Ενα κρυφό «αντάρτικο» της ηγεσίας του αμερικανικού Πενταγώνου έναντι του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με «άξονα» τη συριακή κρίση αποκαλύπτει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ βετεράνος δημοσιογράφος και ερευνητής, Σίμουρ Χερς.
Σε ένα μακροσκελές, 7.000 λέξεων κείμενό του στο London Review of Books -κι επικαλούμενος ως πηγή «πρώην ανώτατο σύμβουλο» του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ- ο Χερς κάνει λόγο για... δολιοφθορά των στρατηγών στην -αδιέξοδη και επικίνδυνη, κατά την κρίση τους- εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα στο Συριακό, προχωρώντας μάλιστα στον σχηματισμό μυστικής συμμαχίας με το καθεστώς Ασαντ στη Συρία και τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.
Ολα άρχισαν το καλοκαίρι του 2013, γράφει ο Χερς -κι ενώ η CIA μετέφερε ήδη επί έναν χρόνο εξοπλισμό σε «μετριοπαθείς αντικαθεστωτικούς» στη Συρία, μέσω Λιβύης και Τουρκίας- όταν απόρρητη έκθεση του Πενταγώνου κατέδειξε αφ’ ενός ότι δεν υπήρχαν ουσιαστικά «μετριοπαθείς» Σύροι αντάρτες, αφ’ ετέρου ότι η Αγκυρα παρέδιδε τον αμερικανικό οπλισμό σε εξτρεμιστές, όπως στο «Ισλαμικό κράτος» και το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα, το «Μέτωπο αλ Νούσρα».
Βάσει αυτών των πληροφοριών και με επίγνωση ότι μια ευθεία αμφισβήτηση της πολιτικής Ομπάμα ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, το Πεντάγωνο αποφάσισε το φθινόπωρο του 2013 τελικά να ενεργήσει, παρακάμπτοντας την «πολιτική οδό».
Αντί αυτών λοιπόν -σύμφωνα πάντα με τον Χερς- αποφάσισε να διοχετεύσει κρίσιμες στρατιωτικές πληροφορίες των ΗΠΑ στη Δαμασκό, μέσω των στρατιωτικών επιτελείων της Γερμανίας, του Ισραήλ και της Ρωσίας.
Στόχος ήταν να ενισχυθεί έστω και πρόσκαιρα ο Ασαντ, καθώς πεποίθηση πια των Αμερικανών στρατηγών ήταν ότι τυχόν πτώση του καθεστώτος της Δαμασκού θα βύθιζε στο χάος τη Συρία, με το «κενό» εξουσίας να αναπληρώνουν οι -υποστηριζόμενοι από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Τουρκία- τζιχαντιστές.
Για την περαιτέρω αποδυνάμωσή τους λέγεται μάλιστα ότι υποβαθμίστηκε σκοπίμως η αμερικανική βοήθεια στις αντικαθεστωτικές ομάδες της Συρίας, με την αποστολή απαρχαιωμένου οπλισμού.
Σε αντάλλαγμα, γράφει ο Χερς, το Πεντάγωνο έθεσε εμμέσως τέσσερις όρους στον Μπασάρ αλ Ασαντ:
(α) να αποτρέψει τη σύμμαχό του, λιβανέζικη οργάνωση «Χεζμπολάχ» από νέες επιθέσεις κατά του Ισραήλ,
(β) να ξαναρχίσει τον διάλογο με το Τελ Αβίβ για τα Υψίπεδα του Γκολάν,
(γ) να αποδεχθεί «Ρώσους κι άλλους εξωτερικούς στρατιωτικούς συμβούλους», και
(δ) να δεσμευτεί για ελεύθερες εκλογές στη Συρία, αμέσως μετά τη λήξη του αιματηρού εμφυλίου.
Σε αυτό το πλαίσιο λειτούργησε έκτοτε αυτή η άτυπη «συμμαχία», γράφει ο Χερς, μέχρι και τον περασμένο Σεπτέμβριο, οπότε έλαβε τέλος, μετά την παραίτηση του Αμερικανού επιτελάρχη, στρατηγού Μάρτιν Ντέμπσεϊ και τη μετέπειτα επίσημη εμπλοκή της Μόσχας στον συριακό εμφύλιο και στη μάχη κατά του «Ι.Κ.».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας