«Το Σκασιαρχείο» (Τεύχος Ιανουαρίου 2025)

Καλή Χρονιά!
Καινούργιο κρασί σε παλιά βαρέλια

Η νέα χρονιά ξεκινά με καινούργιες ελπίδες για τις υποσχέσεις που δώσαμε προκειμένου να τα καταφέρουμε στα σχολεία μας. Οι αγώνες της περιόδου αφορούν τον τρόπο που αναζητούμε να σταματήσει η επάρατη αξιολόγηση, καθώς οι εκπαιδευτικοί μας αντλούν όλο και λιγότερη χαρά και νιώθουν πως δεν θα πάρουν σύνταξη από το επάγγελμά τους. Αλλά και ελπίδες, να στηρίζουμε με κάθε τρόπο την κοινότητα του σχολείου κι αυτό που αποκαλούμε το σχολείο της γειτονιάς. Ευχόμαστε τη νέα χρονιά να γίνουν αυτά, αλλά και (για να το πούμε κομψά) να αλλάξει ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός των δυνάμεων που ασκούν εξουσία. Κοινώς, να πέσει αυτή η κυβέρνηση και να ακολουθηθούν διαδικασίες δημοκρατικές για να τονωθεί το φρόνημα του λαού μας ότι αυτός αποφασίζει για το σχολείο που θέλει και ότι οι κατευθύνσεις δεν έρχονται απέξω, με δήθεν προοδευτικό, ευρωπαϊκό ή αμερικανικό πρόσημο.

Αργησαν πολύ να φτάσουν τα γεύματα στα σχολεία την προηγούμενη χρονιά, αλλά ένα σχόλιο στα ΜΜΕ δεν είδαμε, ούτε ακούσαμε. Είναι φτωχό το 1/3 των παιδιών της χώρας, σχόλιο δεν ακούσαμε. Δυσκολίες στη μετακίνηση των παιδιών να πάνε στο σχολείο, πάλι κάτι δεν ακούσαμε. Αυτή η κυβέρνηση εξατομικεύει τις ζωές των ανθρώπων και τις καθιστά πιο ευάλωτες. Αποθεώνει το άτομο την ώρα που είναι ευάλωτο και χρήζει βοήθειας. Ευτυχώς υπάρχουν αντιστάσεις, δεν την αφήνουμε να κάνει μόνο αυτή πολιτική. Η βία στην οικογένεια αυξάνεται κι αν ένα παιδί καταγγείλει κάποιο μέλος της οδηγείται μετά από λίγο, εξαιτίας της έλλειψης θεσμών και δομών, να επιστρέψει πάλι στο σπίτι, στο ίδιο κακοποιητικό περιβάλλον. Τι ελπίζουμε; Να γίνει φέτος το «Σπίτι του παιδιού», για την αυτονομία του. Για να μπορεί και ο/η εκπαιδευτικός να μεσολαβεί και όχι να υπόκειται σε ομηρία, κατηγορούμενος από την κυβέρνηση πως δεν κατάλαβε ή δεν είδε. Σε κριτική να υπόκειται και η οικογένεια, όχι να μετατρέπεται από την κυβερνητική πολιτική σε μονομερή κριτή της σχολικής ζωής. Να το σύνθημά μας: «Γονείς, δάσκαλοι, παιδιά / όλοι μια γροθιά / να ονειρευτούμε / το σχολείο που αγαπούμε»!

Πέρασαν και τα Χριστούγεννα, αλλά δεν ξέρουμε αν άφησαν πίσω τους μια μικρή αναδιανομή του εισοδήματος. Μάλλον όχι. Μαζί με τους μεγάλους στερούνται και τα παιδιά πολλά, υλικά και πνευματικά πράγματα, και κυρίως τους χώρους ψυχαγωγίας – κάτι που έχει μεγάλο αντίτιμο. Ας τα δούμε αυτά μέσα από τα λόγια μιας μαθήτριας, της Κάτιας Βρούβα, για το πώς αισθάνεται για το νέο έτος:

«Πρωτοχρονιά»

Σταθμός και για τις τρεις βαθμίδες του χρόνου:

το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το πρώτο έφυγε αφήνοντας πίσω εμπειρίες και χρέη.

Το παρόν σκύβει. Σηκώνει με ελπίδα το φορτίο. Θα το κουβαλάει όλο το χρόνο. Το μέλλον νήπιο μέσα στο φόβο και τις υποσχέσεις. Τρομάζει και το ίδιο. Ξέρει; Ποιος ξέρει! Ευχές, λοιπόν, για παγκόσμια ειρήνη. Ευχές για εξάλειψη κάθε λογής εκμετάλλευσης και τυραννίας πάνω στην αξία που γεννήθηκε και λέγεται άνθρωπος.

