Αλλοτε πλούσιοι, σήμερα σκελετωμένοι απ' την πείνα

Πάλαι ποτέ δημοφιλές ορεινό θέρετρο, γεμάτο επαύλεις πλούσιων Σύρων, η πόλη Μαντάγια -περίπου 25 χλμ. βορειοδυτικά της Δαμασκού και 11 χλμ. από τα σύνορα με τον Λίβανο- αποτελεί σήμερα συνώνυμο της φρίκης του πενταετούς συριακού εμφυλίου.

Την αποτυπώνουν φωτογραφίες και βίντεο που κατέκλυσαν τα social media, με τους σκελετωμένους κάτοικους της που κυριολεκτικά πεθαίνουν από την πείνα.

Από τους τελευταίους εναπομείναντες θύλακες αντικαθεστωτικών δυνάμεων στη μεθοριακή περιοχή, η πόλη βρίσκεται εδώ και μισό χρόνο υπό τον κλοιό του κυβερνητικού στρατού και μονάδων της λιβανέζικης Χεζμπολάχ.

Και παρά το γεγονός ότι είναι μία από τις τρεις περιοχές όπου τέθηκε τον Σεπτέμβριο σε ισχύ συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, στους κατοίκους της Μαντάγια δεν έχει φτάσει ανθρωπιστική βοήθεια από τον περασμένο Οκτώβριο...

Οι μεν αντικαθεστωτικοί αποδίδουν τον λιμό στην πολιορκία των κυβερνητικών δυνάμεων.

Το λιβανέζικο δίκτυο Al-Manar, που πρόσκειται στη Χεζμπολάχ, καταγγέλλει αντίθετα ότι οι αντικαθεστωτικοί έχουν κατασχέσει τόνους τροφίμων και φαρμάκων από την τελευταία ανθρωπιστική αποστολή και τα πωλούν σε εξωφρενικές τιμές στους λιμοκτονούντες.

Ενα κιλό ρύζι -αναφέρει σε χθεσινό ρεπορτάζ του ο «Guardian»- κοστίζει περί τα 250 δολάρια στη Μαντάγια, με αποτέλεσμα υποσιτισμένοι ενήλικοι και παιδιά να προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή, τρώγοντας γρασίδι και φύλλα δέντρων...

Αντιμέτωπο με τη διεθνή κατακραυγή, το καθεστώς Ασαντ έδωσε χθες τελικά άδεια στον ΟΗΕ για την αποστολή νέας ανθρωπιστικής βοήθειας στην πόλη, καθώς και σε άλλες δύο περιοχές στον συριακό Βορρά, οι οποίες επίσης βρίσκονται υπό εξουθενωτική πολιορκία, αλλά από τις ακριβώς αντίθετες δυνάμεις.

Πρόκειται για τους σιιτικούς θύλακες Φούα και Κφράγια: οι τελευταίοι που παραμένουν στον έλεγχο του κυβερνητικού στρατού στη βόρεια επαρχία Ιντλίμπ, κι εδώ και μήνες είναι περικυκλωμένοι από εξτρεμιστές του «Ισλαμικού κράτους», κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Πρωτόγνωρη ανταλλαγή

Η συγκυρία της φερόμενης ως κίνησης καλής θέλησης της Δαμασκού κάθε άλλο παρά τυχαία είναι.

Στη Φούα, στην Κφράγια και στα περίχωρα της Μαντάγια ολοκληρώθηκε μόλις προ λίγων ημερών μία πρωτόγνωρη επιχείρηση ανταλλαγής αμάχων κι ενόπλων μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και αντικαθεστωτικών δυνάμεων, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ και προφανώς ενόψει των διαπραγματεύσεων για την πολιτική διευθέτηση του συριακού εμφυλίου, οι οποίες αναμένεται να αρχίσουν στα τέλη του μήνα, στη Γενεύη.

Την προοπτική αυτή επισκιάζει ωστόσο η νέα διπλωματική κρίση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν: δύο περιφερειακών αντιπάλων που συμμετέχουν στις διεθνείς προσπάθειες για τη διευθέτηση του συριακού εμφυλίου, αλλά παράλληλα βρίσκονται σε «δι' αντιπροσώπων» αντιπαράθεση στον παράλληλο εμφύλιο της Υεμένης.

Χθες μάλιστα το Ιράν κατήγγειλε ότι η πρεσβεία του στην υεμενίτικη πρωτεύουσα Σαναά βομβαρδίστηκε από μαχητικά τού -υπό τη Σαουδική Αραβία- σουνιτικού συνασπισμού, ο οποίος δρα στην περιοχή κατά των ιρανόφιλων σιιτών ανταρτών Χούθι, ενώ στην περιοχή «αλωνίζουν» η Αλ Κάιντα και το «Ι.Κ.».

Μεσούσης της ενδο-μουσουλμανικής αντιπαλότητας, εν τω μεταξύ, ακόμη ένα «θερμό» μέτωπο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι έτοιμο να εκραγεί εκ νέου: αυτό της πολύπαθης Λιβύης, όπου το «Ι.Κ.» εντείνει τη δράση του, με επιθέσεις και σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις.

Εργο του εικάζεται ότι είναι και το χθεσινό μακελειό, με τουλάχιστον 65 νεκρούς, από την επίθεση καμικάζι με παγιδευμένο φορτηγό σε κέντρο εκπαίδευσης της λιβυκής αστυνομίας στην κωμόπολη Ζλίτεν, δυτικά του Κόλπου της Σύρτης.