«Το τραγούδι δεν είναι διαγωνισμός, είναι ανάγκη»

Καλή σεζόν στον αγαπημένο «Σταυρό του Νότου». Ξεκινάμε από αύριο. Και ξεκινάμε με ωραία οικοδέσποινα, τη Βίκυ Καρατζόγλου, για τα επόμενα τρία Σάββατα, σε ένα πρόγραμμα αμιγώς λαϊκό με «μεγάλα» τραγούδια, κορυφαίων δημιουργών και ερμηνευτών, αλλά και από την προσωπική της δισκογραφία. Και με τρεις καλεσμένες, αύριο τη Μελίνα Ασλανίδου, στις 19/10 τη Νατάσσα Μποφίλιου και στις 26/10 την Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Αλλά τι ακριβώς σημαίνει λαϊκό τραγούδι για τη Βίκυ Καρατζόγλου; «Το λαϊκό τραγούδι είναι ο τρόπος να εκφράσει η κάθε γενιά την εποχή που ζει, την αγανάκτηση, τον πόνο, τη χαρά, την αλήθεια της», απαντά. «Το λαϊκό τραγούδι δεν έχει ανάγκη από φτιασίδια, από επιτηδευμένο στίχο και πολύπλοκες νόρμες. Για μένα είναι η πιο αντιπροσωπευτική φωτογραφία της κοινωνίας τη στιγμή που γράφεται. Παλιότερα υπήρχε ίσως μια αθωότητα στις ζωές των ανθρώπων και ο τρόπος που εκφραζόταν το λαϊκό αίσθημα ήταν πιο τρυφερός. Σήμερα είναι πιο κυνικό και με πιο πολύπλοκα αδιέξοδα αφού και στην κοινωνία έχουν βρεθεί σε τέλμα πολλά από τα ζητήματα του παρελθόντος».

● Πώς έκανες την επιλογή των τραγουδιών για το συγκεκριμένο πρόγραμμα;

Ηταν πολύ δύσκολη η επιλογή. Μπορεί να το άλλαξα και 30 φορές! Συνήθως προσπαθούμε να χτίσουμε το συναίσθημα σε ένα πρόγραμμα δύο-τριών ωρών και τα στεγανά σε καθοδηγούν. Αρχίζεις με πιο χαλαρά ή «βαθιά» κομμάτια και μετά πας στα πιο λαϊκά. Αυτήν τη φορά όμως σκέφτηκα: Και τι θα γίνει αν δεν ακολουθήσω αυτόν τον κανόνα; Τι αντίκτυπο θα έχει στον κόσμο; Οπότε αποφάσισα να ακούσω μόνο το συναίσθημα, χωρίς «πρέπει».

● Ηταν πιο εύκολο έτσι;

Αποδείχθηκε δυσκολότερο από όσο νόμιζα, γιατί, όταν έχεις να κάνεις με αριστουργήματα από όλη την ελληνική δισκογραφία, είναι αδιανόητο να ξεχωρίσεις και να αφήσεις στην άκρη τραγούδια που αγαπάς. Αυτά που επέλεξα έχουν συναισθηματική αξία για μένα, είτε γιατί τα έχω συνδέσει με ανθρώπους, με περιόδους της ζωής μου, είτε γιατί τα ζω τώρα.

● Δεν φοβάσαι να «αναμετρηθείς», να συγκριθείς, με μεγάλες λαϊκές φωνές;

Το τραγούδι δεν είναι διαγωνισμός, είναι ανάγκη. Τραγουδάς επειδή αυτό γουστάρεις να κάνεις και δεν μπαίνεις σε τέτοιες σκέψεις. Τουλάχιστον έτσι σκέφτομαι εγώ. Δεν είχα ποτέ αυτό το άγχος. Ούτε ως παιδί. Θυμάμαι ακόμα και στα 17 μου, στην πρώτη μου δουλειά, να τραγουδάω με τόσο πάθος, ίσως και με μια άγνοια κινδύνου, τραγούδια της Αλεξίου, της Μοσχολιού, της Μαρινέλλας και ποτέ δεν μπήκα σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτή η σκέψη με αφήνει αδιάφορη.

● Η Μελίνα Ασλανίδου; Η Νατάσσα Μποφίλιου; Και η Ελένη Τσαλιγοπούλου;

Τρεις μεγάλες γυναικείες φωνές που έχουν χαράξει τη δίκη της πορεία η κάθε μια, με το δικό τους ξεκάθαρο στίγμα. Τις θαυμάζω και τις εκτιμώ πολύ και για το ταλέντο τους, αλλά κυρίως για τον επαγγελματισμό τους και τον χαρακτήρα τους.

● Πώς είναι να είσαι καλλιτέχνης σε μια εποχή των άκρων;

Είναι μια μεγάλη πρόκληση. Ο καλλιτέχνης για μένα πρέπει να εκφράζει την εποχή του. Ακόμα περισσότερο το τραγούδι, που διαχρονικά συνόδευσε και ταυτίστηκε άλλοτε με ρήξεις, αγώνες, αμφισβήτηση κι άλλοτε με ευφορία και αισιοδοξία, έχει υποχρέωση να παίρνει θέση.

● Σήμερα;

Σήμερα είναι δυσκολότερο από ποτέ. Η καθημερινότητα όλων είναι τόσο σκληρή, αλλά η κουλτούρα και η πίεση από τα Μέσα είναι να είμαστε χαρούμενοι, αισιόδοξοι και δημιουργικοί. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα. Να ερμηνεύσω κομμάτια που να μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων, παραμένοντας δημιουργική και οπτιμίστρια στη διαδικασία.

● Πόσο τολμηρή –και πότε– πρέπει να γίνεται μια τραγουδίστρια;

Οταν νιώθει ότι έχει λόγο να το κάνει. Κι οι τραγουδιστές, όπως κι όλοι οι άνθρωποι, αλλάζουν με τα χρόνια. Αλλα πράγματα μας εκφράζουν στα 20, άλλα στα 40.

● Το τραγούδι είναι η λύση τελικά; Να βολευόμαστε ή να ξεβολευόμαστε;

Χωρίς δισταγμό «να ξεβολευόμαστε». Οπως και σε οποιαδήποτε άλλη συνθήκη, κοινωνική ή συναισθηματική, ποτέ η στασιμότητα δεν έφερε πρόοδο κι εξέλιξη. Μερικές φορές είναι καλύτερα να φεύγεις από κάπου ή να αλλάζεις κάτι, ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι είναι αυτό που προσδοκάς ή με ποιον τρόπο θα το πετύχεις. Κάθε ξεβόλεμα είναι μια μικρή ή μεγάλη επανάσταση που «κόβει» και ξαναμοιράζει την τράπουλα από την αρχή.

● Το τραγούδι είναι η λύση;

Το τραγούδι είναι φορέας συναισθημάτων, άρα μπορεί να γίνει μοχλός και για λύσεις – γιατί όχι; Πάντως, σίγουρα δεν είναι το πρόβλημα.