Η προβολή μαζικών εγκλημάτων οδηγεί στη μίμησή τους

Κι όμως η βία αποκτά μιμητές, καθώς η προβολή μαζικών εγκλημάτων είναι «κολλητική», όπως δείχνει νέα επιστημονική έρευνα.

Οι επιστήμονες σε παλαιότερες μελέτες τους έχουν αναδείξει την «κολλητική διάσταση» της βίας που επιτείνει η αναπαραγωγή τους ως είδηση ειδικά σε σχέση με τις αυτοκτονίες, επειδή τα ψυχικά ευάλωτα άτομα επηρεάζονται από την αυτοκτονία κάποιου άλλου και ωθούνται στο απονενοημένο διάβημα.

Αντιλαμβάνεται κανείς την αναπόφευκτη επίδραση που ασκεί η ευρεία δημοσιότητα στα μέσα ενημέρωσης κάποιου περιστατικού μαζικής δολοφονίας, όταν για παράδειγμα στις ΗΠΑ ένα τέτοιο περιστατικό συμβαίνει κατά μέσο όρο κάθε δύο εβδομάδες, ενώ ειδικά σε σχολείο μια φορά τον μήνα.

Σύμφωνα με νέα έρευνα, τέτοιου είδους τραγωδίες φαίνεται πως είναι «κολλητικές», καθώς βρίσκει μιμητές λίγο αργότερα σε κάποιο άλλο μέρος. Οι ερευνητές ανέλυσαν στατιστικά στοιχεία για τέτοιες τραγικές περιπτώσεις, όπου κάποιος παίρνει ένα όπλο και σπέρνει τον θάνατο σε έναν κλειστό ή ανοιχτό χώρο.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τέτοια περιστατικά με τουλάχιστον τέσσερα θύματα τείνουν να συμβαίνουν όχι τυχαία, αλλά σε κοντινά χρονικά διαστήματα, πράγμα που δείχνει μια «κολλητική» επίπτωση. Για παράδειγμα, στις μαζικές δολοφονίες σε ένα σχολείο η μιμητική επίδραση είναι γύρω στο 20%, δηλαδή για κάθε πέντε τέτοια περιστατικά, ακολουθεί άλλο ένα λόγω μίμησης.

Στη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One» αναφέρεται ότι κατά μέσο όρο, η μιμητική επίδραση μιας μαζικής δολοφονίας κινείται στατιστικά γύρω στο 30%, δηλαδή περίπου το 30% των μαζικών φόνων λαμβάνει χώρα, επειδή ο δολοφόνος «κόλλησε» την ιδέα. Η περίοδος της «μόλυνσης» διαρκεί κατά μέσο όρο 13 μέρες μετά το προηγούμενο περιστατικό φόνων.