Ευχές για συνεργασία όλων των λαών της Γης.

Συνεργασία ισότιμη που θα δώσει ανθρώπινο πρόσωπο με δικαιώματα και προσδοκίες στους λαούς, που πεινούν για ψωμί, νερό και γνώση.

Ευχές για να περάσουν όλοι οι άνθρωποι, μαζί με το κατώφλι του χρόνου και το κατώφλι της συνείδησης. Ευχές βέβαια γιατί άλλο το ευκταίο κι άλλο το εφικτό στη ζωή των λαών.

Αυτά που δεν τολμούν οι μεγάλοι, τα λέει μια νέα κοπέλα. (Περισσότερα γι’ αυτήν στο https://youtu.be/0a0o_BDRWeM). Είναι τέτοια η απήχηση της κυβερνητικής προπαγάνδας γύρω μας που μόνο το παιδί μπορεί να πει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Κι ας είναι ένα παραμύθι του Αντερσεν! Αυτοί που μας κυβερνούν βασιλιάδες είναι και χειριστικοί νάρκισσοι! Και συνεχίζει η Κάτια μας:

«Γιορτινές ημέρες»

Κουβαλούν οι μέρες των γιορτών μια ιδιαίτερη πολυτέλεια. Παντού η γλώσσα της διαφήμισης. Ευκαιρία για χασομέρι στην αγορά. Αφορμή για χαζοχαρούμενες συζητήσεις με ευχετήριο χαρακτήρα. Περπάτησα κι εγώ. Παρατήρησα, χωρίς έκπληξη, ότι αφθονούν τις μέρες αυτές δύο είδη στην αγορά. Ανθρωποι και καταναλωτικά αγαθά. Στην πρώτη κατηγορία διέκρινα δύο υποκατηγορίες. Τους πλούσιους και τους φτωχούς. Το ίδιο και με τα αγαθά. Δύο λογιών. Οι πλούσιοι, φροντίζουν να καλλωπίσουν τις φαιδρές μουσούδες τους με τα τελευταία εκθέματα της διαφήμισης. Οι φτωχοί με το βαλάντιο ισχνό και την καρδιά γεμάτη Χριστό, στέκονται μπροστά στα είδη της προσφοράς. Το βλέμμα τους δειλό. Η φωνή σιγανή. Ανιση η μερίδα. Πίκρα η γιορτή. Κι όμως όλοι είμαστε άνθρωποι και ίσοι! Διαβάζω σ’ ένα χωρίο της επιστολής του Παύλου προς Γαλάτας ότι «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε.... ουκ ένι δούλος, ουδέ ελεύθερος ουκ ένι άρσεν και θήλυ...». Εγώ θα προσθέσω: «ουκ ένι πλούσιος ουδέ φτωχός». Το ξέχασε, άραγε, ο Παύλος;

Χιουμοριστική παρατήρηση! Μετά απ’ αυτά τα λόγια πώς να κλείσουμε; Με την προτροπή να διαβάσουμε ένα βιβλίο που μπορεί να γίνει φάρος μας. Πρόκειται για το βιβλίο της Βell Ηooks, «Ολα για την αγάπη» (Μεταίχμιο 2024). Η συγγραφέας ασκεί την τέχνη της στις κοινότητες και την κριτική παιδαγωγική και υπερασπίζεται την αγάπη ως προϋπόθεση του φεμινισμού, των σχέσεων, της θεολογίας της απελευθέρωσης και της άρσης της καταπίεσης. Κριτικός λόγος για τη διαμόρφωση του εαυτού ενώνοντας και κάνοντας αδιαίρετη την τάξη, τη φυλή, το φύλο και το έθνος. Ενα βιβλίο που πέρασε απαρατήρητο και δεν είναι εύκολο να καταλάβεις από τοι εξώφυλλο ότι μιλάει για παιδαγωγική. Καλή χρονιά λοιπόν!

Η Συντακτική Επιτροπή

Βογανάτσης Δαμιανός
Μπαλτάς Μπάμπης
Παπαδόπουλος Χάρης
Σπήτα Βίκυ

►Επικοινωνήστε μαζί μας και στείλτε μας τα κείμενά σας για δημοσίευση στο εξής μέιλ: [email protected]