ψήφο σε έναν γελοίο νεοφασίστα, αλλά με μια εξέγερση.