Το κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού που επικρατούσε τις μέρες της ανοιχτής δράσης των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, όταν, υπό κοινοβουλευτικό μανδύα, έσπερναν τον τρόμο στις γειτονιές, περιγράφηκε χθες στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο για την εγκληματική οργάνωση. «Να πούμε ότι είμαστε τυχεροί;» διερωτήθηκε ο συνδικαλιστής Σταύρος Λευκοδημήτρης, ένας από τους αφισοκολλητές του ΠΑΜΕ, καθώς διηγούνταν την ενέδρα του τάγματος εφόδου τον Σεπτέμβριο του 2013 που οδήγησε μέλη του σωματείου στο νοσοκομείο. «Εγώ πίστευα ότι δεν θα ξαναδώ τα παιδιά μου».
Χθες συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την επίθεση των ναζί στην πύλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Η υπόθεση έχει παραγραφεί, όμως είναι καθοριστική για τη στοιχειοθέτηση της κατηγορίας για σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και μέσα από τις καταθέσεις των συνδικαλιστών που έχουν καθίσει μέχρι σήμερα στο βήμα του μάρτυρα ξετυλίγεται με εξονυχιστική λεπτομέρεια ο τρόπος που με εντολή της ηγεσίας στήθηκε η επίθεση με επικεφαλής τον τότε πυρηνάρχη Περάματος, Αναστάσιο Πανταζή, και τον Αντώνη Χατζηδάκη -και οι δύο πρωτόδικα καταδικασμένοι.
Ηταν πολλές οι προσπάθειες των συνηγόρων υπεράσπισης των χρυσαυγιτών χθες να εμφανίσουν την οργανωμένη επίθεση στους συνδικαλιστές ως «συμπλοκή», εξισώνοντας την αιματηρή ενέδρα με επεισόδια σε διαδήλωση του 2011 και σχολιάζοντας επιδεικτικά τη «μαχητικότητα» του ΠΑΜΕ ή αφήνοντας αιχμές για το πόσο «φιλήσυχοι» είναι οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ. Ο Λευκοδημήτρης, ένα από τα θύματα της επίθεσης, κατά την εξέτασή του παρέμεινε ψύχραιμος στα σχόλια των δικηγόρων και κατέθεσε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την επίθεση, διευκρινίζοντας ότι οργανώθηκε βάσει σχεδίου στρατιωτικού τύπου. Περιγράφοντας την ενέδρα τόνισε πως το τάγμα εφόδου εμπόδιζε κάθε διέξοδο διαφυγής, ενισχύοντας το επιχείρημα για ανθρωποκτόνο πρόθεση πίσω από την επίθεση:
«Μας περικύκλωσαν, μας έκλεισαν σε ημικύκλιο. Γινόταν χαμός, μας βρίζανε, δύο από αυτούς φώναξαν τον Πουλικόγιαννη [τον πρόεδρο του συνδικάτου Μετάλλου Αττικής]. Βγήκε ο Πουλικόγιαννης και ξεκίνησαν την επίθεση. Στην αρχή ήταν βρίσιμο και μετά μας την πέσαν με καδρόνια» σημείωσε. «Μου επιτέθηκαν δύο άτομα. Είχαν όλοι ομοιόμορφη ενδυμασία. Εγώ προσπάθησα να καλυφθώ κάτω από τη σκαλωσιά. Είχαν όμως στειλιάρια και πτυσσόμενα και πετούσαν πέτρες. Είδα τον Πανταζή να βαράει τον κόσμο με κάτι που είχε επάνω του. Είχε ένα κοντάρι με απόληξη. Μετά είδα τον Πουλικόγιαννη αιμόφυρτο να τον κουβαλάνε. Νόμιζα ότι πέθανε» κατέθεσε στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
«Αυτό που υλοποιείται το ξέρει ο αρχηγός» συμπλήρωσε ο μάρτυρας, κάνοντας αναφορά στην ιεραρχική δομή της εγκληματικής οργάνωσης και υπογραμμίζοντας πως η ηγεσία της Χ.Α. ήθελε να διασπείρει τον φόβο: «Να μάθει όλο το Πέραμα ότι η Χρυσή Αυγή έσπασε στο ξύλο τούς πρωτεργάτες».
Το ίδιο κλίμα εκφοβισμού επισημάνθηκε γλαφυρά και από τον μάρτυρα Θεόδωρο Τηλιακό, ο οποίος εργαζόταν ως ελασματουργός στο Πέραμα την περίοδο της επίθεσης: «Είμαστε ιδεολογικός αντίπαλος της Χ.Α. Είχαμε δύο ιδιότητες: ήμασταν συνδικαλιστές, διεκδικώντας δικαιώματα στον χώρο εργασίας μας, και κομμουνιστές. Οι εφοπλιστές προσπαθούν χρόνια να μας εξοντώσουν και, αφού δεν τα κατάφεραν, έστειλαν αυτούς. Σήμερα είμαστε ζωντανοί, αύριο δεν ξέρουμε. Φοβόμαστε».
Ο μάρτυρας κατέθεσε πως κατά τη διάρκεια της επίθεσης υπήρχε -στον ρόλο του απλού παρατηρητή- εντονότατη παρουσία της ΕΛ.ΑΣ., σχολιάζοντας τους δεσμούς της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία. Η εικόνα των περίπου 40 αστυνομικών της ΔΙΑΣ δίπλα ακριβώς στη σκηνή του εγκλήματος άφησε άναυδη την έδρα:
Εδρα: Είπατε για 20 μηχανές της ΔΙΑΣ. Αυτό είναι πλήθος ολόκληρο.
Μάρτυρας: Τους είδα διαγωνίως 2-3 μέτρα πίσω, υπήρχαν σταματημένες οι μηχανές.
«Με ποιον τρόπο θα αποδυναμωνόταν το σωματείο από την επίθεση;» ρώτησε η πρόεδρος της έδρας, Σοφία Παπατσουνοπούλου. «Αν πάθαινε τίποτα ο Πουλικόγιαννης, πέθαινε, δύσκολα κάποιος θα έπαιρνε τη θέση του γιατί θα φοβόταν για τη ζωή του. Αρα κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε το σωματείο. Το ίδιο έζησα και εγώ μετά το γεγονός. Στη γειτονιά μου. Παιδιά της γειτονιάς σταμάτησαν να κάνουν παρέα με τα παιδιά μου γιατί φοβόντουσαν για ενέδρα. Και στο σπίτι μου έρχονταν και πετούσαν τρικάκια όταν κάναμε απεργίες -στη μηχανή μου στον Πειραιά αφήνανε επίσης τρικάκια. Hταν μια υπενθύμιση».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας