Ακόμα γελάμε

* Η Α.Κ. είναι ανταποκρίτρια του «Charlie Hebdo» στην Αθήνα

Ενάμιση μήνα μετά τη δολοφονική επίθεση στο «Charlie», η τρομοκρατία ξαναχτύπησε στη Δανία. Κι εκεί ένας μαυροντυμένος άντρας, ένα αυτόματο όπλο και μεγάλες απώλειες. Κι εμείς ξαναχτυπάμε! Βγάζουμε το «Charlie» στα ελληνικά. Ολο το τεύχος που ονομάστηκε «των επιζώντων» πλήρως μεταφρασμένο στη γλώσσα του Ομήρου.

Η πρώτη διαπίστωση που έκανα τραβώντας κουπί γι' αυτό τέσσερις μέρες: το «Charlie» είναι ίσως μια ανεύθυνη εφημερίδα αλλά, μα την πίστη μου, σε επίπεδο γλώσσας, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν. Για να μεταφράσουμε το κείμενο για τον Τατί και τον κ. Υλό δουλέψαμε πέντε άτομα!

Αλλη διαπίστωση: κάναμε τρελά γέλια! Ο νεαρός δημοσιογράφος που δούλευε μαζί μου δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ψάχνει να βρει πώς ακριβώς θα μεταφράσει στα ελληνικά «Θα μου τρώνε το μουνί όποτε θέλω» και τον πληρώνουν γι' αυτό!

Αλλο σημασιολογικό που μας έβαλε σε σκέψεις: «ρουφοκαυλέτα» ή «πουτσογλείφτρα» πώς αποδίδεται στα ελληνικά, ιδού η απορία… Ευχαριστώ, βρε Cabu, ευχαριστώ, ρε Tignous, και δεν λέω καν για την έκφραση «πρέπει να 'χει έναν κώλο να τραβήξει» ή «ο κόσμος δεν γυρίζει στρογγυλά», αδύνατον να τις αποδώσεις ελληνικά με τη σωστή γαλλική έννοια!

Επιστρατεύσαμε όλη μας τη φαντασία, γιατί η πρόκληση ήταν να μην καταφύγουμε σε εύκολες λύσεις. Δεν είναι Charlie όποιος θέλει. Να είσαι σκληρός χωρίς να είσαι χυδαίος, να σεβαστείς τα λογοπαίγνια, να αποδώσεις όλο τους τον θυμό, όλη τους την ειρωνεία, όλη τη χαρά της ζωής, αυτή είναι η μαγεία του «Charlie».

Επιλέξαμε να το βγάλουμε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» γιατί είναι η μόνη αυτοδιαχειριζόμενη εφημερίδα, δημιούργημα της κρίσης, όπου οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά και όλος ο κόσμος έχει τον ίδιο μισθό, από τον διευθυντή σύνταξης ώς την καθαρίστρια.

Μια εφημερίδα που αντιστάθηκε στην κρίση με τον τρόπο της, με τις πράξεις της και που δεν θα δώσει ποτέ βήμα στη Χρυσή Αυγή με κανένα πρόσχημα, είναι απόφαση της σύνταξης. Μια εφημερίδα μπάχαλο σαν κι εμάς, όπου για να γράψεις ένα άρθρο αλλάζεις τρεις φορές θέση. Μια εφημερίδα ασφυχτικά καπνισμένη, πολύ πέραν του ορίου ανοχής, όπου φωνάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις και όπου γελάνε πολύ συνάμα.

Θεωρήσαμε σημαντικό να βγάλουμε το «Charlie» πλήρως μεταφρασμένο σε μια χώρα που συχνά παραπαίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της, που της λείπει η αποστασιοποίηση, όπου η Εκκλησία εξακολουθεί να μη διαχωρίζεται από το Κράτος και όπου αν ένα άρθρο θεωρηθεί βλάσφημο μπορεί να στείλουν την Αντιτρομοκρατική στα ίχνη του blogger που το έγραψε.

Μία χώρα που εδώ και 5 χρόνια υφίσταται ανήκουστη οικονομική βία, την οποία κατήγγειλε ο oncle-Bernard στα χρονογραφήματά του. Μία χώρα που αποδοκιμάστηκε και ταπεινώθηκε, αλλά ξαναβρήκε, με τη θέλησή της και μόνο, το χαμόγελο. Αλλά μία χώρα όπου η βλασφημία παραμένει αδίκημα. Για να στηρίξουμε το «Charlie» δεν χρειάζεται να κάνουμε κι άλλα σκίτσα για το «Charlie», όλος ο κόσμος κάνει, είναι εύκολο, αλλά να κάνουμε βλάσφημα σκίτσα. Η αναίδεια και η ασέβεια ελλείπουν δραματικά σ’ έναν κόσμο υπερβολικά επίπεδο και παραγεμισμένο με τα πολιτικώς ορθά.

Γι' αυτό τα μικρά κίτρινα ανθρωπάκια του Charb, οι τσαχπίνες γκόμενες του Wolinski, οι τετραγωνισμένοι στρατιωτικοί του Cabu, οι σοβαρές φιγούρες του Honoré, οι μύγες του Tıgnous, χωρίς να παραλείψουμε τα λόγια της Elsa και τις διορθώσεις του Mustapha θα μας λείψουν.