Απομόνωση και υπερφαγία

«Η γέννηση», μας λέει ο Φρόιντ, «αναπαριστά το πέρασμα από έναν αυτάρκη ναρκισσισμό στη σύλληψη ενός εξωτερικού κόσμου που μεταβάλλεται και στην πρώτη ανακάλυψη των αντικειμένων. Απ’ αυτή τη ριζικότατη μετάβαση προκύπτει ότι δεν είμαστε ικανοί να ανεχθούμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τη νέα κατάσταση που δημιουργείται από τη γέννα, ότι της ξεφεύγουμε κατά περιόδους, για να ξαναβρούμε στον ύπνο την προηγούμενη κατάσταση απάθειας και απομόνωσης από τον εξωτερικό κόσμο».

Η Μαρί δεν ήταν πάντα δραστήρια, κάποια πρωινά έμοιαζε να μην μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι και να δυσκολεύεται να ακολουθήσει τους ρυθμούς που είχε συνήθως η μέρα της. Μέχρι να καταφέρει να κλειδώσει την εξώπορτά της και να φύγει από το σπίτι πάλευε με τη σκέψη μεταξύ δύο κρίσεων: «Να ξαναγυρίσω στο ζεστό μου πάπλωμα ή να πάω στη δουλειά μου;»

Συνήθως ζόριζε τον εαυτό της και δεν έχανε το λεωφορείο αλλά όλη ημέρα απλά διεκπεραίωνε ό,τι είχε να κάνει. Σαν να μην ήταν εκεί, ενώ μιλούσε και συνεργαζόταν με τους συναδέλφους της, ενώ ολοκλήρωνε τις υποθέσεις που είχε αναλάβει και μέχρι να έρθει η ώρα να επιστρέψει σπίτι της μόνο μουδιασμένη θα μπορούσες να την περιγράψεις. Με το ίδιο μούδιασμα κάποιες φορές ερχόταν και στο γραφείο κι εκείνες τις φορές δεν την ένοιαζε αν είχε παραπάνω είκοσι κιλά ή αν είχε χάσει βάρος. Τις ημέρες όμως που ήταν δραστήρια δεν έμενε ποτέ ευχαριστημένη από τον εαυτό της, ούτε από τον τρόπο που είχε κάνει τη δίαιτά της.

Καταλάβαινα -κι εκείνη πια- ότι η τροφή και οι παραπάνω ποσότητες που κατανάλωνε τη βοηθούσαν να «τα βγάλει πέρα», σαν να έπαιρνε «δύναμη» και ταυτόχρονα «στήριξη».

Η Μαρί δεν είχε τη δυνατότητα να αξιολογήσει κατάλληλα τους κόπους και τις προσπάθειές της, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες της, όλα τα έβρισκε λιγότερα. Με βοηθό πάντα την τροφή και την «ησυχία» του σπιτιού της -όσα χρόνια θυμόταν τον εαυτό της- αντιμετώπιζε τα σκαμπανεβάσματα που είχε η διάθεσή της.

[…] Στις μητρικές φροντίδες οφείλει το μωρό την ψευδαίσθηση ότι επιμηκύνει την προγενετική ευδαιμονία, στη μητέρα του οφείλει ότι είναι προστατευμένο όσο είναι δυνατόν από τα τραύματα που του προκαλεί η πραγματικότητα, προτού μπορέσει το ίδιο να την αποδεχθεί. Η δυνατότητα της αυτάρκειας έξω από τη μεγαλομανιακή ψευδαίσθηση είναι όψιμη και η πραγμάτωσή της απαιτεί την αγάπη από το περιβάλλον. Χάρη σε αυτή την αγάπη, το παιδί θα αυτονομηθεί σιγά σιγά και θα απολαμβάνει την ανεξαρτησία του, η οποία συνδράμει στην εγκατάσταση της αυτοεκτίμησης. Φαίνεται ότι χωρίς την εσωτερίκευση της αγάπης των γονέων και της εκτίμησης που τρέφουν γι’ αυτό, το παιδί δεν μπορεί να οικοδομήσει αυτό το συναίσθημα εκτίμησης, που βασίζεται εν μέρει στην απόλαυση και στην ικανοποίηση, την παρεχόμενη από το σώμα το ίδιο[...]*

Τη Μαρί τη βοήθησε η επαναλαμβανόμενη εύρεση της τροφής της. Να ασχολείται, να επιμελείται ΔΙΑΡΚΩΣ -αρχικά- με το τι να περιλαμβάνει η μέρα ή η εβδομάδα της σε μερίδες.

Σταθερά να καταναλώνει δύο σαλάτες ημερησίως (δύο μερίδες λαχανικών, ωμών, βραστών ή λαδερών), απαραίτητα με το λάδι της και τα φρούτα της, εβδομαδιαίως να μην παραλείπει το ψάρι και τα όσπριά της. Η επαναληπτικότητα ήταν πάντα η διόρθωση στις υπερκαταναλώσεις τροφής που έκανε.

Με αυτόν τον τρόπο δημιούργησε ένα πρώτο μέτρο επιτυχίας: σταθερή εύρεση θρέψης.

Ηταν μια «μαμά» κι αυτό…

*Πληροφορίες από το βιβλίο «Ο ναρκισσισμός» του Pierre Dessuant, σε μετάφραση Δήμητρας Παυλάκου, Εκδόσεις Χατζηνικολή, 1992

Τζιτζιφιά
Ziziphus jujuba

Θεωρείται δέντρο με καταγωγή την Ασία που έχει εγκλιματιστεί στην Ελλάδα και σε άλλες παραμεσόγειες χώρες, άγνωστο πότε. Ο καρπός περιέχει φλαβονοειδή, γλίσχρασμα, σαπωνίνες, σάκχαρα, βιταμίνες Α, Β2, και C, ιχνοστοιχεία, ασβέστιο και σίδηρο.

Οι σπόροι περιέχουν σαπωνίνες και αιθέρια έλαια. Ο φλοιός της τζιτζιφιάς περιέχει τανίνες και είναι στυπτικός. Χρησιμοποιείται και στη δυτική και στην κινεζική βοτανολογία. Στην Κίνα η ποικιλία Da Zao χρησιμοποιείται για να τονώσει τη σπλήνα και το στομάχι, στην αντιμετώπιση της δύσπνοιας, σε σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, σε αδυναμία των νεύρων, για να ισορροπήσει την πίεση, σαν σιρόπι για να καλύψει τις γεύσεις των δυσάρεστων βοτάνων, κ.ά.

Ο καρπός, εκτός από θρεπτικός, προστατεύει από τις αλλεργίες, είναι μαλακτικός, αναζωογονεί το συκώτι, είναι ήπια καθαρτικός και καταπραϋντικός. Μειώνει την υπερβολική εφίδρωση, ειδικά τη νυχτερινή. Θεωρείται φρούτο ανοσοδιεγερτικό, θερμαντικό, αντιμυκητιακό, αντιβακτηριακό, αντισπασμωδικό, αντιφλεγμονώδες, ηρεμιστικό, καρδιοτονωτικό και αντιοξειδωτικό.

● Από την ιστοσελίδα «Η τροφή μας το φάρμακό μας».