Μεσημέρι καθημερινής, περνάω από κεντρικό καφέ της γειτονιάς. Δυο βήματα πιο πίσω ακολουθεί ένα κορίτσι, του Γυμνασίου όπως το «κόβω», με backpack και κάπως νωχελικό βήμα. Βιάζομαι κι εγώ αλλά όχι τόσο ώστε να μην ακούσω άθελά μου θραύσματα από τον διάλογο τεσσάρων αντρών, 45 και, που κάθονται σ’ ένα τραπέζι του καφέ. Μια «κοψιά» όλοι, εξαιρετικά καλοντυμένοι, με καλοσιδερωμένα πουκάμισα, καλογυαλισμένα δερμάτινα παπούτσια κι ακριβά ρολόγια: μ’ ένα βλέμμα αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για αντροπαρέα σε διάλειμμα, προφανώς, από κάποια κοντινή δουλειά και με «dress code» που παραπέμπει αναμφισβήτητα σε οικονομική άνεση. Αλλωστε καθώς λαθρακούω ό,τι λένε, χωρίς να το επιδιώξω αλλά ελέω ντεσιμπέλ, η πρώτη εντύπωση επιβεβαιώνεται.
Είναι γιατί ένας εξ αυτών που μιλάει ούτως ή άλλως χαρακτηριστικά δυνατά, λέει για το κάμπριο που διαθέτει. Και όχι μόνον. Η φευγαλέα παρουσία μου, όπως και της μικρής με το κινητό, αλλά και της κοπέλας που σερβίρει το διπλανό τραπέζι, δεν αναστέλλει τη, σχεδόν φωναχτή πάντα, αφήγηση για την καλύτερη σεξουαλική εμπειρία που είχε ποτέ, με μια γυναίκα επί πληρωμή, στο κάμπριο που λέγαμε, με ανοιχτό τον «ουρανό», να βλέπει τα αστέρια. Εξυπακούεται βέβαια πως το λεξιλόγιο της αφήγησης δεν είναι αυτό στο οποίο καταφεύγει εδώ ο γραπτός λόγος.
Ολα αυτά λέγονται με τη χαρακτηριστική επιδεικτική «λεβεντιά» που δεν θεωρεί ότι μέρα-μεσημέρι ίσως θα ‘ταν καλύτερο η εμπειρία να μείνει αν μη τι άλλο πιο διακριτική, στα όρια της παρέας. Ανοίγω το βήμα όχι σοκαρισμένη, αλλά κυρίως απορημένη, αν όχι εξοργισμένη, με τον τρόπο που έχει μεταφερθεί αυτό το περιστατικό, αντιμετωπίζοντας ένα κάμπριο και μια γυναίκα ως αξεσουάρ, προορισμένα για την απόλαυση ενός προνομιούχου «ανδρισμού».
Το κορίτσι που μιλάει στο κινητό, πιάνει κι αυτό προφανώς τον «σκελετό» της αφήγησης γιατί ανοίγει ξαφνικά το βήμα. Η κοπέλα που σερβίρει παραμένει ατάραχη, επαγγελματίας. Καθώς προσπερνάω και πάω να διασχίσω τον κεντρικό δρόμο, με το κορίτσι πάντα δίπλα μου, ένα delivery boy που τρέχει με χίλια, φρενάρει, μας χαμογελάει και κάνει ένα ευγενικό νεύμα, δίνοντάς μας προτεραιότητα. Κι αυτό, σκέφτομαι, είναι, έστω και ερήμην του, η τέλεια εκδίκηση για τον τύπο με το κάμπριο και την ηχηρή επιδειξιομανία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας