Προελαύνει ο συριακός στρατός προς το Χαλέπι και τη μεθόριο με την Τουρκία

Ολοένα και πιο κοντά στη μεθόριο με την Τουρκία προωθούνται οι δυνάμεις του συριακού στρατού, καθώς -με την υποστήριξη των Ρώσων από αέρος, Ιρανών και μαχητών της λιβανέζικης «Χεζμπολάχ» από ξηράς- συνεχίζουν την προέλαση στη βορειοδυτική Συρία.

Ηδη βρίσκονται μόλις 5 χλμ. από την πόλη Ταλ Ραφαάτ και περίπου 25 χλμ. από τα σύνορα, σύμφωνα με μαρτυρίες στο πρακτορείο Reuters, τρέποντας σε φυγή δυνάμεις των αντικαθεστωτικών, αλλά και χιλιάδες αμάχους, οι οποίοι σχηματίζουν πια ένα νέο προσφυγικό κύμα πάνω στη μεθόριο, απέναντι από το -κλειστό μέχρι και χθες- πέρασμα Οντζουπινάρ στην επαρχία Κιλίς της νότιας Τουρκίας.

«Δεν απειλούνται απλά οι εδαφικές κτήσεις μας, αλλά η ίδια η ύπαρξή μας», περιέγραφε χθες στο διεθνές πρακτορείο ο Αμπντούλ Ραχίμ αλ Νατζντάουι, μέλος της -χρηματοδοτούμενης από το Κατάρ και φίλα προσκείμενης στην Τουρκία- ισλαμιστικής οργάνωσης «Ταξιαρχία al Tawhid», από τις βασικές αντικαθεστωτικές ομάδες στην επαρχία του Χαλεπίου.

Πιο κομβική για τη θέση του συριακού στρατού και του ίδιου του καθεστώτος Ασαντ θεωρείται πάντως η μάχη για την πλήρη ανακατάληψη της -διαιρεμένης από το 2012- πόλης του Χαλεπίου, πάλαι ποτέ οικονομικής πρωτεύουσας της Συρίας.

Σε αντίθεση λοιπόν με ό,τι συνέβη εκεί στις απαρχές του εμφυλίου, εξηγεί στον Independent ο βετεράνος ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή, Ρόμπερτ Φισκ, «είναι οι αντικαθεστωτικοί που τώρα βρίσκονται περικυκλωμένοι, μαζί με δεκάδες χιλιάδες πολίτες που βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα της πόλης».

«Οπως όμως συνέβη σε πολλές άλλες μάχες του φρικτού αυτού πολέμου, έτσι κι εδώ είναι μάλλον απίθανο να αποφασιστεί μια επίθεση στο κέντρο μιας από τις μεγαλύτερες συριακές πόλεις», εκτιμά. «Αντίθετα, θα είναι μια αργή και εξοντωτική πολιορκία, για να αναγκαστούν σε παράδοση οι αντικαθεστωτικοί».

Ηδη η βόρεια δίοδος ανεφοδιασμού των αντικαθεστωτικών από την Τουρκία έχει αποκοπεί, μετά και την κατάληψη δύο σιιτικών χωριών βόρεια του Χαλεπίου: της Νουμπούλ και της Ζάχρα, «οι κάτοικοι των οποίων λιμοκτονούσαν επί τρία χρόνια, εξαιτίας της πολιορκίας από τους αντικαθεστωτικούς», περιγράφει ο Φισκ, «παρά το γεγονός ότι η δική τους κατάσταση περνούσε απαρατήρητη» από τα περισσότερα ΜΜΕ της Δύσης.

Μέσα στο τελευταίο 24ωρο, ο συριακός στρατός έθεσε υπό τον έλεγχό του άλλα δύο χωριά βορείως της Νουμπούλ και της Ζάχρα, πλησιάζοντας έτσι την Ταλ Ραφαάτ, «η κατάληψη της οποίας» -επισημαίνει το Reuters- «αφήνει πια μόνον την μεθοριακή Αζάζ μέχρι τα σύνορα με την Τουρκία.

Η προοπτική πτώσης και της Αζάζ, μόλις λίγα χιλιόμετρα από το μεθοριακό πέρασμα Μπαμπ αλ Σαλάμ [απέναντι από την τουρκική Κιλίς] θα σημάνει πρακτικά την εξάλειψη των αντικαθεστωτικών από το βασικό τους προπύργιο στη βορειοδυτική Συρία».

Η προέλαση των συριακών δυνάμεων στα βορειοδυτικά συμπίπτει εν τω μεταξύ με ένα σερί νικών στην περιοχή επί ισλαμιστών αντικαθεστωτικών από τις πολιτοφυλακές YPG των Κούρδων της Συρίας, οι οποίοι (μεταξύ άλλων) ελέγχουν το καντόνι Αφρίν, δυτικά από την Αζάζ και βορειοδυτικά από το Χαλέπι.

Η περιοχή οριοθετεί πρακτικά το δυτικό άκρο της «ζώνης ασφαλείας» που η Τουρκία επεδίωκε μέχρι πρότινος να δημιουργήσει στη βόρεια Συρία, κατά μήκος των 98 χλμ. του αφύλακτου τμήματος των συνόρων της, μέχρι και την Τζαραμπλούς, στη δυτική όχθη του Ευφράτη.

Εκεί όπου σήμερα -αναφέρει στον Independent ο έτερος διάσημος ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή, Πάτρικ Κόκμπερν- «οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη Συρία», πρωτίστως οι 25.000 μαχητές των YPG και οι ένοπλες αραβικές ομάδες των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (SDF), «αδημονούν να κόψουν τον τελευταίο δεσμό του “Ισλαμικού κράτους”, μέσω Τουρκίας, με τον έξω κόσμο».

Ηδη από τα μέσα Δεκεμβρίου κατέλαβαν ένα στρατηγικής σημασίας φράγμα στον Ευφράτη, περίπου 88,5 χλμ. ανατολικά του Χαλεπίου.

«Το κυριότερο», επισημαίνει ο Κόκμπερν, είναι ότι το κατάφεραν «με την αεροπορική υποστήριξη των ΗΠΑ, αλλά και των Ρώσων». Κάτι που υποδεικνύει ότι τουλάχιστον «σε αυτό το τμήμα της Συρίας [οι δύο δυνάμεις] λειτουργούν σαν να έχουν μια de facto στρατιωτική συνεργασία».