Φόβος, άγχος και ανησυχία είναι μερικά από τα συναισθήματα που αποτυπώνουν την ψυχολογική κατάσταση των κατοίκων της Ρόδου, οι οποίοι εδώ και εννέα μέρες σερί, βλέπουν το νησί τους να καίγεται, με ελάχιστη βοήθεια από τον κρατικό μηχανισμό.
Η Εμμανουέλα, κάτοικος Ρόδου, μοιράστηκε στην «Εφ.Συν.» τις σκέψεις της γύρω από τη δοκιμασία των τελευταίων ημερών, επισημαίνοντας την υπεράνθρωπη προσπάθεια που γίνεται από εθελοντές και κατοίκους για να σωθεί ό,τι σώζεται.
«Ελάχιστα πυροσβεστικά με λίγο δυναμικό να τρέχει αλαφιασμένο από σπίτι σε σπίτι. Τραγικές ελλείψεις σε δυναμικό και οχήματα. Είμαι περήφανη για κάθε εθελοντή. Με κίνδυνο της ζωής μας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας κάθε μέρα χωρίς καμία παροχή ή βοήθεια από τον δήμο και την περιφέρεια. Ούτε εργαλεία, ούτε νερά, ούτε φαγητό. Ο,τι έχουμε είναι προσφορά αλληλέγγυων, ντόπιων και εκτός Ρόδου, και από τις τσέπες μας. Στο επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη και του 41%, και στο νησί μας επί δημαρχίας Καμπουράκη και του σιναφιού του, έχουμε αφεθεί στο έλεος των εξελίξεων. Ταυτόχρονα πλουτίζουν εταιρείες, καθώς η καταστροφή δημιουργεί ανάγκες, οι ανάγκες κατανάλωση και η κατανάλωση κέρδος για τους λίγους πάνω στην καταστροφή του τόπου μας».
Η Κυριακή Θ. και οι συντοπίτες της δίνουν από την πρώτη μέρα μια γενναία μάχη κόντρα στις φλόγες, με τα ψυχικά αποθέματα να εξαντλούνται.
«Με πονάει η ψυχή μου πια. Καταστρέφομαι γιατί πρέπει να σβήσω το νησί μου από το μυαλό μου. Τα πιο όμορφα δάση μας είναι στάχτη. Οι εθελοντές στεκόμαστε ακραία πεισματάρηδες και τυχεροί στην ατυχία μας, γι' αυτό δε θρηνούμε ανθρώπους. Δεν υπάρχει συντονισμός κι εμείς είμαστε πανικόβλητοι. Από ενδιαφέρον γίνονται όλα και αγάπη. Διαβάζουν στα σόσιαλ για μια ανάγκη και σκίζονται. Ζητούν στα μέτωπα αγροτικά με βυτία επίταξη; Σε μισή ώρα είναι όλοι εκεί. Λένε φάρμακα; Σε μία ώρα τα έχουν από το κέντρο. Όλα μόνοι μας εντελώς. Facebook, Viber, κινητά. Σήμερα είδα 11.20 τη νύχτα δύο παιδιά σε ένα παπάκι μέσα στα δάση με φτυάρια να πηγαίνουν στο μέτωπο. Τα ζωάκια όταν μας βλέπουν έχουν τα μάτια “σώσε με”. Γιατροί, νοσοκόμες, το ίδιο. Έρχονται με τις ώρες στις κοινότητες και εξετάζουν μάτια, αναπνευστικό…
Κι άλλοι που δεν έρχονται, απλοί άνθρωποι χωρίς επιχειρήσεις, έχουν ανοίξει τα σπίτια τους και κοιμίζουν ανθρώπους, προσφέρουν μέσα από τα επαγγέλματά τους. Νηπιαγωγοί απασχολούσαν τα παιδιά στα Λύκεια και στα γήπεδα. Κλάματα όλοι από τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό. Φοβόμαστε συνεχώς. Βλέπουμε δίπλα μας την κόκκινη γραμμή και μυρίζουμε φωτιά και πίνουμε στάχτη και κλαίμε. Ξερνάμε από την πίεση που έχουμε φάει. Το νησί καίγεται σε όλα τα πιθανά μέρη για εννέα μέρες. Και δεν ακουγόμαστε. Εγώ και όλοι οι Ροδίτες σάς ζητάμε, με τον σεβασμό που πρέπει να έχει άνθρωπος προς άνθρωπο, να μιλήσετε όλοι για εμάς. Κάθε κλειστό στόμα είναι απέναντί μας τη δεδομένη στιγμή. Γιατί υπάρχουν ανοιχτά στόματα που λένε τα πιο κατάφωρα ψέματα. Πως όλα πάνε καλά. Δεν πάνε. Κράτος, περιφέρεια και δήμος μάς εκτελούν. Και ακόμα η φωτιά καίει».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας