Τι σχέση έχει ένα τρένο παρέα μ’ ένα μπουκαλάκι νερό ν’ απεικονίζονται σε ένα γρήγορο σκίτσο στον πίνακα μιας σχολικής τάξης; Μία τέτοια ζωγραφιά μάς βοήθησε να συζητήσουμε την αναλογία ανάμεσα στην τραγωδία στα Τέμπη, την (πλήρη) ιδιωτικοποίηση του νερού που είναι πιο κοντά από ποτέ, καθώς και το γιατί εμείς οι εκπαιδευτικοί και πάρα πολλοί εργαζόμενοι απήργησαν δύο φορές μέσα σε λίγες βδομάδες.
Θυμηθήκαμε ότι για να μπορέσει να ζήσει ο άνθρωπος χρειάζεται να πίνει καθημερινά νερό αλλιώς θα πεθάνει από αφυδάτωση. Συνεπώς, το δικαίωμα στη ζωή συνδέεται άμεσα με το δικαίωμα της ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό. Το νερό δεν είναι δωρεάν, αλλά παραμένει υπό δημόσια και κρατική εποπτεία–διαχείριση με τις τιμές του όμως να αυξάνονται διαρκώς όπως και στο οικιακό ρεύμα. Τα δύο αυτά ήταν παρατηρήσεις των παιδιών, καθώς ακούνε τους γονείς να λένε συχνά τη φράση: «Πάλι πρέπει να πληρώσουμε τους λογαριασμούς για να μη μας κόψουν το ρεύμα και το νερό».
Παρατηρήσαμε ότι έχουμε καθιερώσει τη συνήθεια να μην πίνουμε νερό από τις βρύσες του σχολείου, αλλά να φέρνουμε τα παγούρια γεμισμένα από το σπίτι και κάποιες φορές να αγοράζουμε μπουκαλάκια από το κυλικείο. Γιατί; Γιατί κάποιοι είπανε ότι το νερό στις βρύσες μάλλον δεν είναι και πολύ καθαρό, καθώς δεν έχουμε δει ποτέ κάποιον να έρχεται να καθαρίζει τις σωλήνες, ότι δεν έχουμε δει ποτέ κάποιον να πίνει από εκεί απευθείας με το στόμα ή χρησιμοποιώντας τη χούφτα του. Ρωτώντας στη συνέχεια αν αυτό το νερό είναι διαφορετικό από εκείνο του σπιτιού μας πειστήκαμε ότι τελικά είναι το ίδιο, αλλά, να, δεν έχουμε απλά συνηθίσει να πίνουμε αυτό του σχολείου ειδικά με την περίοδο της καραντίνας...
Αντίστοιχα, παρατηρήσαμε ότι, σε αντίθεση με το σχολείο, στον ευρύτερο δημόσιο χώρο, όπως για παράδειγμα στις πλατείες και στις παιδικές χαρές, δεν υπάρχει καν δωρεάν προσβάσιμο νερό. Τέλος, αυτό που μας προβλημάτισε περισσότερο είναι ότι στους χώρους εστίασης -όπου το νερό του δημόσιου δικτύου ύδρευσης είναι πόσιμο- έχουμε συνηθίσει να μας φέρνουν εμφιαλωμένο νερό...
Ως ελάχιστη πράξη καθημερινής αντίστασης, συμφωνήσαμε ότι όταν μας φέρνουν εμφιαλωμένο νερό εμείς οφείλουμε να υπενθυμίζουμε ευγενικά στους σερβιτόρους να μας το αντικαθιστούν πάντα με μια κανάτα νερό, και όποτε παίζουμε στις πλατείες και στις παιδικές χαρές μπορούμε να ζητάμε από το κοντινό καφέ να μας γεμίζουν πάλι τα παγούρια μας.
Ολα τα παραπάνω αποτελούν μικρές αφηγήσεις ιδιωτικοποίησης των δημόσιων και δωρεάν αγαθών, ένα ιστορικό της σταδιακής μη προσβασιμότητας όλων μας σε αυτά, την καταπάτηση του δικαιώματός μας στη ζωή...
Ταυτόχρονα, όμως, καταλάβαμε ότι ακόμα και τα παιδιά έχουμε μικρούς τρόπους να αντιδράσουμε σε όλα αυτά, το νερό είναι μνήμη και τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε και ο βασικός λόγος που χάθηκαν ήταν οι πολλαπλές ιδιωτικοποιήσεις. Στην προχθεσινή μεγαλειώδη μουσική συναυλία στη Θεσσαλονίκη το σύνθημα ήταν «Υπερασπίσου το νερό» - γιατί αν γλιτώσει το νερό υπάρχει ελπίδα για κάθε παιδί, θα συμπληρώσουμε εμείς...
Η Συντακτική Επιτροπή*
Δαμιανός Βογανάτσης
Φωτεινή Δημοπούλου
Μπάμπης Μπαλτάς
Κατερίνα Μπάρκα
Κατερίνα Παούρη
Χάρης Παπαδόπουλος
Βίκυ Σπήτα
▶ Επικοινωνήστε μαζί μας και στείλτε μας τα κείμενά σας για δημοσίευση στο εξής μέιλ: [email protected]
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας