Μπορεί οι κυβερνήσεις των κεντροευρωπαϊκών κρατών να κλείνουν η μία μετά την άλλη τα σύνορά τους στους πρόσφυγες και να τους μεταχειρίζονται -με αποκορύφωμα τη φασίζουσα Ουγγαρία- σαν ανθρώπους δευτέρας διαλογής, όμως αυτό δεν υποβαθμίζει το γεγονός ότι πολλοί απλοί Γερμανοί, Αυστριακοί, Ούγγροι και Τσέχοι πολίτες κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν τους απελπισμένους.
Μία τέτοια περίπτωση ανακάλυψε ο απεσταλμένος του Guardian στην Ουγγαρία, Πάτρικ Κίγκσλεϊ. Ο Χανς Μπρόιερ είναι 61 χρόνων και ζει βοσκώντας τα πρόβατά του στους πρόποδες των αυστριακών Αλπεων. Ζει με την οικογένειά του σε μια καλύβα στο βουνό, αλλά αυτοχαρακτηρίζεται ο τελευταίος νομάδας βοσκός της Αυστρίας.
Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, η ζωή του έχει αλλάξει: έχοντας το πλεονέκτημα να γνωρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή τους χωματόδρομους και τα μονοπάτια των βουνών όπου έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του, ο Μπρόιερ έχει ταχθεί ολόψυχα στο πέρασμα προσφύγων από την αφιλόξενη Ουγγαρία στην Αυστρία, παρακάμπτοντας τα σφραγισμένα πλέον σύνορα.
Τους κρύβει κάτω από κουβέρτες στο πίσω κάθισμα του 4Χ4 και τους περνά τρεις τρεις, πέντε πέντε, κυρίως μανάδες από τη Συρία με τα παιδιά τους, από δασικούς δρόμους που μόνο ο ίδιος και οι άλλοι βουνίσιοι ξέρουν. Το αυτοκίνητό του έχει GPS, αλλά κανένας ψηφιακός χάρτης δεν ξέρει τα περάσματα όπως αυτός.
Προσωπική εμπειρία
Διασχίζει περισσότερα από 300 χιλιόμετρα σε κάθε «αγώγι». Αν συλληφθεί, κινδυνεύει να κατηγορηθεί ως διακινητής και να περάσει μερικά χρόνια σε μια ουγγρική φυλακή. Δεν τον νοιάζει, όμως, γιατί δεν το κάνει για τα χρήματα. Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε γιατί παίρνει αυτό το ρίσκο, απαντά με χαμόγελο: «Οι γονείς του ήταν Εβραίοι, μιλούσαν Γίντις.
Φίλοι της μητέρας μου, Εβραίοι, είχαν προσπαθήσει να περάσουν στην Ελβετία για να γλιτώσουν από τους ναζί, και οι Ελβετοί τούς ανάγκασαν να γυρίσουν πίσω. Τελικά σώθηκαν μεταμφιεσμένοι σε αξιωματικούς των SS. Ολη μου τη ζωή άκουγα αυτή την ιστορία, κι αυτή με προετοίμασε για τη σημερινή κατάσταση. Μπορεί αυτά τα πράγματα να γίνονταν πριν από 70 χρόνια, αλλά υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες με το σήμερα»...
Οπως εξηγεί, με το να βοηθήσεις έναν πρόσφυγα που έχει μόλις περάσει τα σύνορα της Ουγγαρίας να φτάσει στην Αυστρία χωρίς να συλληφθεί, του δίνεις μια ευκαιρία να αποφύγει την ταπείνωση της σύλληψης και του εγκλεισμού σε «στρατόπεδα υποδοχής», όπου οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, ή την εκμετάλλευση από τα διάφορα μαφιόζικα κυκλώματα που ζητούν χιλιάδες ευρώ από τους μετανάστες. «Εβραίοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί - δεν έχει καμιά σημασία. Είμαστε όλοι άνθρωποι», λέει αφοπλιστικά.
Ο Μπρόιερ δεν είναι μόνος του: πολλοί ακόμη Αυστριακοί και Ούγγροι αγνοούν τις επίσημες προειδοποιήσεις και βοηθούν με τα αυτοκίνητά τους τους πρόσφυγες να περάσουν τα σύνορα. Την τελευταία εβδομάδα όμως δυσκολεύονται να βρουν «επιβάτες»: το ανθρώπινο ποτάμι έχει πια στραφεί προς την Κροατία, παρακάμπτοντας με την ορμή της απόγνωσης κάθε τεχνητό εμπόδιο...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας