Κι όμως απρόσμενα το χαμόγελο επέστρεψε στα χείλη
Tο δωδεκάχρονο κορίτσι μεγάλωσε με την κοινότητα αγώνα, τη Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού και την Επιτροπή των κατοίκων που είναι διαρκώς δίπλα του και δίπλα στην οικογένειά του. Κινδυνέψαμε να πούμε πως είναι μάταιο να μιλάει ένα παιδί, γιατί ποιος το ακούει;
Αλλά όχι. Ολα έχουν νόημα. Κι όπως μας είπε η κύρια Ελπίδα που συναντήσαμε στην πορεία για την υποστήριξή του, το Σάββατο στις 29 του Μάρτη στα Σεπόλια της Αθήνας, όλα ξεκίνησαν από το ότι υπάρχει η Λαϊκή Συνέλευση.
Κι ήταν αισθητή η παρουσία της δέκα χρόνια τώρα. Και στα χρόνια στης πανδημίας η αλληλεγγύη μπήκε στα σπίτια των ανθρώπων που δοκιμάζονταν. Και στήθηκαν γέφυρες επικοινωνίας.
Μας είπε ακόμη για την τρομερή πρόοδο που έχει το κορίτσι στο σχολείο του, το πείσμα του, την αγάπη του στα μαθηματικά και τη στήριξη που δέχεται από τις εκπαιδευτικούς της επιτροπής αλληλεγγύης. Οσο για το ίδιο το σχολείο… ένα γράμμα κλειστό.
Μας είπε ακόμη για τη γειτονιά και πόσο σημαντικό είναι να αισθανόμαστε την ύπαρξή της. Και πως η δύναμη της μητέρας, του παιδιού και όλων των αδερφών έφτιαξε μια κοινότητα. Μια κοινότητα αγώνα.
Πόσο γρήγορα δουλεύει η ενδυνάμωση!
Κι εκεί που ήταν να στιγματιστεί ένα παιδί, καταφέραμε να λέμε πως απελευθερώθηκε. Το λεπτό σύνορο που μας χωρίζει από το να βλέπουμε και να βλεπόμαστε.
Δεν ξέρουμε το όνομά της. Αλλά για μας αυτό το κορίτσι έχει το όνομα «Πρωινό άστρο». Ετσι μεγαλώνει στα μάτια μας, με το όνομα του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου.
Και τώρα που μια μεγάλη ταλαιπωρία φαίνεται να τελειώνει, του λέμε «κοιμήσου κοριτσάκι».
Πρωινό άστρο
Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.
Θέλω να σου φέρω
ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.
Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές απ’ τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε
μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,
έτσι γυμνόποδο και τρυφερό
στ’ αγκάθι κ’ ενός ίσκιου.
Κοιμήσου.
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Εχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κ’ έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.
Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει
πάνω απ’ τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου
εαρινό φεγγάρι
ανάμεσα από τα στάχυα της έγνοιας της
και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου.
Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς
μακρύς ο δρόμος.
● Γ. Ρίτσος, απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Πρωινό άστρο», εκδ. Κέδρος, 2010
Η Συντακτική Επιτροπή
Βογανάτσης Δαμιανός
Μπαλτάς Μπάμπης
Παπαδόπουλος Χάρης
Σπήτα Βίκυ
► Επικοινωνήστε μαζί μας και στείλτε μας τα κείμενά σας για δημοσίευση στο εξής μέιλ: [email protected]
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας